KOLPA HAYATLAR

Otobüste

Otobüs durağına vardığında saat 09.25 olmuştu ve saat 10.00’da iş görüşmesinin yapılacağı binada olması gerekmekteydi Ayfer’in. Sabah güneşinden saklanmak için uzun boylu ve cüsseli bir adamı kendine siper alıp güneşten korunmaya çalışırken elini çantasına götürerek güneş gözlüklerini çıkarıp gözüne taktı. Şimdi daha iyiydi ve hem böylelikle de kendince güzelliğini de tamamlamıştı. Durakta sekiz on kişi vardı 2 çocuklu bir anne, birkaç adam ve üç de genç kız beklemekteydi. Ayfer gözlüklerinin ardından şöyle bir süzdü duraktakileri. “ Kim bilir nasıl bir sabaha uyandılar?” diye geçirdi içinden. Bu sırada otobüs durağa giriyordu. Dışardan görüldüğü kadarıyla adım atacak yer yok gibiydi. Otobüs durağa girerek durdu ve kapılarını açtı. Şoför “ Kartlarınızı basıp arka kapılardan binin” dedi emrivaki bir ses tonuyla. Durakta bekleyenler de kartlarını bastırtarak oflaya puflaya arka kapılara yönelerek otobüse bindi. Ayfer de en arka daha sakindir umuduyla arka kapıdan binip parmak uçlarına basa basa iki adım yukarıya attı kendini. Bu sırada olan oldu ve merdivenleri yukarı doğru çıkarken hallerinden üniversite öğrencisi olduğu anlaşılan iki genç erkek Ayfer’i kıskaca almış gibiydiler. Boyları Ayfer’den üç-beş santim uzundu ve biri kapı tarafında diğeri pencere tarafında durmaktaydı. Ayfer çantasını pantolonunun ön kısmına tutarak aradan sıyrılmaya çalıştığı esnada, büyük bir hevesle giydiği, kalçalarını havada tutan pantolonunun üstünde bir el hissetti. “Önü güvenceye aldık da arkada işler hiç de yolunda gitmiyor” dedi içinden ve önündeki gencin de dekoltesinden içeri doğru baktığını gördü. “ E haklılar tabii böylesine çekici bir kıza hangi bakışlar yok diyebilirdi” diye geçirdi yine içinden. Gençlerin sabah neşesine neşe kattığını düşünerek aralarından yavaş adımlarla sıyrılıp otobüste bir boşluğa adım atarak elini tutacaklara yöneltti. Arkasında bulunan genç de kendisine doğru ilerleyip yine Ayfer’in arkasında yerini aldı.” Oynasam mı acaba şu çocukla birazcık eğlenirim belki” dedi içindeki muzır Ayfer ve otobüsün dur kalklarını fırsata çevirip her seferinde arkaya doğru yaslanır gibi yapıp hemen akabinde geri toparlıyordu kendini. Hoşuna gitmeye başlamıştı bu oyun ama başına neler geleceğinden bihaber kendince masum ve eğlenceli oyununa devam etti otobüsün her ani hareketinde. Genç erkek de işini ustaca yapıyor ve tamamen tesadüfi çarpma etkileri olarak görünmesi için elinden geleni yapmaktaydı otobüsün hareketlerine paralel bir şekilde devam eden Ayfer’in git gellerine. On on beş dakika süren yolculuğun ardından Ayfer durakta inmek için düğmeye bastı ve yeniden arka kapıya doğru yöneldi. Bu esnada arkasındaki gençle yüz yüze geldi. Genç bir taraftan yol vermeye çalışıyor diğer taraftan da gözlerini Ayfer’in göğüs çatalından alamıyordu. Ayfer kendisine yol veren gence hafif bir gülümseme ile birlikte kısa bir baş selamı ile teşekkür ederek aradan süzülerek otobüsten indi.