Hidden Fortress

Chapter 12

Chapter 12:

"Ma'am may naghahanap po sainyo" sabi ng secretary ko. Narinig kong binuksan niya ang pintuan ng opisina ko. Itinuon ko ang tingin ko sa pumasok at nakita ko ang isang hindi pamilyar na lalaki.

"What can I do for you?" pormal na tanong ko.

"I want to court you, Celestine" sabi niya. Muntik na ako matawa dahil sa sinabi niya.

"Um, Mister. Can't you see? Nasa trabaho ako. You can leave now" sabi ko at babalik n asana sa upuan ko ng bigla niyang hawakan ang kamay ko.

"Celestine, please give me a chance. I'll change you, I'll replace your bad memories. I'll help you" sabi niya. Kulang na lang lumuhod siya sa harap ko.

"Ah, Mister?"

"Aracellous Hubert"

"Okay, Mr. Hubert. I am not interested in boys. I have my priorities, and tons of work to do. Please, can you leave?" mahinahon na sabi ko.

"Why do you always push us away?! Is this about your ex? I can help you, Celestine, just give me a chance. I'll prove it to you" sabi niya. Hindi ko alam pero nagsimula na akong mairita. First, marami akong piniprimahan na papeles, tapos gagambalin niya ako dahil manliligaw lang siya?

Anong akala niya sa kompanya ko? Joke lang? Ganon? Tangina niya. Nakita naman niya na nagtatrabaho ang tao.

"Mr. Hubert—"

"Yan kasi! Masyado mo siyang minahal! Tinutulad mo kaming lahat sa kanya! Can't you understand our feelings Celestine?" sabi niya.

"Listen—"

"We're hurt! Nasasaktan kami"

"CAN YOU PLEASE SHUT UP!" sigaw ko. Ilang beses niyang pinutol ang sasabihin ko. Damn him.

"It's not about my ex! Goddamnit! It's about myself! My priorities! My responsibilities! Hindi mo ba nakikita? Nagtatrabaho ako dito ng maayos tapos pupuntahan mo ako para lang sabihin saakin ang mga yan? Hindi mo ako maiintindihan dahil wala ka sa posisyon ko! Tangina ka! Lumayas ka sa opisina ko!" sigaw ko sa kanya. Napupuno na ako.

"And, how dare you to lecture me? Damn. I have the money, I can get a man if I want to! But that's not my priority. Now, please leave" sabi ko at tinalikuran siya.

Bumalik na ako sa swivel chair ko. Narinig ko naman ang pagsarado ng pinto ng opisina ko. Bakit ganon Hunter? Tatlong taon na ang lumipas pero bakit ayaw mo akong tantanan?! Patahimikin mo na ako.

Dahil sa nasira na ang araw ko ay napadesisyunan ko na umalis sa opisina. Ngayon na lang siguro ako pupunta sa resort ni Mr. Gonzales. Dahil dun, ay agad kong tinawagan si Mr. Gonzales at sumang-ayon naman siya.

Tamang-tama rin daw na nandito na ang anak niya sa Pilipinas. Tss. Agad akong umuwi sa bahay at kumuha ng mga damit. Magtatagal ako ng isang linggo doon sa beach resort ni Mr. Gonzales. I need a break from work.

Ipinasok ko na ang maleta sa likod ng sasakyan ko at agad na nagtungo sa driver's seat. Ikinabit ko na ang seatbelt ko at agad na pinaharurot ang sasakyan ko. May kalayuan ang resort ni Mr. Gonzales.

Ini-on ko ang music sa sasakyan ko dahil ayaw kong ma bored. Baka antukin ako. Saktong isa sa mga paborito kong kanta ang tumunog. NO by Meghan Trainor.

First, you gonna say you ain't runnin' game, thinkin' I'm

Believing every word

Call me beautiful, so original, telling me I'm not like other girls

I was in my zone before you came along, now I'm

Thinking maybe you should go

Blah blah blah blah

I be like nah to the I, to the no, no, no

Agad naman akong napakanta dahil sa tugtog. This song describes my whole personality. Who needs a man? If you have a lots of money. Tss.

Patuloy lang ako sa pagmamaneho ng biglang tumigil ang sasakyan ko. Damn. Anong nangyari? Nang tignan ko ang fuel level ng sasakyan ko, halos mapamura ako ng "E" na ang tinuturo ng arrow. Tangina. Kailan pa ako naubusan ng gasolina? Uh. Ngayon?

Bakit ko kinakausap ang sarili ko? Damn. Lumabas ako sa kotse ko at agad na di-nial ang numero ng secretary ko. Pero out of coverage daw. Walag signal sa lugar na to. Kung minamalas ka nga naman.

Papasok na sana ulit ako sa sasakyan ko ng may isang pamilyar na sasakyan ang tumigil sa harap ko. Binaba nito ang bintana, at nakita ko ang pamilyar na mukha ng lalaki na may berdeng mga mata.

"Celestine Azul?" tanong saakin ni Zadkiel. Pilit na ngumiti naman ako sa kanya. Itinigil niya ang sasakyan niya sa harap ng sasakyan ko at lumapit saakin. Damn. Sa lahat ata ng lalaki na nakilala ko siya ang pinaka-gwapo.

Plus his green eyes. Hindi siya ganon ka green, a mixture of blue and green, that makes a sea green color. He has a pair of unique and beautiful eyes.

"Anong ginagawa mo dito?" tanong niya saakin.

"Naubusan ako ng gasolina. Unbelievable but it's true" tamad na sabi ko sa kanya. Nagulat ako ng bigla siyang tumawa. Damn, even his laugh is so sexy. Wait, kailan ko pa pinuri ang mga lalaki? Uh. Ngayon?

Tangina, bakit ko kinakausap ang sarili ko? At saka bakit siya tumatawa? Wala namang nakakatawa.

"Tss. Ang gara ng sasakyan mo pero wala namang gasolina" sabi niya habang nagpipigil ng tawa. Inirapan ko naman siya dahil dun. Kailan pa naging ganito ang attitude ni Zadkiel? Akala ko isa na siyang taong bato.

"Kailan ka pa natutong tumawa?" tanong ko sa kanya.

"Tss. I am a human, of course I know how to laugh" sagot niya saakin.

"Akala ko taong bato ka na eh" komento ko na ikinatawa niya ulit.

"I am serious, in front of my seniors and colleagues, and also in serious moments. But I can also be a jolly person. Tss" paliwanag niya saakin.

"Where are you going?" tanong niya saakin. Hindi ako sanay sa madaldal na Zadkiel.

"Pake mo? I'll just call my secretary" sabi ko at inirapan siya. Tss. Sana talaga may signal dito. Mataas ang pride ko kaya ayaw kong sumama kay Zadkiel plus sinabi niya na mamahalin daw ang kotse ko pero wala namang gasolina.

"Oh, yeah. I'll get going then. But I heard that there's no signal in this place" sabi niya at tinalikuran na ako. Tangina. Ayaw kong ibaba ang pride ko. I'm an Alfaro.

"Are you really sure na hindi ka sasabay saakin? Pwede kitang ihatid kung saan ka pupunta" sabi niya habang sumasakay na sa sportscar niya. Tangina siya.

"Tss" sabi ko na lang. Idinial ko ulit ang number ng secretary ko pero hindi na ko talaga siya ma-contact. Saktong ini-start naman ni Zadkiel ang sasakyan niya.

Tangina. Bahala na si batman. Ayaw ko namang maiwan dito no. Agad akong bumuntong hininga at mabilis na tumakbo sa harap ng sasakyan ni Zadkiel upang pigilan ito.

"Damn, what are you doing? Magpapakamatay ka ba Celestine?" sabi niya na ngayon nasa labas na ng sasakyan niya.

"I need your help" mabilis na sabi ko. With matching pikit mata. Damn, first time kong humingi ng tulong sa isang lalaki.

"What? Hindi kita maintindihan. Ang bilis mong magsalita" sabi niya ngayon na nakangisi na.

"I need your goddamn help! Damn it!" naiiritang sabi ko.

"Oh, sure" sabi niya. Agad akong tumakbo sa sasakyan ko at kinuha ang maleta ko. Tinulungan akong ni Zadkiel na ipasok sa sasakyan niya ang maleta ko. Nang maipasok na namin ay agad siyang pumunta sa driver's seat.

"What are you waiting for? Hop in, baby"

--

Herannie