Subscribe (Offer Offer duology #2)

39

Days passed and we are already on our last day of stay here.

"Why can't we stay a bit longer?" Nakanguso kong sabi habang nasa harap kami ng hapag para kumain ng breakfast.

Natawa ito ng bahagya ngunit halatang pinipigilan "Because we're visiting Mama."

"Oh my!"

I totally forgot about that! My sadness was washed out when he reminded me that we are going to see Tita Czerise. Kinuha ko ang isang pirasong bacon at akma na iyong kakagatin nang bigla niya akong tawagin

"Sei." Seryosong tawag nito habang ako ay kumakain ng bacon tinignan ko ito upang bigyan atensyon ngunit agad akong kinabahan nang makita ko ang kalamigan ng kanyang mga mata

"Whatever you will know  today please hear me out okay?" he said avoiding my eyes.

Gently I made my hand run to his jaw. "I will. Now let's eat." Inalis ko na ang kamay ko sa kanyang panga nang magtama na ang aming mata at nang hindi ko na makayanan ang intensidad ng kanyang pagtingin ay nagbaba ako ng tingin sa bacon at kakagatin na

"Sei." Tawag nitong muli dahilan upang ibaba kong muli ang tinidor na may kawawang piraso ng bacon.

I shot my eyes on him quite irritated. Handa naman akong pakinggan na ang kuwento niya ang gusto ko lang naman ay kagatin ang bacon na iyon ngunit panay ang tawag nito sa akin.

I raised my eyebrows while he knitted his in a thick line confused why I am giving him the attitude right now.

"What?" Pasinghal kong sabi

Nanatili ang kunot ng noo nito ngunit umiling iling ito na tila ba mapapalis niyon ang pagkakunot niyon.

"Mayroon bang sumunod pagkatapos ko?"

My eyebrows shot up. Damn this guy he's talking nonsense.

Coelth, you made my heart ice cold and rock solid. No labels but I can feel it in my heart.  I know what my heart wanted and still wants. I don't need your reasons, but I just want to know why.I don't need your reasons because I will accept you with arms qwide open without it but then again I need to know for my curiousity to be fed. I wanna know where did I go wrong. For my curiousity and assurance.

"If there was then I wouldn't be here with you."  patuya kong sabi saka mabilis na kinagatan ang bacon bago pa siya muling makapagsalita.

"O? San tayo?" Tanong ko nang makasakay sa kotse niya at makapagseatbelt.

"Bahay." He simply said as he roared the engine to life.

Suddenly I felt giddy when he told me we are going to their house here. I am finally going to see Tita Czerise! We only met one time but I cannot deny the fact that my heart feels warm to her. She has this welcoming aura that would not make you feel uneasy.

It took us twenty minutes to manuever to a wood gate in front of a  elegant rustic white mansion that stood far from the automatic gates and in the center of the wide yard blooms a fountain with cupids.

Iginala ko ang aking paningin. Sa kanan at makikita ang maliit na maze patungo sa isang magarbong grecian gazebo na pinalilibutan ng mga bulaklak na tingin ko ay peony.

Nang ibaling ang paningin ko sa kaliwang parte ay isang tingin ko ay kuwadra. Malapit doon ay isang bakal na tarangkahan na tingin ko ay karugtong ng lupain na hinahati ng kanilang hedge.

Itatanong ko na sana kung ano ang nasa kabilang dako nang naramdaman kong huminto na kami. Sa paanan ng detalyadong hagdang gawa pa sa marmol patungo sa malalaking wood and glass doors nag-aabang mga unipormadong mga kasambahay.

"We're here." anito saka bumaba na at umikot ng mabilis patungo sa aking pinto bago ko pa naman buksan iyon.

The shotgun door opened and he offered his hand to me which I accepted. Three men went to the back to get our things.

"Kuya Ramon." Tawag nito sa isang may katandaang lalaki  saka iniabot ang susi ng kanyang sasakyan.

Nang tumungo ito sa aming likuran upang imaneho ang sasakyan ay tuluyan naming hinarap ang mga kasambahay na nasa magkabilang gilid ng hagdanan pati ang isang matandang babae na nakatayo sa puno ng hagdan.

"This is Seila Ylzi Subezado." He declared with authority keeping his stoic stance as he snaked his arm behind my waist. Sa gulat ko aynilingon ko pa ang kamay niyang nasa baywang ko. Nang ibalik ang paningin sa harap ay nakita kong bumaba ang matanda mula sa puno ng hagdan

"Maganda umaga hijo, hija." Ngumiti ito nang bumaling sa akin "Ako si Vencia ang mayordoma. Puwede mo rin akong tawaging Manang Ven." Inilahad nito ang kamay sa akin na agad kong tinanggap

"Magandang umaga rin po, Ako po si Seila pero Sei nalang po." Nakangiti kong sabi sa matanda saka kami Iginiya palapit sa loob ng engrandeng mansyon.

Pagkapasok ay agad kaming sinalubong ng isang malawak na sala na kung aalisin ang mga kasangkapa'y maaring maging isang bulwagan. Sa gitna ay ang isang engrandeng hagdan na tingin kong gawa sa ivory at may maarteng kurba sa magkabilang mga hawakan.

"Sasamahan ka ni Cruisela patungo sa iyong kwarto malamang ay nailagak na nila ang mga gamit niyo sa inyong kwarto." Pagkasabi'y lumapit ang isang dalagang tingin ko ay nasa labing walong taong gulang.

"Magandang umaga Madame." Tumungo ito at nakangiting nagtaas ng tingin. Ngumiti ako rito.

"Magandang umaga rin sayo. Seila na lang." Medyo nakalasosyal masyado ang 'Madame' tingin ko at hindi babagay sa akin.

"Mamaya ka na lang pumunta sa kwarto mo. May pupuntahan pa tayo." sambit ng kasama ko na ikinalingon ko. Nangunot ang noo ko dahil akala ko ay andidito ang kanyang ina.

"Pero si Tita." Narinig ko naman ang pagtikhim ng mayordoma na ikinalingon ko ngunit nag-iwas lamang ito ng tingin at inayos ang kanyang salamin

"Wala siya rito. Pupuntahan natin siya." Sabi nito kaya muli ay nagpakayag ako sa kanya palabas patungo sa kanyang magarang sasakyan.

Sa ilang minutong paglalakbay ay bigla akong nanlamig sa lugar na kinahantungan namin.

No...