[Harvey's POV]
Nakaalis na si Beatrice. Eto na siguro ung time para kausapin si Emery.
"Mag-usap tayo." mukhang ayaw niya makipagusap pero wala na siyang nagawa nung hinila ko siya palabas ng music room. Dinala ko siya sa lumang prayer room ng school, at mukhang wala naman ng taong makakarinig sa paguusapan namin.
"Let go of me. I can walk by my own!" pag-rereklamo niya. Binitiwan ko na din naman siya pagka-pasok namin sa lumang room.
"What are we going to talk, huh? Our marriage? It will be 5years from now, Babe." sabi nya with nang-aakit na voice. Lumapit siya sakin, hinaplos haplos ang mukha ko, nilapit niya ang mukha niya sakin, at hinalikan ako.
"Stop it, Emery!" sabi ko habang nilalayo siya sakin. Ayokong hinahalikan niya ko.
"You don't like it, Babe?" yes, I don't like, a girl like you.
"About, Beatrice." nakayukong sabi ko.
"Oh, what about that girl? Is she in love with you now? That's great." she's crazy, eversince. Kaya ayoko siyang kinakausap eh. She's insane.
"No, but I think, I should stop what I am doing right now. I can't do the deal!" sabi ko with a slightly high tone voice.
"Will you shut up! You have to do the deal, unless... You know what will gonna happen, Babe." stupid. I'm a jerk. Hindi na ko nakasagot sa sinabi niya. Hay. Kung alam niyo lang kung bakit ko ginagawa to. (
"Let's go, in my pad. It's Sunday tommorrow, no classes. Right?" sana may kakayahan ako para tumangi sakanya.
"Okay." yan nalang ang nasabi ko.
Nandito na kami ngayon sa pad niya. Naghahanda na ko ngayon ng dinner namin. Si Emery naman nanunuod ng TV, at kumakaen ng chocolate. Too lazy, right?
"Let's eat. The dinner's ready." tawag ko sakanya para sabay na kami kumaen.
"Thanks for doing this, Babe. You're so sweet." as if I have a choice. :(
Nakatapos na din kami kumaen, syempre, ako pa din ang magliligpit at maghuhugas ng mga plato. Kaya lang naman niya ko sinasama sa pad niya para may kasama siya, at tiga-gawa ng mga gawaing bahay na dapat siya ang gumagawa. Pero dahil mayaman siya, hindi siya sanay sa mga ganitong gawain.
Ilang minuto matapos akong magligpit, nag-shower muna ako.
"Goodnight, Babe." yes, matutulog kami sa iisang kama. Tama ang nabasa niyo kanina, we're getting married, unfortunately, 5years from now. Tingin ko, ako na ang pinaka-malas sa magiging araw ng kasal namin. Daig ko pa ang sisintensyahan ng habang buhay na pagkakakulong. Bakit pa kasi ako ang napili ng babaeng to? :|
"Goodnight." sabi ko pagkahiga ko sa kama. Natulog na din ako, kasi napagod din naman ako buong araw.
BINABASA MO ANG
The Underlined Truth
Short Story"Sometimes, we need to accept that the truth hurts. But then again, living in a world full of lies is more painful." - Unknown
