Gözlerimi yavaşça açarak etrafa bir göz gezdirdim. Telefonumu bulup saate baktım. Saat 8.42 idi.
Bugün haftasonu olduğundan kafamı yastığa geri koydum.
Bir kaç dakika gözlerimi kapatıp öylece bekledim. Sonra aşağıdan annemin o cılız sesi geldi.
"SAKURA! KALK HADİ! KAHVALTI HAZIR SAYILIR! GELMEYEYIM DEME MISAFIR VAR! ÇABUK!"
Kim haftasonu sabahı bize gelirki? Fazla takmayıp yataktan kalktım. Üstümü değiştirip banyoya girdim. İşim bitince abimin hala uyanmamış olacağını düşünerek onun odasına girdim. Ama odada yoktu. Hayret nasıl haftasonu kalkabildi bu adam..
Odadan çıkıp mutfağa doğru ilerledim.
Annem mutfakta yoktu. Herhalde çoktan sofraya oturdular diye düşünerek ben de oraya ilerledim.
Misafir kim diye bakarken bir anda Sasuke-kun'u görmemle duraksadım. Aslında o bizimle yemek yemeğe çok sık gelmezdi.
Çocuk olma Sakura! Dik dur ve ona olgun olduğunu göster!
Babam masanın baş köşesinde, annem onun sağ çaprazında, abim annemin karşısında, ve Sasuke-kun da abimin yanında oturuyordu. Bende annemin yanına oturdum.
Abim "Günaydın kardeşim!" Dedi.
Bende ona dönerek "Sana da günaydın abi."
Tekrar yemeğime dönerken Sasuke-kun'un bana baktığını fark ettim. Niye bana bakıyor bu şimdi!
Suratımda bir şey mi var acaba? Belkide ona günaydın demedim, onu sallamadım diyedir. Konuşsam mı? Belkide dün ona bağırdığım için bakıyordur. Ya off!
Ben gergince yemeğimi yemeye devam ederken babam "Eee Sasuke ailen nasıl?" diye konuştu.
Sasuke babama dönüp "Iyi efendim. Şuanlık bir sorun yok." Dedi.
"Babana söyle bir ara şu işten kaldırsın kafasını. Adam unuttu beni resmen."
Sasuke-kun başıyla onayladıktan sonra abim lafa girdi, "Iş demişken aklıma geldi. Baba bugün annem ile bir yerlere gitmeye ne dersin? Sonuçta ne zamandır meşgulsün biraz kafa dağıtırsınız."
Babam anneme dönüp "Olabilir aslında ne dersin canım?" Dedi gülümserken.
Annem abime bakarak "Naruto sen ne zamandan beri bize boş vakit ayarlıyorsun? Yine neyin peşindesin?"
Sasuke-kun bir anlığına ufaktan sırıttı. Tek benim gördüğüm kesindi.
Bir iş çeviriyor gibiydiler. Abim ufaktan gülerek "Hadi ama anne ben sadece vakit geçirmenizi istiyorum." Bir elini ensesine götürüp, "Zaten babam iş yüzünden seninle ilgilenemez oldu."
Annem garipserce "Hepsi bu mu yani, kendi çıkarın yok öyle mi?" Bir kaşını kaldırarak söyledi.
"Evet anne! Bir çıkarım olması gerekmiyor. Sizi düşünende kabahat!"
Babam araya girip "oğlum haklı." Anneme dönüp "Bu aralar neredeyse sadece yemekte ve gece odamızda buluşabiliyoruz." Bunu demesiyle yemek boğazıma takılıp öksürmeye başladım.
Annemin yüzü kızarmaya başlamıştı. O sırada abim bağırarak "Ne!! Kardeş getirmeye çalışmıyorsunuz dimi!! Bir çocuk daha olmaazz!!! Bu artık rezillik olur!! Yapaca-"
Babam abimin kafasına bir tane yumruk geçirip bağırmaya başladı. "Lan aptal!! Öyle bir şey mi dedim ben!! Uyumak anlamında!!!"
Abim "Oh be rahatladım. Bu yaşta arkadaşlarıma maskara olurdum."
Abime gülerek "Buna ihtiyacın yokki abi. Sen yine bir şey bulup maskara olursun."
Bana garip bir bakışla "Küçük kardeşim şansını çok zorluyor gibi." Sasuke-kun'u işaret etti.
Offf!! Adama bu gidişle doğru düzgün laf bile sokamicam. Neyse illa onunda bulurum açığını diye düşünürken aklıma bir fikir geldi.
