Etrafımda böyle insanların bulunması beni rahatsız ediyor
Böyle bir kız olacaksan benden uzak durmaya dikkat et
Ne tür insanları kast ediyor? Yani düşündüğüm şey değildir herhalde? Yoksa düşündüğüm şey mi? Ah kimi kandırıyorum. Kesinlikle tahmin ettiğim şeyi kast ediyor. Bu iğrenç bir şey. Ben öyle biri değilim. Olmayacağımda! Gözüne yanlış göründüm diye nasıl hemen böyle bir şeyi düşünülebilir! Beni o kadar tanımasına rağmen!
Şuan onun yanlış anlamalarına üzülüp ağlamak yerine sinirden deliye dönmüş vaziyetteyim! Bunu bana nasıl yakıştırır! Ya Gaara neyse de beni Sai ile o şekilde gördüğünde hiç mi yanlışlıkla olduğunu düşünmedi?!
Soranda da çok zeki. Olasılıkları düşünmeden konuşuyor!
Bir dakika ya, ona ne ki!? Öyle biriysem ona ne! Değilim tabi ama niye takıyor bu kadar? Benim neyim de bana bunun yüzünden bağırabiliyor! Tabi bir şeyim olsa fena olmazdı.....
Ya hemen de boz Sakura!!
Plan da boşa gitti zaten! Bir de abimin telefonuna ulaşamamıştık! Neye sinirleneceğimi şaşırdım.
Ayağıma sardığı bezi çıkarıp yere attım. O sardı sonuçta! Gözümü kapattım. Uyumak en iyi seçimdi şuanlık. Başım da ağrımaya başlamıştı. Bir süre gözüm kapalı bekledim ama hiçbir şekilde uyuyamamıştım.
Kapının açılma sesi kulağıma ilişince yattığım koltuktan doğruldum. Ayağıma basmayı denedim. Basabiliyordum ama yine de basarken biraz ağrıyordu. Topallaya topallaya salondan çıktım. Merdivendeki ayak seslerini duymamla oraya ilerledim. Yukarı çıkarken kapının sertçe kapanma sesini duymamla hızlandım.
Abimin geldiği bariz belli olduğundan onun odasına ilerledim. Kapısını hızlı bir şekilde açtım. Tam ona bağıracakken bulunduğu konumu görmemle olduğum yerde kaldım.
Abim şuan yatağa oturmuş hıçkıra hıçkıra ağlıyordu. Benim o neşe saçan abim ağlıyordu? Hem de fazlasıyla gözyaşı dökerek?
Hızlıca abimin yanına ilerledim. Çömelip karşısında durdum. Beni fark edince bakışlarını bana yönlendirdi. Ellerimi yanaklarına koyup gözyaşlarını silmeye çalıştım. Ama silmemle beraber tekrar o artık parlamayan gözlerinden yenileri geliyordu. Onu bu hale kim sokabilir diye düşünürken sormaya karar verdim. "Abi ne oldu sana? Niye ağlıyorsun? Biri bir şey mi yaptı?" Diye ard arda soruları sordum.
Hıçkırıkları artmaya başlayıp kafasını eğdi. Onun bu denli ağlaması benimde gözlerimi yaşartmıştı. Ama kendimi tutmayı başardım.
Bir süre o şekilde ağladı. Ben beklemekten başka bir şey yapamadım. Kendisini biraz sakinleştirmeye çalışıp kafasını kaldırıp bana baktı. "S-Sakura..." Bir hıçkırık kaçırdı ağzından. "B-ben çok kötüyüm." Dizlerimin üzerinde doğruldum. Kollarımı ona sarıp sakinleştirmeye çalıştım.
O da kollarını belime sarıp kafasını omzuma dayadı. "Abi anlat bana ne oldu?" Cevap vermedi. Öylece ağladı.
Abimden ayrılıp konuştum. "Ben sana su getireyim." Hızlı bir şekilde odadan çıkıp mutfağa ilerledim. Alelacele suyu bardağa doldurdum. Ayağımdaki ufak ağrıyı umursamadan abimin odasına koştum. İçeri girerken yavaşladım ve bardağı abime uzattım.
Titreyen elleriyle bardağı elimden aldı. Kim yapabildi bunu benim abime? Onu böyle görmek beni bitiriyor. O kadar fazla ağladı ki göz altları fena dercede kızardı.
Sudan birkaç yudum aldıktan sonra bardağı yatağın yanındaki sehpaya bıraktı. Hıçkırıklarını biraz dindirmişti ama hâlâ çok ağlıyordu. Tekrar şansımı denemek istedim ve yanına oturup, "Abi korkmaya başladım. Niye ağlıyorsun?" Bir süre bekledi. Sonra da kafasını bana çevirmeden, "M-mahvetti beni......ben h-hiçbir şey ya.....yapmamıştım" ne dediği hakkında bir fikrim yoktu. Düşünmek yerine sormaya karar verdim.
