TCOOL-Ο Εκλεκτός του Φωτός: Συνάντηση με το Παρελθόν.

Το στρατιωτικό σχολείο

  Συνέχιζα να τρέχω για το σχολείο περνώντας μέσα από την πόλη, που ο καιρός ήταν με λιγότερη λιακάδα από τα περίχωρα που ήμουν εγώ. Οι δρόμοι ήταν μικρή και λίγο στενοί, ενώ δεν έλειπαν και οι λακκούβες με την λάσπη. Τα σπίτια ψηλά, όπου οι πολυκατοικίες δεν σε άφηναν να δεις εύκολα το τι υπήρχε στο απέναντι τετράγωνο. Ο καιρός που χθες έριξε καταρρακτώδες βροχή , έκανε την πολυκατοικίες να φαίνονται ερημωμένες, ενώ η κάθε είσοδος μιας πολυκατοικίας απείχε πολύ λίγο από την άλλη, ώστε οι περισσότερες πολυκατοικίες να είναι κολλητές μεταξύ τους. Πάντως έβλεπες λίγο κόσμο να κυκλοφορεί έξω, και μερικοί να είναι με παλτά, λόγω του φθινόπωρου, ενώ άλλοι είχαν από κοντά και τις ομπρέλες τους, διότι έβλεπαν στον ουρανό λίγα μαύρα σύννεφα. Το μέρος φαινόταν μουντό, χωρίς να λέει κανείς τίποτα, λες και έχουν να κρατήσουν μυστικό. Από πάνω από το κεφάλι σου έβλεπες σχοινιά με απλωμένα ρούχα, με αποτέλεσμα να γινόταν ένα χάος από ρούχα. Από το στενό μετά βγήκα στους δημόσιους δρόμους ,που υπήρχε σχετικά λίγος κόσμος, αλλά δεν έλειπε και η μικρή βαβούρα. Μικρά παιδιά με μια περίεργη στολή, έβλεπες να μοιράζουν εφημερίδες σε όποιον ενήλικα περνούσε και να αναγγέλλουν τα πιο σημαντικά θέματα που ήταν στα πρωτοσέλιδα. Λίγες άμαξες έπειτα παρκαρισμένες στους πλατύς δρόμους με τους οδηγούς τους να τις καθαρίζουν εσωτερικά για αργότερα. Κοντοστάθηκα λίγο λαχανιάζοντας κοντά σε μία λάμπα του δρόμου και κοίταξα δεξιά και αριστερά για να δω από τα μακρόστενα ρολόγια του δρόμου αν έχω αργήσει πολύ. Ξαφνικά τα μάτια μου από την κούραση που ήταν έτοιμα να κλείσουν, τινάχτηκαν αμέσως πάνω μόλις είδαν τον επιθεωρητή του σχολείου μας να έρχεται πιο κοντά μου. Είδα τότε το ύφος του στο πως με κοιτούσε και κατάλαβα ότι δεν την γλύτωνα την τιμωρία. Δεν ήταν παρά ένας στρατιώτης ντυμένος σαν όλους τους άλλους, με μία γκρίζα ιπποτική πανοπλία και ένα σπαθί στη μέση. Τότε ήρθε κοντά μου και με κοίταξε με ένα κοφτό ύφος, τρίβοντας μαζί και το μεγάλο του μουστάκι. Τότε και εγώ αμέσως όρθωσα το κορμί μου, κοιτώντας σε αυτόν, ενώ από μέσα μου ίδρωνα.

<< Τι έγινε Λίο και άργησες. Κοιμήθηκες πολύ βλέπω.>> είπε με ένα σοβαρό ύφος ειρωνικά.

-<<Να σας.. εξηγήσω.....>>

-<<Τι να μου εξηγήσεις μικρέ!>> είπε οργισμένος κόβοντας με. <<Ήξερες ότι έπρεπε να βρίσκεσαι στο σχολείο εδώ και είκοσι λεπτά.>>

-<<Βλέπετε...>> είπα και ξαφνικά στραβοκατάπια.

-<<Το μόνο που βλέπω είναι εσένα εδώ πέρα να χαζολογάς όπως συνήθως, αντί να είσαι στο σχολείο να εκπαιδεύεσαι. Έλα πάμε γρήγορα βλαμμένο. Έλα!>> φώναξε και με πείρε σηκωτό.