Δύο μέρες πέρασαν και τα πράγματα είχαν ηρεμήσει εντελώς. Το νησί δεν βρισκόταν πια υπό την εισβολή του Σκότους. Ο κόσμος σιγά σιγά γυρνούσε πίσω στην κανονικότητα. Κοιμόμουν στο νοσοκομείο της Χερώνειας. Κάποια στιγμή άκουσα ένα κελάηδημα απέξω από το παράθυρο μου και σήκωσα αργά αργά τις βλεφαρίδες μου. Δεν ένιωθα πολύ ενέργεια μέσα μου αλλά κούραση. Είδα τον γιατρό να βρίσκεται στην πόρτα του δωματίου και να την ανοίγει. Κοίταξα λίγο το παράθυρο και είδα τον ουρανό πολύ καθαρό, χωρίς κανένα σημάδι από σύννεφο. Ξαφνικά εμφανίστηκαν από την πόρτα ο Ραίις και η Έλμα, η οποίοι όταν με είδαν ξύπνιο χαμογέλασαν, με τον Ραίις να έρχεται γρήγορα κοντά μου. Έκατσαν δίπλα μου σε δύο καρέκλες που έφεραν, με την Έλμα να κρατάει ένα μικρό κουτί.
-<<Λίο πως αισθάνεσαι?>> με ρώτησε ο Ραίις.
-<<Δεν ξέρω...>> είπα με ένα χαμένο βλέμμα. <<Περίεργα θα έλεγα.>>
-<<Ελπίζω αυτά να βοηθήσουν.>> είπε η Έλμα και έφερε το κουτί μπροστά μου και το άνοιξε. Είχε μέσα μπισκότα.
-<<Ευχαριστώ πολύ Έλμα αλλά δεν έχω τόση όρεξη να φάω τώρα.>> και έκανα λίγο μια κίνηση με το χέρι μου που έδειχνα ότι δεν τα ήθελα.
-<<Μπορώ να τα δοκιμάσω εγώ όμως.>> είπε με χαρά ο Ραίις και πήγε να βάλει το χέρι του αλλά του το χτύπησε η Έλμα και έτσουξε.
-<<Τι έγινε με την εισβολή?>>
-<<Τα κατάφερες Λίο.>> είπε με ένα χαρούμενο ύφος, σφίγγοντας την γροθιά του. <<Νίκησες τον στρατηγό του Σκότους.>>
-<<Οι γονείς μου? Πέθαναν, σωστά?>> είπα και ένιωσα έναν κόμπο στον λαιμό. Οι δύο τους πάγωσαν μόλις το ρώτησα αυτό, με τον Ραίις να σκύβει το κεφάλι.
-<<Τους θάψαμε χθες το βράδυ στο νεκροταφείο. Συγγνώμη που δεν ήσουν εκεί.>> είπε η Έλμα, με την δυσαρέσκεια να φαίνεται στα μάτια της.
-<<Δεν πειράζει.>> είπα και έσκυψα περισσότερο το κεφάλι μου. Δεν μπορούσα να πω πολλά. Ένιωθα τον κόμπο να με σφίγγει στον λαιμό.
-<<Λίο.>> είπε η Έλμα κοιτώντας με στα μάτια. <<Γιατί δεν τον σκότωσες τον στρατηγό?>> συμπλήρωσε και ξαφνιάστηκα. Θυμήθηκα τι συνέβη τότε, ακριβώς εκείνη την σκηνή που ήρθε στο μυαλό μου.
-<<Δεν ήθελα να γίνω δολοφόνος Έλμα όπως εκείνος. Μόλις είδα τον εαυτό μου τρόμαξα από μέσα μου. Δεν πίστευα ότι ήμουν εγώ αυτός. Δεν μιλάω μόνο για τις δυνάμεις αλλά και για το βλέμμα μου τότε.>>
YOU ARE READING
TCOOL-Ο Εκλεκτός του Φωτός: Συνάντηση με το Παρελθόν.
AdventureΠόσο μπορεί να αλλάξει η ζωή ενός 15 χρόνου μέσα σε μία στιγμή? Ο Λίο, ένα νεαρό παιδί που πηγαίνει σε ένα στρατιωτικό σχολείο ενώ έχει μία φυσιολογική ζωή στο νησί Χερώνεια. Όχι και ο καλύτερος μαθητής, σκοπός του είναι να γίνει ο καλύτερος ξιφομάχ...
