TCOOL-Ο Εκλεκτός του Φωτός: Συνάντηση με το Παρελθόν.

Εκδίκηση ή όχι?

 Εκείνο το μεσημέρι ο ήλιος έδυε σιγά σιγά στο βασίλειο της Χαιρώνειας. Στους δρόμους ο κόσμος άρχισε και μαζευόταν. Μόνο τα παιδιά δεν έλεγαν να αφήσουν το παιχνίδι. Ήταν στο νεκροταφείο στο λιβάδι από πίσω, όπου περνούσε ένα μικρό ρυάκι. Μικρά παιδιά, αγόρια και κορίτσια, έπαιζαν με μια μπάλα, έχοντας τοποθετήσει κοτρόνες γύρω γύρω, σχηματίζοντας ένα μικρό γήπεδο. Οι κοτρόνες αυτές αποτελούσαν τα όρια του γηπέδου, με την μπάλα να μην επιτρέπεται να περάσει απ έξω. Κάποια στιγμή η μπάλα πέρασε έξω από το γήπεδο και λόγω της κλίσης πήγαινε γρήγορα προς το ρυάκι. Δύο αγόρια έτρεχαν να την πιάσουν, με την μπάλα να σταματάει ξαφνικά στο πόδι μιας κοπέλας. Μπροστά τους είδαν μία κοπέλα με άσπρα μαλλιά και ένα σοβαρό βλέμμα, κοιτάζοντας την μπάλα με απορία. Τα παιδιά μόλις είδαν το βλέμμα της σάστισαν.

Η Έλμα σήκωσε την μπάλα και κοίταξε τα δύο αγόρια, με εκείνα να κοκκαλώνουν από το φόβο που τους δημιούργησε το βλέμμα της. Δεν ήταν οι μόνοι όμως. Και τα άλλα παιδιά που ήταν στο γήπεδο σάστισαν να μιλήσουν. Τότε σήκωσε την μπάλα και την έφερε μπροστά στο παιδί. Το παιδί όπως πήγε να την πάρει από τα χέρια της, είδε από πίσω ένα άσπρο τόξο και μία φαρέτρα. Φοβήθηκε ακόμη περισσότερο και αφού πήρε την μπάλα, συνέχισε το παιχνίδι με τα άλλα παιδια. Η Έλμα συνέχισε να περπατά προς το νεκροταφείο. Είχε καταλάβει τα παιδιά πως την φοβήθηκαν πριν. Ένιωσε λίγο άσχημα αλλά δεν είπε τίποτα. Ήξερε ότι η ίδια δεν είχε βλέμμα που προκαλούσε χαρά, αλλά ένα σοβαρό βλέμμα, κάτι το οποίο το είχε αποκτήσει από μικρή.

Αφού έφτασε στο νεκροταφείο, ανέβηκε στο μικρό λοφάκι και έφτασε μπροστά από ένα τάφο. Τότε έβγαλε τη φαρέτρα από πίσω και πήρε κάτι λουλούδια και τα ακούμπησε στο τάφο. Ήταν ο τάφος του επιθεωρητή Μουσταφά. Τότε έστραψε το βλέμμα της στο ηλιοβασίλεμα. Όπως έβλεπε το όνομα της ήρθε μία στιγμή στο μυαλό, μία στιγμή, όχι και πολλά χρόνια πίσω.

Ήταν πριν μερικά χρόνια, λίγους μήνες που είχε έρθει Έλμα είχε έρθει στο βασίλειο της Χαιρώνειας. Ήταν καλοκαίρι, με την ζέστη να είναι πολύ τότε. Ήταν στο σχολείο, όπου βρισκόταν επιθεωρητής Μουσταφάς , ο οποίος ήταν πιο νεαρός τότε. Το μουστάκι του δεν ήταν τόσο μεγάλο, αλλά είχε και τότε ένα σοβαρό βλέμμα, κοιτάζοντας με προσοχή το οτιδήποτε. Ήταν απόγευμα, με τους μαθητές να είχαν φύγει. Όπως κοιτούσε το ρολόι της τσέπης του ήξερε ότι ερχόταν η ώρα. Κάτι περίμενε. Τότε έπεσε άξαφνα και ένας νεαρός πάνω του, ο οποίος κράταγε μία τεράστια στοίβα χαρτιά. Όπως συγκρούστηκαν, έπεσαν τα χαρτιά στο πάτωμα με μερικά να πάνε προς το γρασίδι. Τότε ο νεαρός ανήσυχος άρχισε να τα μαζεύει γρήγορα όσο μπορούσε.