TCOOL-Ο Εκλεκτός του Φωτός: Συνάντηση με το Παρελθόν.

Το βάρος του παρελθόντος

Η Έλμα ξύπνησε απότομα εκείνη την μέρα. Ανάσαινε γρήγορα μέχρι να αντιληφθεί ότι ήταν ένα κακό όνειρο και όχι πραγματικότητα. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά εκείνη την στιγμή, πιάνοντας τότε το στήθος της. Ένιωθα να αναβιώνει πάλι τα ίδια συναισθήματα.

Είχε δει τους γονείς της, για την ακρίβεια τους θυμήθηκε όταν τους είχε δει τελευταία φορά πριν φύγει από το σπίτι, με τον Όλγαρ να περιμένει έξω από την πόρτα. Θυμόταν την μητέρα της που την αγκάλιαζε πριν φύγει για το στρατόπεδο, με τον πατέρα της να την κοιτάει με ένα μικρό χαμόγελο και να δακρύζει. Ήταν λυπημένος και φαινόταν στα ματιά του ότι η κόρη του έφευγε. Δεν ήταν σοβαρός τότε. Δεν άντεξε και λύγισε.

Μετά θυμήθηκε τον Φλάιχ Άρρωβ όταν της έδινε το τόξο της, καθώς και την εντύπωση που της δημιουργήθηκε τότε. Δεν ξεχνούσε και τα κορίτσια που την είχαν τότε στο περιθώριο, όταν άλλαζε το χρώμα των μαλλιών της. Δεν ξεχνούσε τους χλευασμούς και τα γέλια των κοριτσιών ποτέ. Μετά της ήρθε στο νου η στιγμή που έμαθε για τον θάνατο τον γωνιών της.

Αυτό μάλιστα την έκανε να ξυπνήσει. Κοίταξε τότε γύρω της. Βρισκόταν πάλι σε ένα σκοτεινό δωμάτιο. Έμοιαζε σαν κελί, με ένα μικρό πέτρινο κρεβάτι μέσα. Οι μπάρες ήταν σκουριασμένες λίγο στις άκρες, ενώ η υγρασία ήταν πάρα πολύ. Η Έλμα ένιωθε το σώμα της να κολλάει, ενώ ο αέρας που περνούσε ήταν ελάχιστος. Δεν υπήρχε κανένα παράθυρο γύρω. Ο χώρος ήταν σκοτεινός και οι τρεις τείχη έσταζαν νερό στις γωνίες από την υγρασία.

Βήματα ακούστηκαν τότε από τον διάδρομο. Δεν ήταν ενός αλλά δύο. Ο ρυθμός των βημάτων ήταν διαφορετικός. ¨ένας ήταν πιο βαρύς και ο άλλος πιο ελαφρύς. Δεν φαινόταν έκπληκτη όμως, με το βλέμμα της να είναι σοβαρό. Ξαφνικά, ο διάδρομος προς το μέρος της γινόταν πιο φωτεινός, όσο και τα βήματα γίνονταν ακόμη πιο αισθητά.

Τότε μπροστά της εμφανίστηκε ο Φάριζ, μεταμφιεσμένος σαν τον σύμβουλο του βασιλιά, και δίπλα του ένας εύσωμος άντρας, ο ίδιος που είχε βάλει το σπαθί στον λαιμό του επιθεωρητή και κρατούσε ένα πυρσό. Φαινόταν πιο χαζός από τον Φάριζ, πιο χαζός γενικά από οποιονδήποτε. Μόλις είδε το στοιχείο του στόχου το ύφος του άλλαξε από το σοβαρό που είχε.

-<<Τι κάνει το πουλάκι μου, κοιμήθηκε καλά?>> είπε ο εύσωμος άντρας με ένα χαμόγελο.

-<<Όχι!!>> είπε θυμωμένη η Έλμα <<Ποιος να κοιμηθεί καλά εδώ κάτω, μέσα στην υγρασία και το σκοτάδι!!>>