TCOOL-Ο Εκλεκτός του Φωτός: Συνάντηση με το Παρελθόν.

Ένα βήμα πίσω.

Η εκπαίδευση μας είχε πάρει μέχρι τώρα μία βδομάδα και κάτι παραπάνω. Ήμουν με τον Λας και βρισκόμασταν στην εκπαίδευση του Σμιθ. Τρέχαμε γύρω από το γήπεδο για ζέσταμα γύρω και είχαμε πιάσει την κουβέντα. Όσο μπορούσαμε δηλαδή γιατί ο Σμιθ ήταν πολύ αυστηρός και αν μας καταλάβαινε τότε θα μας έβαζε να τρέξουμε όλο το στρατόπεδο. Και όμως δεν αστειεύομαι. Το είχε κάνει την πρώτη μέρα που ήρθα. Έβαλε εμένα και τον Λας να το τρέξουμε μονό και μόνο που αργήσαμε να ετοιμαστούμε.

Δεν θα ξεχάσω την κούραση που είχα νιώσει μόλις τελείωσε η μέρα. Τα πόδια να καίνε και τα σώμα να ιδρώνει. Είχα θαυμάσει τον Ραίις που τα κατάφερνε να τρέξει τόσα χιλιόμετρα. Τελικά κατάλαβα ότι μόνο η πολεμικές τέχνες που μάθαιναν δεν τους έφτανε αλλά σε αυτό βοηθούσε και το τρέξιμο.

Κάποια στιγμή, μόλις τελειώσαμε το τρέξιμο και ήμασταν έτοιμοι να αρχίσουμε τις ασκήσεις, μας φώναξε ο κύριος Σμιθ να τον ακολουθήσουμε. Ήθελε να μας πει κάτι αλλά να ήμασταν μόνοι. Οι άλλοι συνέχιζαν κανονικά τις ασκήσεις, με κάποιον άλλον εκπαιδευτή να τους προπονεί.

Όπως περπατούσαμε είχε μείνει αμίλητος. Δεν έλεγε τίποτα αλλά μόνο προχωρούσε. Φοβόμασταν να τον ρωτήσουμε τι συνέβη και οι δύο. Ακόμη και σιωπηλός σε τρόμαζε. Είχε πει ότι θα μας πει αλλά δεν μιλούσε.

Κάποια στιγμή φτάσαμε στον χώρο περίθαλψης του στρατοπέδου. Εκεί βρίσκονταν λίγοι στρατιώτες απέξω και φυλούσαν. Κάπου εκεί ήταν ο Ραίις με τον Σαμ Αστράπ και μιλούσαν. Πήγαμε γρήγορα κοντά τους να δούμε τι συνέβη. Ο κύριος Σμιθ δεν μας ακολούθησε αλλά έφυγε.

Όταν ο στρατηγός μας είδε σταμάτησε να μιλάει. Σαν να κατάπιε γρήγορα την γλώσσα του. Τοτε πήγαμε και εμείς κοντά τους να μάθουμε τι συζητούσαν. Μόνο και μόνο από την στάση του Ραίις κατάλαβα ότι δεν ήταν για καλό. Ήταν ανήσυχο άτομο.

–<<Όλα καλά μπαμπά? >> ρώτησε ο Λας.

–<<Φοβάμαι πως όχι μικρέ. Σας έχω δυσάρεστα νέα. >> είπε και χαμήλωσε το κεφάλι.

–<<Τι??>> ρώτησε με ανησυχία ο Λας.

–<<Απήγαγαν την Έλμα. Δεν το κατάλαβε κάνεις μας.... >> είπε ο Ραίις.

–<<Ποτέ?! Που?! Πως?! >> είπα με ανησυχία.

–<<Το πρωί και ειδικά τα ξημέρωμα. Ήταν με ένα άλλο κορίτσι στο δάσος το μικρό στην άκρη του στρατοπέδου και τους επιτέθηκαν. Η μία κατάφερε να σωθεί αλλά σοβαρά τραυματισμένη αλλά όχι η προστάτιδα ... Νομίζουμε ότι το έκανε το Σκότος. Το πιο πιθανό ενδεχόμενο που έχουμε. >> είπε σφίγγοντας την γροθιά του ο στρατηγός.