TCOOL-Ο Εκλεκτός του Φωτός: Συνάντηση με το Παρελθόν.

Το παρελθόν ενός Φλαίσιους 1

Όλα συνέβησαν μακριά από το βασίλειο σας, πάνω στους ουρανούς. Ζούσα στο βασίλειο των ουρανών ή όπως το αποκαλείται εσείς, το βασίλειο των Φλαίσιους. Κατοικούσα με με την οικογένεια μου σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του βασιλείου, αν και έχω ξεχάσει το όνομα της πολλά χρόνια τώρα. Θυμάμαι μόνο ότι ζούσαμε κοντά στα τείχη της πόλης, με πολλά σπίτια να βρίσκονται δίπλα μας. Ο πατέρας μου από ότι θυμάμαι δούλευε ως στρατιώτης του βασιλείου και της πόλης. Πολλές φορές όμως έφευγε από το σπίτι για να πάει στην πρωτεύουσα που τον χρειάζονταν για σημαντικές δουλειές. Η μητέρα αντίθετα δεν εργαζόταν, καθώς έμενε στο σπίτι για να μεγαλώσει εμένα. Εγώ, πήγαινα σχολείο μέσα στην πόλη, που όμως τα περισσότερα βρίσκονταν στα περίχωρα. Τότε δεν ήμουνα στρατιώτης όπως εδώ. Δεν υπήρχε κανένα στρατιωτικό σχολείο όπως έχετε εσείς στην Χερώνεια. Όλα κυλούσαν κανονικά. Τα μαθήματα του σχολείου, οι φιλίες με τα παιδιά και οι πλάκες μας καθώς και η ήρεμη οικογενειακή ζωή δεν μου έλειπαν από την φυσιολογική ζωή μου ως παιδί. Είχα ό,τι θα ήθελα να έχω.

Η κοινωνία μας είναι όπως η δικιά σας, αλλά με μία βασική διαφορά, ότι ήμασταν Φλαίσιους και όχι στην μορφή των ανθρώπων. Επίσης δεν υπήρχαν πλάσματα από αλλά βασιλεία όπως σε εσάς. Αυτό για μας ήταν κάτι φυσιολογικό.

Όλα όμως άλλαξαν μια μέρα, όταν ήμουν κοντά στα 10. Βρισκόμουν στο σπίτι όταν συνειδητοποίησα κάτι περίεργο. Τα μαλλιά άρχιζαν να χάνουν το κανονικό τους χρώμα και έγιναν γκρι. Αυτό συνέβη σταδιακά. Ομως, τα πούπουλα μας παίρνουν το χρώμα των μαλλιών. Οι φίλοι και πολλοί ακόμη άρχιζαν να απομακρύνονται από κοντά μου, με τον φόβο ότι μάλλον πάσχω από κάποια σοβαρή ασθένεια. Από τοτε ξέχασα την ζωή όπως την ήξερα. Απομονώθηκα και κανένας σχεδόν δεν μου μιλούσε. Όλο και περισσότεροι με αποφευγαν όσο άλλαζαν τα πούπουλα μου.

Άρχιζα να ανησυχώ και εγώ και οι γονείς και έτσι αποφασίσαμε να πάμε στο νοσοκομείο της πόλης. Μετά από μερικές μέρες βγήκαν οι εξετάσεις κανονικές. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συμβαίνει. Από όσο θυμάμαι τα μαλλιά μου είχαν γίνει σχεδόν άσπρα. Έκανα ξανά εξετάσεις, αλλά έδειξαν ότι δεν είχα τίποτα. Τώρα τα πούπουλα μου είχαν γίνει και αυτά άσπρα.

Σιγά σιγά απομακρυνθηκα από τους φίλους μου, το σχολείο και έμεινα στο σπίτι. Έχασα τα πάντα. Ο πατέρας μου και η μητέρα μου δεν ήξεραν για καιρό τι να κάνουν.

Κάποια στιγμή,οι γονείς μου τότε αποφάσισαν, μετά από πολλές μέρες ότι έπρεπε να πάμε στο ναό στο Συμβούλιο των Αιθέρων . Βασική ιδέα ήταν της γιαγιάς μου, μητέρα του πατέρα μου. Η ίδια είχε μεγάλη πίστη και ήταν βαθιά θρησκευομενη. Είχε την πεποίθηση ότι ο Θεός του Φωτός ήθελε να μας δείξει κάτι πίσω από αυτό. Οι γονείς μου στην αρχή την αμφισβήτησαν αλλά μην έχοντας τι να κάνουν την άκουσαν Ήταν η μόνη καλή λύση που είχαμε να κάνουμε μέχρι τότε.