Tony Stark, 2008 yılında Afganistan'da kaçırıldığında birkaç dil bilen Doktor Angelique'de onunla birlikte esir alınır.
Mağarada başlayan bu kader yoldaşlığının evlerine döndüklerinde nasıl bir hal alacağını ikiside bilmiyordu. Emin oldukları tek şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Muhtemelen odasına doğru yürüyen Pepper'ı görünce "Bayan Potts?" diye seslendim. Kısaca etrafa bakındıktan sonra beni fark edip yanıma adımladı "Efendim, Angel?"
"Doğru mu yapıyorum?" deyip popomu arkamdaki masaya yasladım ve tek elimle bilgisayarı biraz yukarıda tuttum.
Benim gibi masaya oturduktan sonra mavi gözleri hızlıca ekranı tararken gülümsedi ve bana döndü "Evet, kolay öğreniyorsun."
"Teşekkür ederim." deyip bilgisayara döndüm "Şimdi bunu şirketin mailine mi yollayacağım?" dediğimde başını aşağı yukarı sallayıp ayağa kalktı.
"Tekrar teşekkür ederim." dediğimde başını iki yana salladı "Aklına bir şey takılırsa ben odamdayım." dedi ve yine yürümeye başladı.
Derin bir nefes alıp elimdeki bilgisayarın ekranına baktım, kelime hatası yapıp yapmadığıma bakındığım sırada önümde bir silüet hissettiğim için bakışlarım yavaşça yukarı doğru tırmandı.
Üzerindeki koyu gri takımıyla karşımda dikilen Tony'i görünce gülümsedim "Hoş geldiniz, Bay Stark." deyip iki elimle bilgisayarı tutup ayağa kalktım.
"Bay Stark'ı ağzına iyi alıştırdın bakıyorum, her yerde duyuyorum." diye fısıldadığında gülmemek için dudaklarımı birbirine bastırdım ve yere bakındım. Bu bazen yatakta da kullandığım bir seslenişti.
"Dün ne konuştuk?" diye yapmacık bir sinirle sorduğumda dudaklarını büzüp gözlerini kıstı "Konuştuğumuz kısımları pek hatırlamıyorum ama sonrası saniyesi saniyesi aklımda."
Birkaç saniye sonra arkamdan odaya gelip kapısını kapattı "Bugün iki katı edepsizsin." diye söylendim ve elimdeki bilgisayarı masasının üzerine bıraktım.
Maili yolladığım sırada geçip sandalyesine oturdu "İş yerinde iş yapmaktan daha farklı şeyler hayal ediyordum çünkü." diye homurdandığında alayla güldüm ve doğrulup onun yanına geçtim.
Sıkıntıyla nefesini sesli bir şekilde dışarı verdi "Elbette gelmiştir, Angel." dediğinde başımı iki yana salladım. Dirseklerimi masaya yaslayıp boş ekrana bakınmaya başladım.
Sonunda pes edip ekranı açıp maillere girdiğinde az önce yolladığım maili görünce yüzümdeki neşeyle ona döndüm "Gelmiş."
Gülmemek için kendini zor tuttuğu belli oluyordu, dudaklarını ıslattıktan sonra "Gerçekten de hayret verici." dedi.
"Şimdi buna cevap vermeniz gerek, Bay Stark." deyip onun alayını görmezden geldim.
"Pekala." dedi ama sesinden yapmak istemediği net olarak anlaşılıyordu.
