Tony Stark, 2008 yılında Afganistan'da kaçırıldığında birkaç dil bilen Doktor Angelique'de onunla birlikte esir alınır.
Mağarada başlayan bu kader yoldaşlığının evlerine döndüklerinde nasıl bir hal alacağını ikiside bilmiyordu. Emin oldukları tek şe...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-
Yanağımda hissettiğim dokunuşla gözlerimi kırpıştırdım. Ardından uyanabilmek için gözlerimi sıkıca kapattım ve olduğum yerde biraz gerindim.
Gerinmek beni biraz rahatlatırken gözlerimi araladım, hava kararmış akşam olmuştu.
"Çok mu uyudum?" diye mırıldandığımda yorgun bakan gözleri gülümserken kısıldı "Sadece bir saat." dediğinde başımı aşağı yukarı salladım ve esnedim.
"Burada mı yiyeceğiz?" diye sorduğumda başını aşağı yukarı salladı "Evet, hadi çıkalım." dedi.
O arka koltuktan ceketini alırken bende kapımı açıp dışarı çıktım. Kapının önünde duran kırmızı takımlı çalışan bize doğru koşar şekilde geldi.
Tony arabadan çıktıktan sonra anahtarı çalışan çocuğa uzattığında bende arabanın önünden dolanıp onun yanına gittim.
Yeni uyanmanın verdiği etkiyle hafif üşümüş hissediyordum.
Sanki aklımı okumuş gibi Tony ceketi birden omuzlarımın üzerinde bıraktığında tek elimle onun elini tutup diğer elimle ceketi düşmemesi için kavradım.
İçeri girdiğimizde "Hoş geldiniz Bay Stark." diyen kel adama başıyla selam verdi ve adımlarını yavaşlatmadan asansörlerin önüne doğru devam etti.
Asansörlerin önüne geldiğimizde hazır bir şekilde bekleyen asansör kabinine girdik.
Ben sırtımı aynaya yasladığımda o düğmeye basıp yanıma geldi ve benim gibi sırtını aynaya yasladı.
"Belki de eve gitmeliydik." diye homurdandım ve göz ucuyla ona baktım, söylediğime sırıttı "Sonuncuyu yapmasak bu halde olmazdık." dediğinde gülerken utançla başımı onun omzuna yasladım.
O da başını, benim başımın üzerine yasladığında kapı açılana dek öyle durduk. Açıkçası şu an böyle ayakta bile uyuyabilirdim o yüzden kapı açılmakta acele etmese de olurdu.
Çıkan ding sesiyle başımın üzerindeki ağırlık yok oldu ve bende istemeye istemeye başımı kaldırdım.
Tony'nin elini tutup onunla birlikte asansörden çıktığımıza kulaklarımı güzel bir keman sesi doldurmaya başladı.
"Hoş geldiniz, Bay Stark." diyen orta yaşlı kadının yüzünde kocaman bir gülümseme vardı.
Tony kadına başıyla selam verdiğinde kadın eliyle bir tarafı işaret etti "Lütfen, masanıza buyurun."
İçeride masaların olduğu kısma girdiğimizde masaların boş olduğunu görünce kaşlarımı çatmadan edemedim.
"Burayı kapattın mı?" diye sorduğumda omzunun üstünden bana baktı "Hayır, Jarvis yapmış." dediğinde gözlerimi devirdim "Gereksiz bir jest."
