Still The One(COMPLETED)

Chapter 34

Sean's POV

I'm leaving already Wins. After how many years na nakasama kita, hindi ako naging totoong masaya at gusto kong hanapin kung saan talaga ako sasaya. I don't love you anymore. Please don't find me if ever you'll read this letter. Thank you for everything. Later, I will be sending my attorney to you regarding our divorce. I'm sorry. Please understand me. Thank you. Goodbye!

-Yanna

Ano to? Anong ibig sabihin neto?

Pagkarating ko sa bahay excited akong pumunta sa kwarto to see Yan smiling at me but this is what I'll witness?

No! This is not happening. She can't leave me. I love her and I will do anything just to be with her.

I crumpled the paper and called John immediately. I have no time to think of a nice way right now. Ang gusto ko lang ay bumalik ang asawa ko dito sa bahay namin kase dito sya nararapat.

I don't care if she doesn't love me. Sue that love. Fvck

Dito siya titira at matututunan din niya akong mahalin.

"John, call everyone right now at wala akong paki alam kung pati ang presidente ng Pilipinas bulabugin mo basta hanapin mo ang asawa ko. Like as in right now! " I ended the call after it.

Ano bang mali ko? Akala ko ba mahal niya ako? Ano pa bang kulang sa akin?

All I just want is her by my side.

-----
"Sir I already find where your wife is. She's in Xavier's house sir. "

what?

She left me para lang sa lalakeng yun?

Is she serious?

Like what the fvck does that guy want with my wife?

Goddammit!

Hindi na ako nagdalawang isip at kinuha agad nag susi ng kotse ko. Wala na akong balak na magpaligoy ligoy pa basta babawiin ko ang asawa ko.

Akin lang sya.

Akin ka lang Yana.

Binilisan ko ang pagpapatakbo hanggang sa makarating ako sa bahay ng punyetang Xavier nayan.

Yanna's POV

Pababa ako sa hagdan nang may marinig akong nagwawala sa labas ng bahay ni Xavier. Bigla akong kinabahan kaya tumakbo agad ako papunta sa gate.

Nang malapit na ako ay nakita ko si Xavier na kumakausap sa lalakeng nagwawala. Wait? Why does he look familiar?

"Pwede ba ayaw ka ngang kausap ng asawa mo. Ayaw na niya sayo kaya umalis kana. " dinig kong sabi no Xavier.

Is that Wins?

Oh well stupid girl. Imposible naman kaseng hindi ka hahanapin ng asawa mo diba?

"Wala akong paki alam sayo okey? Ang gusto ko lang kausap ngayon ay ang asawa ko kaya pwede ba? Huwag kang magsalita jan ng mga hindi totoo dahil mahal ako ng asawa ko. "sabat ni Wins kay Xavier at bago pa siya sumagot ay nagsalita na ako.
"Xav"

Pagkabigkas ko nun ay pareho silang napatingin sa akin at the same time.

Tinignan ko kung ano ang expression ni Wins at nagulat ako sa itsura niya. Gulong gulo na ang buhok niya at pati yung mukha niya basa narin dahil sa luha niya.

Nakakaawa siyang tignan pero wala akong karapatang maawa dahil ako ang gumawa neto.

Pinigilan ko ang sarili kong hindi maluha pero bigla nalang tumulo ang luha ko. Pinunasan ko agad ito at nagmatigas. Tumakbo agad si Wins papalapit sa akin at niyakap ako.

"Please Yan baby wag naman ganito oh. Kung ano ang kayang ibigay ng lalake na yan kaya ko din and I can do much better than that. Come back now to me baby. I love you. I can't go on with my life without you by my side please? Please? Its okey if you don't - don't love me-" tumigil siya bago itinuloy ulit ang sasabihin.

"It's okey if you don't love me but at least don't leave me? I love you baby" pumiyok siya habang nagmamakaawa sa akin at hindi tumitigil ang luha niya sa pag agos.

Naiiyak ako pero pinipigilan ko dahil kapag iiyak ako hindi ko na mapipigilan ang sarili ko na yakapin din siya pabalik at sumama sa kanya. Hindi. Itutuloy ko ang plano ko dahil hindi ako ang nararapat na maging asawa ng lalakeng eto. I'm not the perfect wife for this perfect guy crying in front of me.

Tinanggal ko ang pagkakayakap niya sa akin.

"Please Wins? Sana man lang din maintindihan mo ako. Hindi kita mahal-" he cut me off.

"Dahil ba sa lalakeng to ha? Ano bang meron sa kanya na wala ako Yan ha? " sigaw niya sa akin habamg tinuturo si Xav.

"Oo. Dahil sa kanya. Dahil meron siyang time sa akin. Dahil mahal niya ako at kayang ibigay yung time na hinihingi ko. Dahil siya yung palaging nanjan sa akin. Kaya pwede ba? Umalis kana? "hindi ko nadin masikmura ang simabi ko pero hinding hindi ko yun babawiin.

"Bakit baby? Binibigyan naman kita ng time diba? O kung gusto mo lagi ng time ko pwede naman akong magwork through home para lagi mo akong nakikita. Mahal din naman kita e dba? Mas mahal kita kaya nga kita pinakasalan diba baby? Pero bakit ganyan ka sa akin? Ganyan mo na ba ako hindi kamahal para bitawan nalang basta basta? Bakit ganyan ka baby? Bakit? " umiiyak padin siya habang sumisigaw sa harap ko. Piyok ng piyok pero nagagawa padin niyang magsalita.

"Just leave Wins. It will be better for the both of us. Leave now! " after I said those words, tumalikod na ako dahil hindi ko na kaya at pumunta na sa loob habang nadidinig padin siyang sumisigaw.

I didn't bother looking back.

Umiyak ako sa loob habang hawak hawak ang dibdib ko dahil sumasakit na naman.

After an hour, nawala ang sumisigaw and I suddenly felt my eyes closing.

I'm sorry baby I love you but I have to let you go.

------

Ackkkkkkkk nakakaiyak huhuhuhu. Sorry na po agaddd.

Naawa ako kay wins dito ah huhuhu.

Sorry lame. Kase after one month na ata? Bago ko naituloy ang story na eto and hindi din ako nagbasa ng wp so parang may aftershock pa nung itinuloy ko ito. Hope you understand.

If you did love it, don't forget to comment, like and share.

Love,
Ate Reighn