Still The One(COMPLETED)

Chapter 29

Yanna's POV

Andito ako ngayon sa labas ng bahay kasama yung mga kabayo nagmumukmok. Wala akong magawa sa bahay eh. Pag kase andun ako parang nakikita ko yung mga spot kung saan kami nagkakilala saka nagmahalan ni Wins.

"Bakit kaya kung sino pa ang nagmamahal ng totoo sila pa yung nasasaktan no? " tanong ko sa kabayo kong si Reena kase malay niyo baka sumagot.

Magsasalita pa naman sana ulit ako ng may madinig akong yabag ng paa. Paglingon ko ay nakita ko si lolo na parang malungkot.

"Apo andito ka na naman. Lagi kang andito. May problema kaba? " ano bang tamang sagot doon? Baka mamali ako eh sayang yung payb points ko.

"Wala po lo. Namiss ko lang si Reena na kasama. " palusot ko pero sumeryoso yung mukha niya. Halla alam ba niya na nagsisinungaling ako?

"Halika apo. Maupo ka muna at mag usap tayo. " bumilis amg tibok ng puso ko dahil kapag sinasabi nayan ni lolo eh siguradong i hohotseat nya ako. Sht!

Umupo ako sa tabi niya ng dahan dahan kahit na kinakabahan.

"I know you have a problem Yanna De Lara. " he really is serious. Kinausap na niya ako sa english so ibig sabihin galit yan.

"Po? W- wala na-naman po lo. " kinakabahang sagot ko sakanya pero naningkit ang mga mata niya. Hindi nga talaga siya makumbinsi.

Nagseryoso ako agad at naghintay sa susunod na sasabihin niya.

"What the hell happened between you and Wins? Why are you crying always? "
I'm doomed. What am I gonna say?

Dahil sa tanong niyang yon ay hindi ko na nagawang maglihim pa kaya napaluha nalang ako bigla. Umiyak ako sa harap ng lolo ko.

Napabuntong hininga siya saka niyakap niya ako. Mas lalo ko lamang nilakasan ang iyak ko.

Ilang minuto rin siguro ang lumipas nang maramdaman kong kaya ko nang magsalita kahit na umiiyak padin.

"I know you already knew it lo. I know Xav told you. Lolo nasasaktan po ako. " tatlong pangungusap pero alam kong naipaliwanag ko na lahat lahat sa kanya ang nangyayari at kung ano ang nararamdaman ko.

"Apo apay nga madim inbagbaga iddi paylang kanyak? (Apo bat hindi mo sinabi noon pa sakin? "hindi ako makasagot sa kanya. Bakit ko nga ba nagawang maglihim sa kanya eh noon naman wala am ng hindi sinasabi sa kanya. Kahit pa nga sa araw ng regla ko eh naiinform siya.

Pero bakit yung tungkol kay Wins hindi ko nasabi sa kanya?

"Lo, I'm sorry po. I d-didn't mean to not inform you. I wa-was just so hurt back then and I didn't want you to know it because I thought I'm old eno-enough not to tell you everything. I was wrong lolo. And now I'm hurt because of being a stupid girl. I l-love him lo. " iyak lang ako ng iyak habang sinasabi sa kanya ang lahat.

Nakalimutan ko siya nga pala ang lolo ko na laging kasama ko. Siya yung isang lalake na naghahangad ng kaligayahan ko at ayaw akong masaktan maliban kay Xav.
"You really love him? " tumango na lang ako bilang sagot kase hirap na hirap akong magsalita.

"Why can't you remember anything Yan? " huh? What does he mean by that? Anong wala akong maalala?

Mukha namang nabasa niya ang gusto kong sabihin kaya nagsalita siya ulit.

"About your past. About your life. About your love. About everything " what? Ano? Hindi padin maproseso sa utak ko kung anong gusto niyang sabihin. Naging malungkot ang mukha niya saka diretsong tumingin sa mga mata ko.

"You have an amnesia Yan. " amnesia? Ako nawalan ng memorya?

"po? Hindi ko po kayo magets saka hindi naman po ako nagka amnesia kase naalala ko naman po lahat. Naalala ko kung pano kayo naging matulungin sakin pwera lang nung b-" napatigil ako nang marealize ko kung ano yung sinasabi niya. Tama! Wala akong maalala nung kabataan ko.

Napatingin ako bigla sa kanya at parang alam naman na niya na nakuha ko na ang sinasabi niya.

"Tama ka. Wala kang maalala nung kabataan mo kase nagkaroon ka ng amnesia. Hindi ko sinabi sayo kase gusto ko ikaw mismo umalala. Ayokong pilitin ka kase baka sumakit na naman ang ulo mo pero oras na ata para malaman mo ang lahat." tumigil muna siya saka nagsalita ulit.

"Naalala mo ba na lagi kitang pinagbabawalan na pumasok sa kabilang kwarto? Na laging nakakandado at walang pumapasok? " ah oo tama. Yung nasa tabi kong kwarto lagi niyang binabantayan.

Tinanong ko pa noon kung anong meron doon pero sinabi niyang wala lang. Bodega daw iyon.

"Eto" may linagay siya sa kamay kong susi? Para saan to?

Tumingin ako sa kanya nang naguguluhan at tumango lang siya bilang sagot. So inig sabihin pwede ko nang buksan yung kwarto na yon?

Pinahid ko ang mga luha ko saka naglakad nang mabilis papunta sa bahay upang makarating ako agad.

Ilang minuto din ay nasa harap na ako ng kwarto. Bigla akong kinabahan nang buksan ko iyon dahil parang may kakaiba talaga dito.

Binuksan ko ang pintuan saka pumasok. Ni on ko ang ilaw at nagulat ako sa nakita ko.

Isang malaking picture frame?

Lumapit ako doon at unti unting nagproseso sa utak ko kung ano yun. Mukha namin ito ni Wins ah?

Pero hindi naman ganito ang suot kong wedding gown nung kinasal kami. Anong ibig sabihin nito?

Naghalungkat ako sa drawer at may nakita akong photo album. 2013 pa? Eh 2019 na ngayon ah. Antagal naman na nito.
Dahan dahan kong binuksan at muntikan ko nang mabitawan ito nang makitang puro imahe namin ni Wins ang nandoon. Nagkakilala na ba kami noon?

Bat ganito? Andami naming imahe. Ngiting ngiti pa ako sa mga nakalagay sa photo album.

Sht! What the fuck does this mean?

Bigla kong nabitawan ang hawak kong photo album nang may madinig akong kaluskoks at nakita ko si lolo sa harap ng pintuan.

"Do you finally remember it all? Mrs. Xanthene Avery Collins Cooper? The only and first wife of Sean Winsley Cooper? "

-----
Damn! Sana nagustuhan niyo guys. Sabi ko sainyo babawi ako ehhh.

Don't forget to vote, comment and share. Follow nadin nyoko guys. Salamat

Love,
Ate Reighn