နတ်ဆိုးဘုရင်ကြီးက ငါလေးသူ့ကိုတိတ်တိတ်ပုန်းချစ်နေတာလို့ ထင်နေတယ် {Complete}

အပိုင်း - ၅၇

{Zawgyi}

“ထြက္ေျပးဖို႔ မေတြးနဲ႔!” ပိုင္ရန႔္နားက အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က အရင္ဆုံးတုန႔္ျပန္လာတယ္။ သူလက္ကိုဆန႔္ထုတ္ၿပီး တစ္စုံတစ္ရာကိုပစ္ထုတ္လိုက္တယ္။ တစ္ခုခုက ပိုင္ရန႔္ဂုတ္ပိုးကို ကိုက္လိုက္သလိုခံစားရၿပီး နည္းနည္းေလးနာသြား႐ုံေလာက္သာျဖစ္တယ္။

ပိုင္ရန္က ထြက္ေျပးဖို႔ကိုပဲ အာ႐ုံစိုက္ေနၿပီး အဲ့တာကို လ်စ္လ်ဴရႈထားလိုက္ကာ ေမွာင္မည္းေနတဲ့မီးခိုးၾကားထဲ တိုးဝင္သြားတယ္။

အႀကီးအကဲေတြကလည္း သူေနာက္ကို ဆက္တိုက္လိုက္ေနၾကတယ္။ ပိုင္ရန္လက္ထဲက အေဆာင္ကိုေဖာက္ခြဲၿပီး သူျပင္ဆင္ထားတဲ့စည္းကို အသက္ဝင္ေစကာသူတို႔ကိုေတာင္ေတြထဲမွာ ေထာင္ပိတ္လိုက္တယ္။

သူနတ္ဆိုးနယ္ေျမကို အျမန္ပ်ံသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း လမ္းတစ္ဝက္မွာ သူ႔ရင္ဘတ္ကတင္းက်ပ္လာၿပီး အျမင္လႊာေတြေမွာင္က်သြားတယ္။ ေကာင္းကင္ေပၚကေန ေပ်ာ့ေခြစြာျပဳတ္က်လာတယ္။

သူ႔ေအာက္မွာက ေတာင္လိုျမင့္ေမာက္ထူတပ္ေနတဲ့ ေတာအုပ္ႀကီးရွိတယ္။ ျပဳတ္က်လာခ်ိန္မွာ သစ္ပင္အခ်ိဳ႕နဲ႔လည္း ႐ိုက္မိၿပီး အပ်က္အစီးပုံေပၚမွာ သနားစရာအသြင္ေလးျဖစ္လို႔ေနတယ္။ ေသြးတစ္ပြက္အန္ထုတ္ၿပီးခ်ိန္မွာ တရိပ္ရိပ္မူးေဝလာတယ္။

‘အခုသတိလစ္သြားလို႔မျဖစ္ဘူး!’

ပိုင္ရန္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အထပ္ထပ္သတိေပးလိုက္တယ္။ တိမ္လႊာပ်ံဝဲဂိုဏ္းက ေက်ာက္စိမ္းတိမ္လႊာပုလဲေပၚမွာ အမွတ္အသားလုပ္ထားတယ္ ၿပီးေတာ့ သူအသက္သြင္းခဲ့တဲ့စည္းကလည္း ခနေလာက္ေလးပဲထိန္းေပးထားႏိုင္မယ္။ သူတို႔မၾကာခင္ သူ႔ကိုရွာေတြ႕သြားႏိုင္တယ္။

သူေရွ႕ကိုယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔ ႏွစ္လွမ္းေလာက္ေလွ်ာက္လိုက္ေပမယ့္ မူးေနာက္ေနတာကို ဘယ္လိုမွမခံစားႏိုင္ဘူး။ ခဏေလာက္စိတ္ၿငိမ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ ေနရာေလးရွာၿပီး သူ႔ရဲ႕က်င့္ႀကံျခင္းကို ျပန္ေကာင္းလာေအာင္လုပ္လိုက္တယ္။ စိတ္ၿငိမ္သြားေတာ့မွ သူေထာက္ေျခာက္မိသြားတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိသြားတယ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးကိုက္ခဲေနၿပီး သူ႔ရဲ႕မရင္ဒန္ေတြလည္း ပိတ္ဆို႔ခံထားရတယ္။