"İnsanlar hep yarına hazırlanıyorlardı, ben buna inanmıyordum. Yarın onlara hazırlanmıyor. Orada olduklarını bile bilmiyor. "
Sofyanın sesini duymamızla ona döndük
" Sarya"dedi
" Hı" dedim güçsüz sesimle
" Ne yapıyorsunuz? diyince Abim Sofya'ya
"...
Duyduklarım ruhumun kabuk bağlamış yaralarını kanatırken hayatımı puslu bir pencerenin ardından izliyor gibiydim. Her şey silik bir bilinmezlikle kapalıyken benim yaptığım şeyse bir yabancı gibi bir köşede durup olanları izlemekti.
" Nereye gidiyorsun Sarye!" Diye kükredi abim merdivenin başından.
"Artık sana yük olmayacağım işte nereye gittiğimi neden sorguluyorsun?" Diyerek merdivenleri bitirmiştim.
" Gittiğin yerde de başıma dert olursun da o yüzden " dediğinde arkamı dönerek abime inanamıyorum sana bakışı ayıp hızlıca dış kapıya yöneldim.
"Defol Sarye, kafam rahat eder seninle uğraşmaktan bıkmıştım " diye arkamdan sesleniyordu, dolan gözlerim bana ihanet ederken yanaklarından süzülerek çenemle buluştu. Bu kadar sorun mu olmuştum ona gerçekten? Abime yük mu olmuştum bu denli? Yavaş adımlarla ilerlemeye başladım, şimdi nereye gidecektim? Ne yapmam lâzımdı tek başıma? İlk olarak hava kararmadan kendime kiralık ev bakmam lazımdı.
Uzun süre yürüdükten sonra ileride bulunan emlakçıyla girerek;
" Merhaba, ben Sarye kiralık ev arıyorum da ben, 2+1 olursa çok iyi olur " diyerek sırıttım, 25'li yaşlar da koltukta yayılarak oturan adama diktim bakışlarımı.
" Size uygun bir ev biliyorum, lütfen beni takip edin " diyerek ayağa kalktı ve peri sıra onu takip ettim. Beyaz renk bmw bir aracın önüne gelince tedirgin olarak bir adım geri gittim. Hiç tanımadığım bir adamın arabasına mi binecektim yani? Adam bu hareketimi görmüş olacak ki ellerini havaya kaldırarak gülmeye başladı.
" Rahat olabilirsiniz, size zarar vermem. Rahat edecekseniz arka tarafa oturun. Gideceğimiz yer oldukça uzak o yüzden arabamla gidiyoruz, isterseniz taksi ile takip edebilirsiniz " dedi güven veren ses tonuyla ve ellerini yavaş yavaş indirdi. Taksiye para verirsem ev için olan paramdan eksilecekti o yüzden arabaya binmek en doğrusuydu. Usulca arka kapıyı açarak cam kenarına oturdum. Buna korkmak değil de tedirgin olmak desek daha iyi olurdu galiba. Radyoyu açarak
" Rahatsız olur musunuz? " diyerek dikiz aynasından bana baktı. Kafamı olumsuz anlamında sallayarak
"Olmam, teşekkür ederim." Diyerek sırıttım ve kafamı cama çevirerek yolu izlemeye başladım, eve aşırı merak ediyordum bu yüzden çok heyecanlıydım.
Araba durduğu zaman araçtan inerek etrafı inceledim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yer yer yeşillikle kaplanmış koca bahçede beşten fazla bina vardı, burası siteydi galiba. Lüks duran binalarda göz gezdirmeye başladım.
