DİKKAT ABİM!

UMUTSUZ

Siyah bulutlarla çevrili gökyüzünden şimşekler çakıp, yağmurlar yağıyordu. Ben elimi karnıma sarıp üşümemeye çalışıyordum. Okan abi ise gözlerini gökyüzüne dikmiş, yağan şiddetli yağmura aldırmadan siyah bulutlara bakıp gülümsüyordu ve bana bakmadan konuşmaya başlamıştı.

'' Seçtiğin hayatta, şiddetli yağan bu yağmurdan bile daha fazla yaş akacak gözlerinden Sarye. Çakan her şimşek, umutsuzluk olarak düşecek hayatına. Sana güneşli günler vaat etmiyorum ve aydınlığı geride bıraktığına göre sen de pek bunu istemiyorsun.''

Dilim tutulmuş gibiydi, onun söylediği hiçbir şeye cevap vermiyordum. Şuan tek yaptığım kendimi korumaya çalışmaktı. Gözlerini gökyüzünden indirdi ve bana bakmaya başladı. Siyah gözleri bulunduğumuz ortamın siyahlığına rağmen ışıl ışıl parlıyordu.

Gözlerimle temasını sonlandırıp gitmeye başladı, ben de arkasından öylece onu izliyordum. Beni bu yağmurda yapayalnız mı bırakacaktı?

O gözden kaybolduğunda, güneş yeniden doğdu. Siyah bulutlar yerini masmavi bir gökyüzüne bıraktı. Yaprakları dökülen ağaçlar yeniden filizlenmeye başladı. Etrafıma baktığımda sanki hiç yağmur yağmamış gibiydi. Ellerimi kendime sararak ağlamaya başladım. Ellerimi kendime sardığımda büyük bir boşluk hissetmiştim. Yoktu... Benliğim yoktu. Giderken onu da götürmüştü yanında. Bana yalan söylemişti.

''Hıııııı'' ağzımdan kaçan büyük bir inilti ile açtım gözlerimi, boğazımın kuruluğu yüzünden çatlayan dudaklarım canımı yakmıştı, baş ucumda duran Hakan abi telaşlı bakışları ile beni izliyordu. Rüya mıydı ? Her şey rüya mıydı ? Hıçkırarak ağlamaya başladığım da Hakan abi kolumdan tutarak kendine doğru çekerek sarıldı. Sarılması ile daha şiddetli ağladım. Gözlerimi hafifçe aralayarak etrafa bakmaya başladım evdeydim, büyük bir gök gürlemesi ile Hakan abiye iyice sokulmuştum.

'' Korkma Sarye, buradayım sadece kabustu'' dediğin de

'' Kabustu'' dedim hıçkırıklarımın arasında. Kafamı cama doğru çevirdiğim de yağan şiddetli yağmurla buluşmam saniyelik olmuştu cama değen damlacıklar şiddetli bir şekilde cama vurarak yeri boyluyordu. Yağmurlu zamanlar da abimin yanına sıvışarak uyumaya çalışırdım her seferinde, bir ara sürekli geliyorum diye bana kızdığı gün sağanak bir yağmur yağmaya başlamıştı gece. Kızacağını bildiğim için yanına gitmemek için kendimi zor tutuyordum yorganı başıma kadar çekip ağlamaya başlamıştım ki odamın kapısı açılmıştı

'' Kay yana korkak kay'' abimin sesi oldukça uykulu geliyordu yatağıma girdiği an ona kocaman sarılarak uyumuştum. Zaten her yağmur yağdı zaman soluğu onun yanında bulur onunla uyurdum. Peki ya şimdi? Şimdi ne yapacaktım?

''Ab-Abime gitmek istiyorum '' dediğim de şaşkınca bana bakmaya başladı Hakan abi

'' Bu saatte mi ?'' dediğinde kafamı olumlu anlamda sallamıştım, sessizce bana bakarken bıkkın bir soluk alarak ayağa kalktı.

'' Kabustan dolayı çok terlemişsin üstüne birşeyler giy gel, götüreyim seni'' dediğinde hızlıca ayağa kalktım ve valizime uzandım o sırada Hakan abinin telefonu çalmaya başladı. İyi ki Hakan abi buradaydı.

'' Efendim kardeşim.''

''...........''

''Yok uyumuyordum'' dediğinde bana bakarak

'' Evet'' dedi Bir süre karşıyı dinlediğin de yüz ifadesi değişmişti.

'' Tamam kardeşim'' diyerek telefonu kapattığın da benimle alakalı bir şey olmadığını umuyordum.