ကြင်ရာတော် ချန်အန်း The Rich And Honorable Chang An(MyanmarTranslation)(Unicode)

အပိုင်း (၃၄)

အပိုင်း (၃၄)

သူ၏ကိုယ်ပိုင်မြင်းတကောင် ပိုင်ဆိုင်ရလိုက်သည့်အပြင် ထိုမြင်းသည် သန်မာထွားကျိုင်းသည့် မျိုးကောင်းမျိုးသန့်မြင်းတကောင်ဖြစ်သဖြင့် ရှီချန်အန်းသည် ပြောမပြတတ်အောင်ပင် ဝမ်းသာကျေနပ်နေတော့သည်။ နောက်နေ့ကစပြီး နေ့တိုင်း သူ ဒီမြင်းကို ကိုယ်တိုင် အစာလာကျွေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ ဒါမှသာ မြင်းက သူ့အား သခင်အဖြစ် အမြန်အသိအမှတ်ပြုမှာဖြစ်သည်။

"ဝမ်ရယ်...ခဏနေရင် ကျွန်တော် ကျင့်ဝမ်ဆီပို့ဖို့ပြင်ထားတဲ့ဆေးတွေကို သွားစစ်ကြည့်မလို့...ဝမ်ရယ် လူကိုယ်တိုင်ပဲ သွားပို့မှာလား...ကျင့်ဝမ်လဲ သိပ်မကြာမီ ရက်ပိုင်းမှာပဲ စစ်ထွက်ရတော့မှာ မဟုတ်လား..."

ရှီချန်အန်းသည် ရှန်ဝမ်အိမ်တော်ထဲတွင်သာမက မြို့တော်အပြင်ဘက် ဆင်ခြေဖုံးနေရာများတွင်ပါ လူလွှတ်၍ ထိုဆေးပင်အား ရှာဖွေစုဆောင်းထားတာပဲဖြစ်သည်။ သူ တွက်မိသလောက်ကတော့...သူ စုဆောင်းထားသည့်ဆေးပမာဏသည် စစ်တပ်တခုလုံးစာအတွက်တော့ မလုံလောက်နိုင်ပေမယ့်...ကျင့်ဝမ်နှင့် ကျင့်ဝမ်၏ကိုယ်ရံတော်ရဲမက်အုပ်စုအတွက်တော့ လောက်လောက်ငင အသုံးပြုနိုင်ပေလိမ့်မည်။

သူတို့ညီအစ်ကိုနှစ်ဦးကြားရှိ ဆက်ဆံရေးသည် အလွန်ကောင်းမွန်သည့်ပုံစံပင်။ ပြီးတော့...ရှောင်းချင်းယန့်လည်း ဒဏ်ရာသက်သာလာကာ ကျန်းမာရေးပြန်ကောင်းလာပြီပဲမို့...ဒီတခေါက်တွင် ဆေးသွားပို့ယုံသာမက၊ တလက်စတည်း ညီတော်ဖြစ်သူအား လိုက်ပို့၊နှုတ်ဆက်လို့ပင် ရသေးသည်။

"အာ...ဟုတ်သားပဲ...ဝမ်ရယ်...ကျွန်တော် ဝမ်ရယ့်ကို ပြောစရာ တခြားကိစ္စတွေ ရှိသေးတယ်...ကျွန်တော်တို့ အဆောင်ကို အရင် ပြန်ကြရအောင်လား..."

သူ ရှောင်းချင်းယန့်အား စီ့ဖေးများ၏ အိပ်ခန်းဆောင်အလှည့်ကျခစားမှုနှင့်ပတ်သက်ပြီး ပြောစရာရှိသေးတယ်...။ ထိုကိစ္စအား တတ်နိုင်သမျှ စောစောစီးစီး ဖြေရှင်းလိုက်တာသာ အကောင်းဆုံးဖြစ်မည်ဟု ရှီချန်အန်း ထင်သည်။

ရှောင်းချင်းယန့်၏အသက်ကလည်း ငယ်တော့တာ မဟုတ်ဘူးမလား...။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက စီ့ဖေးတွေကို လက်ထပ်ပြီးလို့ စီ့ဖေးတွေလည်း အိမ်တော်ထဲဝင်လာပြီးကြပြီမဟုတ်လား...။ သူ သူတို့ကို သဘောကျသည်ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သဘောမကျသည်ပဲဖြစ်ဖြစ်...ဒီအတိုင်းဆက်ပြီး ဥပေက္ခာပြု၊ မသိကျိုးကျွန်နေလို့ မရတော့ဘူးလေ...။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့...ရှောင်းချင်းယန့်လည်း သူရဲ့အမွေဆက်ခံသူအကြောင်း စစဉ်းစားဖို့လိုလာပြီ မဟုတ်လား...။