SCS (Salaksa Carita Sunda)

Labuh

Ros, ngaranna Ros. Ros tèh ngaran kembang, lambang nu geulis, seungit, asup ka bala ka balè. Tapi Ros babaturanna lolobana lalaki.
Entis, Emèng, Ulè, Dadan. Èta nu pokona mah opatan.

Ros keur seuseurian baè, guntreng ngobrolkeun jaman keur budak jeung kapilanceukna Ceu Enok.
"Kumaha Ceu, da harita tèh ngala buah nu Ma Yayah indungna Entis. Entis mah lalaki gè teu bisa naèk. Atuh kapaksa Ros naèk, Entis nu nyanggapna." Ceuleukeuteuk seuri.

"Mimi uningaeun?"
"Henteu. Atuh dicarèkan."
"Terus ngarujak?"
"Lainlah, kasiksa aya dua bulan mah."
"Pedah naon?"
"Mimitina mah ngahontal buah kana dahan nu rada tungtung. Nètè kana dahan nu handapeunna. Ngagèsèr deui...ngagèsèr deui. Teu diilikan deui, horèng tungtung dahan nu ditincak garing. Ros ngagubrag Ceu."
"Terus kumaha?"
"Ceurik atuh."
"Oh."
"Ceu Nok mah atuh oh bae. Yeuh nepi ka ayeuna ieu taktak tèh sok nyeri baè. Padahal langsung diurut ku Mang Engkus. Unggal poè isuk-isuk rebun mèmèh sakola diurut dianteur ku Ma Yayah. Nu mayarna Ma Yayah. Nya saminggu mah kitu baè. Terusna mah saminggu sakali. Nepi ka teu nyeri. Aya dua bulan mah."
"Atuh ayeuna nyeri." Ceuk Ceu Enok.
"Lah Ceu Enok mah, kalah nyengir. Doraka meureun ka mimi. Hampura nya Mi nya." Ceuk Ros ngusapan pingping indungna bari melong. Celengok nyium. "Hapunten nya Mi nya." Pokna tèh deui.
Mimina unggeuk, ngusapan tonggong Ros.
Ceu Enok seuri bari jung nangtung.
"Cicing heula Ceu, aya kènèh dongèngna."
"Kè heula hiji-hiji ni lieur ngabandunganna."
Ngabuih bae tah Ros, ni rèa pangalamanna. Kateuing pangalaman pikaseurieun, pikayungyuneun, pikasediheun atawa pikasebeleun.
Ros...Ros.

#edisipanggihjeungdulur#