Παγιδευμένη Στο Σκοτάδι

◇Σκοτάδι ◇

Το σπίτι της Άνν είναι πολύ μεγαλύτερο απο ο,τι το θυμάμαι .Βέβαια έχω να έρθω εδώ κάποια χρόνια .Η μουσική αντηχεί έως το πεζοδρόμιο .Έφηβοι βρίσκονται μέσα αλλά και έξω απο το σπίτι .Κάποιοι έχουν ήδη μεθύσει άλλοι χορεύουν ξέφρενα ,ενώ υπάρχουν και αυτοί που φιλιούνται χωρίς σταματημό .Με μία λέξη η κατάσταση που επικρατεί είναι ένα χάος .

Προχωράω προς την είσοδο του σπιτιού ,κάνω να χτυπήσω την πόρτα μα είναι ανοικτή .Μπαίνω μέσα λοιπόν και ψάχνω για γνωστά πρόσωπα .Λαμβάνω κάποια περίεργα βλέμματα όμως τα παραβλέπω .Στο βάθος του σπιτιού εντοπίζω την Άνν να μοιράζει ποτά .Φοράει ένα βυσσινί ,αμάνικο ,κοντό φόρεμα .Η Ιζαμπέλ απο την άλλη χορεύει με έναν ψηλό και γυμνασμένο τύπο .

"Ανν !"φωνάζω απο μακριά μα δε με ακούει .Πλησιάζω πιο πολύ και την φωνάζω ξανά .Αυτή τη φορά με βλέπει και μπορώ να πω εκπλήσσεται.Δε περίμενε να με δει εδώ ;Αυτές με καλέσανε !

"Άνν ,χρόνια σου πολλά !"της φωνάζω για να ακουστώ και την αγκαλιάζω πλαγίως ."Ευχαριστώ Βιολέτα ..Δε περίμενα να σε δω εδώ ..Δεν έπρεπε να έρθεις ..."

Τι εννοεί ;Δε με θέλει ;

"Τι εννοε-"πάω να ρωτήσω μα με προλαβαίνει η Ιζαμπέλ που έχει αντιληφθεί την παρουσία μου και τώρα βρίσκεται ακριβώς απέναντι μου να με κοιτάει με αυτό το σατανικό βλέμμα ."

"Βιολέτα ,ήρθες !Τι ωραία ,έλα θα περάσουμε καλά ."είπε και με τράβηξε απο το χέρι απότομα πριν προλάβω να αρθρώσω λέξη. 

 Βρέθηκα στο σαλόνι μέσα σε μια στιγμή .Εκεί βρισκόντουσαν πολλά άτομα που γνώριζα απο το σχολείο .Μερικά απο αυτά ήταν η Μάργκοτ ,η Κέιτ και η Λίζι .Αυτές οι οποίες μετέτρεπαν την ζωή μου σε μια επίγεια κόλαση όταν πήγαινα σχολείο .Ήταν η καθημερινή τους απόλαυση να με γελοιοποιούν και δική μου συνήθεια ήταν να κλειδώνομαι στην τουαλέτα και να κλαίω .

Μου φαίνεται σαν να έχουν περάσει χρόνια απο τότε κι όμως είναι μόνο μερικοί μήνες .Πολλά αλλάζουν μέσα σε μήνες ,μέρες .Ολόκληρες ζωές .Ζωντανό παράδειγμα είμαι εγώ .Άλλαξα .Το καταλαβαίνω επειδή δε νιώθω φόβο πια .Δεν φοβάμαι μήπως με γελοιοποιήσουν πια .Ξέρω πως υπάρχουν πιο δύσκολα ,είμαι πιο δυνατή .Όποτε όταν τα βλέμματα αποστροφής με περικυκλώνουν δε μπορώ παρά να τους χαρίσω ένα χαμόγελο θυμηδίας.

 "Για δείτε ποια έχουμε εδώ !Η Βιολέτα .Πως πάει Βιολέτα ;Πάχυνες βλέπω ."ξεκινά το γνωστό πείραγμα η Μάργκοτ ."Κι εσύ πάχυνες Μάργκοτ μου ,δε θυμάμαι να είχες εσύ τέτοια μπούτια .Δε τρως υγιεινά πια ;"