Παγιδευμένη Στο Σκοτάδι

◇Πάθος ◇

Καμιά φορά στην παιδική μας ακόμα ηλικία ,όταν αρχίζουμε να συστηνόμαστε μόνοι μας πλέον σε κόσμο που δεν γνωρίζαμε ,είμασταν οι διπρόσωποι κλέφτες προσωπικότητας διότι αυτό που έβλεπαν οι άλλοι ήταν ένα πολύ γλυκό παιδάκι .Στην πραγματικότητα όμως είμασταν διαβολάκια .Παρόλα αυτά οι ξένοι συνέχιζαν να μας κολακεύουν με τα κοπλιμέντα τους στους γονείς μας ενώ απο πίσω μας έθαβαν.

Μήπως αυτό γίνεται και τώρα καθώς εγώ και ο Άξελ προχωράμε με αργό και σταθερό βήμα στη σάλα του σπιτιού ;

Ίσως .

Πιασμένη απο το μπράτσο του Άξελ το οποίο τόσο ευγενικά μου προσέφερε και εγώ τόσο απεγνωσμένα κράτησα απο τον φόβο μου για την κριτική .Όλα τα βλέμματα με κάρφωναν ,έμενα και την κοιλιά μου .Ήταν σαν να άκουγα το σκάνδαλο ,τους γεμάτους κακία ψιθύρους .Δεν θα έπρεπε να έδινα σημασία μα ήξερα τι σήμαινε για τον Άξελ η φήμη του .

Τα πάντα .

Είχε αποκτήσει τόσα πολλά μόνο απο την εξυπνάδα του και τις επενδύσεις που είχε τόσο ευφυές κάνει .Μα για να τα κρατήσει η φήμη του ήταν κάτι παραπάνω απο σημαντική .

Και να μαστε ,εδώ διαλύοντας με το σκάνδαλο ο,τι έχει παλέψει για να κτίσει .Βέβαια κανείς δεν ήξερε ποια ήμουν ,κανείς δεν θα μάθαινε την αλήθεια .Είχαμε ήδη συμφωνήσει με τον Άξελ να κρύψουμε την ηλικία μου και το επίθετό μου .Σήμερα είμαι η Βιολέτα .Μια δεκαοκτάχρονη που μόλις τελείωσε το λύκειο και ετοιμάζεται να εισαχθεί σε κάποιο κολέγιο ενώ παράλληλα κυοφορεί τα παιδιά του γνωστού επιχειρηματία Άξελ Ρος .

Στα παραμύθια εγώ κι ο Άξελ είμασταν αξεπέραστοι .Τα ψέμματα είναι η πρώτη μας φύση .Δεν ήταν διόλου δύσκολο να σκαρφιστουμε κάτι τέτοιο .Επιπλέον δεν θα είναι καθόλου δύσκολο να μας πιστέψουν .Ακόμα ένα πλεονέκτημα για εμάς είναι πως οι δημοσιογράφοι θα απουσιάζουν απο αυτή την δεξίωση .

Όπως μου εξήγησε ο Άξελ είναι η επέτειος του Άγγελου Κορόνου και της Ρένας Δαρονάζι .Γνωστοί Έλληνες επιχειρηματίες στον κύκλο του Άξελ και όπως μου ανέφερε πολύ καλοί του φίλοι .

'Άξελ ,όλοι μας κοιτάζουν ..."ψιθυρίζω καθώς δεν έχουν πάρει στιγμή απο πάνω μας τα μάτια τους τα φίδια .Γυναίκες και άνδρες της καλής κοινωνίας ,ντυμένοι όλοι με τα πιο όμορφα ρούχα ,την τελευταία λέξη της μόδας ,όλα επώνυμα .Κάποιοι κρατούν ένα ποτήρι σαμπάνια ,άλλοι είναι απασχολημένοι συζητώντας .

"'Αστους να κοιτάζουν "απαντά και συνεχίζουμε να κατευθυνόμαστε προς τα μέσα .

Παρατηρώ το χώρο ,αυτό το τεράστιο και μαγευτικό σπίτι που μόνο ένας οικονομικά ευκατάστατος θα μπορούσε να συντηρήσει .Δεν θυμίζει με τίποτα το σπίτι του Άξελ ,εκείνο το σπίτι δεν συγκρίνεται με αυτό .Αυτό εδώ φαντάζει απλό μπροστά σε εκείνο του Άξελ .Οι πολυέλαιοι κεντρίζουν την προσοχή μου ,αστράφτουν .Το πάτωμα μαρμάρινο ,εύκολο να γλιστρήσει κανείς .