Παγιδευμένη Στο Σκοτάδι

◇Τι κάνει εδώ;◇

<<Πάει καλά η γυναίκα;>>

<<Σε έδιωξε απο το σπίτι σε αυτή την κατάσταση που είσαι χωρίς καν να καθίσει μαζί σου ήρεμα και να σε βοηθήσει να βρείτε μια λύση στο πρόβλημα σου .Μην ανησυχείς Βιολέτα μου μπορείς να μείνεις εδώ όσο θέλεις .Την περίμενα αυτή την αντίδραση απο την Κάθριν να σου την αλήθεια .Είναι τόσο οξύθυμη και συντηρητική...Ζούμε στον στον 21 αιώνα !Έλεος ...>>

<<Μαμά !Είναι η μητέρα της !Κάνεις την Βιολέτα να νιώθει άβολα!..>>

<<Είναι εντάξει Νίκη ...Έχει δίκιο η μαμά σου ....>>Δυστυχώς...

Βρισκόμαστε στην κουζίνα όπου ενημέρωσε η Νίκη τη μαμά της πως θα μείνω για λίγο καιρό εδώ και επειδή ρώτησε τον λόγω δεν μπορούσα να της πω ψέματα και τώρα ξέρει .Όχι όλα ...Μόνο όσα ξέρουν οι γονείς μου .

Σε λίγο θα πρέπει να φύγω για να πάω στο γυναικολόγο .Η Νίκη δεν θα έρθει έχει σχολείο και δεν μπορεί να το χάσει ,στην μαμά της δεν μπορώ να το ζητήσω επειδή δεν την ξέρω τόσο καλά την γυναίκα και επιπλέον πρέπει να πάει στο ιατρείο της .Δεν θέλω να ακουστώ αχάριστη .Είμαι ευγνώμον που βρήκα ένα μέρος για να μείνω ,έστω και για λίγο ...Απλά θα ήθελα να έχω κάποιον δίπλα μου .

Φοβάμαι ...Δεν ξέρω τίποτα για την μητρότητα .Πως θα τα καταφέρω ;...

Θα είμαι μόνη σήμερα ...Και μάλλον όλη την υπόλοιπη ζωή μου .Η μαμά μου δε θα θέλει να με ξαναδεί ποτέ της ,ο μπαμπάς μου δεν μπορεί να της πάει κόντρα ,με την Νίκη δεν θα είμαστε φίλες για πάντα ...Το βλέπω .Δεν καταλαβαίνει ,έχει τις δικές τις προτεραιότητες και δεν την κατηγορώ για αυτό .

Σηκώνομαι απο το τραπέζι και πάω το πιάτο μου στον νεροχύτη .

<<Εγώ θα φύγω τώρα κυρία Μιράντα .Σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη .Θα το θυμάμαι !>>

<<Τίποτα ,χρυσό μου >>

Παίρνω την τσάντα μου και φεύγω .Μάλλον θα πρέπει να περιμένω στην στάση του λεωφορείου και σήμερα .Ελπίζω να μην συμβούν τίποτα απρόοπτα όπως την προηγούμενη φορά ...

Πλησιάζω στην κοντινότερη στάση και περιμένω ώσπου το λεωφορείο περνάει και σταματάει στη στάση .Μπαίνω μέσα και κάθομαι σε μια απο τις τελευταίες θέσεις που υπάρχουν .Το λεωφορείο είναι πήχτρα .Η ατμόσφαιρα αποπνικτική ...

Το λεωφορείο ξεκινάει ξανά και σταματάμε σε άλλες δύο στάσεις .Σε μία απο αυτές ανεβαίνει μια ηλικιωμένη κυρία .Δεν υπάρχει μέρος για να καθίσει .Η κυρία που κάθετε δίπλα μου με κοιτάει στραβά .