Παγιδευμένη Στο Σκοτάδι

◇"Πως είπατε ;"◇

Η μοίρα είναι ένα πολύ παράξενο πράγμα .Μερικές φορές σου φέρεται καλά και άλλες φορές σε καταστρέφει με τις καταστάσεις που φέρνει στην ζωή σου .Κάποιες άλλες φορές σε βοηθάει ,σε κάνει να καταλάβει ποιος είσαι ,τι είσαι ,για ποιο λόγο βρίσκεσαι εδώ .Η μοίρα είναι ένα πολύ αστείο παιχνίδι .Αστείο όταν το βλέπεις ως τηλεθεατής στην ζωή κάποιου άλλου .Βασανιστικό όταν το ζεις .

Έτσι τώρα εμένα η μοίρα μου φαινόταν πάρα πολύ κακιά .Με άφησε μόνη με τον ανεμοστρόβιλο ενώ είχα αρχίσει να επανέρχομαι απο τις προηγούμενες καταστροφές που μου είχε αποφέρει η προηγούμενη εμφάνιση του .

"Μεγάλωσε ...¨"είπε αφηρημένα ο Αξελ καθώς κοιτούσε την κοιλιά μου.

Συγγνώμη ,δεν φτάνει που μου φέρθηκε σαν τον μεγαλύτερο ηλίθιο του κόσμου τώρα με αποκαλεί και χοντρή ;

"Υπονοείς κάτι για τα κιλά μου ;"

"Για το μωρό μιλούσα .."είπε γρήγορα όταν κατάλαβε πως εξ έλαβα το σχόλιο του .

"Α ,ναι μεγάλωσε ...Ούτε μεταλλαγμένο να ήταν τόσο γρήγορα που μεγαλώνει !"είπα πειρακτικά .Όμως αυτός αγρίεψε .

"Συγγνώμη ,είσαι καλά ;"

"Μια χαρά "είπε κοφτά

"Δεν φαίνεται .."

"Δεν πάμε μέσα ,λέω εγώ ;"

Ένευσα καταφατικά και προχωρήσαμε προς τα μέσα .Η δόκτωρ Πάρκερ όπως πάντα με το χαμόγελο στα χείλη ,μου χαμογέλασε .

"Πω πω πως λάμπει η μέλλουσα μανούλα !Μια κούκλα είσαι καλή μου !Βλέπω πως ακολούθησες τις συμβουλές μου και χαλάρωσες .."

"Ναι πως ,ξέφυγα και απο τις τοξικές παρενέργειες που είχα στην ζωή μου ."είπα πριν το σκεφτώ καλά και έπειτα ο Άξελ με κοίταξε με ένα βλέμμα που σκότωνε .

"Α ναι ;Μπράβο ,μπράβο !"συνέχισε η δόκτωρ Πάρκερ.

"Λοιπόν είσαστε έτοιμοι να μάθετε το φύλλο του μωρού σας ;"

"Ναι "

"Όχι "

Είπαμε και οι δύο ταυτόχρονα .Ο Άξελ το ναι εγώ το όχι .Με ξανακοίταξε .

"Δεν νιώθω έτοιμη ,να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω αν με νοιάζει .Γερό να είναι και ο,τι να είναι ."

"Για να δούμε λοιπόν ..."είπε η δόκτωρ και η εξέταση ξεκίνησε .

Ο Άξελ αυτή τη φορά ήταν δίπλα μου ,δεν κοίταζε το κινητό του και ήταν απόλυτα αφοσιωμένος σε εμένα δηλαδή στο μωρό μέσα σε εμένα .