Hunter's Mail ( COMPLETED)

Ikasiyam na Kabanata

Trinity

Tulala akong nakatingin ngayon sa labas ng bahay habang patuloy pa rin sa pagsasalita si Benedic. Kanina pa siya nag-uulat ng kung ano-anong bagay na hindi naman ako interesado.

"Gaya ng sinabi ko kanina, kailangan na nating mag-ingat sa susunod. Hindi p'wedeng basta na lang tayo magpadalos-dalos sa mga desisyon dahil baka ikapahamak na natin 'to sa susunod, " mariing paliwanag niya sa amin.

Hindi ko na iniintindi ang mga pinagsasabi niya at kahit si Hunter ay abala rin sa pagtulala at tila may malalim siyang iniisip. Kanina ko pa rin napapansin na simula nang dumating kami rito ay bihira na siyang magsalita.

"Muntik ng masira ang ating plano dahil sa pagiging pabaya ng dalawa nating miyembro. Naging kampante sila at hindi na naisip ang mga posibleng mangyari, " dagdag pa ni Benedic.

Napangiti na lang ako nang biglang maalala ang tatlong lalaking kasiping ko kanina. Iba pala talaga ang pakiramdam kapag may tatlong sandatang nakatusok sa iyo. Para akong nahihibang sa sarap kanina dahil sa mga ito at hindi ko naisip na may misyon kaming ginagawa.

"Trinity, nakikinig ka ba? Kanina pa ako nagsasalita rito ngunit napapansin aking napapansin na hindi ka nakikinig. Ipapaalala ko lang na ginawa ang pagpupulong na ito dahil sa pagiging pabaya niyo ni Hunter, " inis niyang sambit.

Bumalik ang aking sistema no'ng marinig ang malakas niyang tinig subalit sa halip na matakot ay nginitian ko siya. Puro dada ang lalaking ito, akala mo kung sinong napahamak.

"Benedic, maayos kaming dalawa ni Hunter. Wala namang nangyaring masama sa amin kaya hindi na kailangan ang pagpupulong na ito. Nakalimutan mo yatang kabilang kami ni Hunter sa magagaling na miyembro ng samahan, " mariing giit ko sa kanya.

Kung makapag-alala ang lalaking ito, akala mo siya ang napahamak. Pareho naman naming alam na kaya kami pinoprotektahan kami ang sumasabak sa misyon para makakuha ng pera.

"Bakit ba ang tigas ng ulo niyo? Ginagawa ko ito para sa kapakanan niyo. Ayokong may mapahamak na kahit sino sa mga miyembro ng samahan kaya't hangga't maaari, mag-ingat kayo, " singhal niya sa amin.

Sa halip na intindihin pa ang mga sinasabi niya, ibinaling ko na lang ang aking atensyon sa bintana. Mabuti na lang at dito ko naisipang umupo kaya't madaling balewalain ang sermon ni Benedic.

"Ganiyan ba kayo tinuruan ng samahang ito? Hanggang kailangan kayo magiging inutil at hindi iniisip ang kahihinatnan ng lahat? Kung gusto niyo talagang magpakamatay, umalis kayo sa samahan nang sa gayon ay malaya niyong gawin ang lahat, " inis na sambit niya.

Kahit na hindi ako nakatingin sa harapan ay nararamdaman kong unti-unti siyang naglalakad papunta sa aking kinauupuan. Sa halip na lingunin siya, nanatili pa rin akong nakatingin sa labas ng bahay kahit na ang tangi kong nakikita ay mga puno.

"Akala mo ba hindi nakarating sa akin na kaya kayo muntik mapahamak ay nakipagsiping ka sa tatlong lalaki? Trinity, hindi ko alam kung saan mo kinukuha 'yang kalandian subalit dapat mong malaman na 'yan ang nagpapahamak sa iyo, " giit niya sa harapan ko.

Hindi na siya nakapagpigil at malakas akong sinuntok sa mukha. Mabuti na lang at ito madaling mabasag ang salamin ng bintana kaya mukha ko lang ang naapektuhan.

Kaagad akong bumaling sa galit niyang mukha at halos mamula na ang tenga. Sa halip na gumanti ng suntok ay ngumisi na lang ako nang nakakaloko. Madali siyang mapikon kaya't mas lalo siyang maaasar sa ginagawa ko.

"Talagang sinasagad mo ang pasensya ko? Umayos ka Trinity, baka isagad ko ang aking sandata diyan sa kaselanan mo. Huwag na huwag mo akong gagalitin kung gusto mong manatiling tahimik ang iyong buhay, " bulyaw niya sa akin.

Hindi ko na napigilan ang sarili sa pagtawa at bahagya akong tumayo para harapin siya. Kung umasta ang lalaking ito, akala mo pinapalamon niya ako.

"Bakit hindi mo isagad? Puro ka lang salita, kulang naman sa gawa. Sa tingin mo ba ipapahamak namin ni Hunter ang aming mga sarili? Salamat na lang sa pag-aalala mo, " nakangiting sambit ko sa kanya.

Tinapik ko ang kanyang balikat at mapang-asar siyang tinignan bago gawarin ng halik sa pisngi. Bahagya itong natigilan sa aking ginawa kaya pasimple kong hinawakan ang malambot niyang sandata bago bumulong sa tainga niya.

"Mukhang hindi mo pa talaga ako lubusang kilala. Hindi mo pa batid ang mga kaya kong gawin. Benedic, hindi hamak na mas malakas at mautak ako sa iyo, " mapang-asar kong sambit bago siya lampasan at pumunta sa gawi ni Hunter.

Nasa sampu kaming naririto sa silid at ang iba naming kasamahan ay abala sa kanilang mga ginagawa. Bahagya kong hinampas ang lamesa ni Hunter na ngayon ay kasalukuyang natutulog.

"Hunter, gumising ka na riyan. Walang kuwenta ang pagpupulong na ito, umalis na tayo. Mas mabuting humanap na lang ako ng lalaking may mahaba at malaking sandata, " sambit ko sa kanya.

Akala ko ay nagising na si Hunter sa aking ginawa subalit humihilik pa rin pala ito. Nagulat naman ako nang may biglang humatak sa aking dibdib at ang mga kamay nito ay galing sa aking likuran.

"Naghahanap ka pa ng sandata gayong alam mo naman na nakahanda akong ibigay ang aking sarili sa'yo. Hayaan mo na munang matulog si Hunter dahil mukhang napagod siya sa misyon, " bulong sa akin ng isa kong kasamahang lalaki.

Napangiti na lang ako sa sinambit niya at kaagad na kinuha ang isa pa niyang kamay sa aking likuran. Ako na mismo ang naglagay nito sa aking malulusog na dibdib.

Matapos ito ay nakangiti akong humarap at tinignan siya, "Dylan, hindi ko napansin na narito ka rin pala. Halika, humanap na tayo ng kuwarto. Matagal na akong nangungulila sa sandata mo, " nang-aakit kong sambit sa kanya.

Kaagad niya akong hinatak at nakangiti naman akong sumunod sa kanya. Habang naglalakad kami ni Dylan ay hindi nakatakas sa aking paningin ang matatalim na tingin ni Benedic. Hindi ko na lang ito pinansin at nakangiting pumasok sa isang silid na binuksan ni Dylan.

"Matagal din akong nangulila sa iyong kaselanan. Hindi na ako makapaghintay na muling kainin at ipasok ang aking sandata, " nakangiting sambit ni Dylan.

Ang maamo niyang mukha at mala-adonis na katawan ay unti-unting lumapit sa akin. Dahan-dahang naglandas ang mapula at malambot niyang labi sa aking bibig. Siniil niya ako ng halik marahang hinawakan ang aking tainga papunta sa batok.

Muli na namang nabuhay ang kalandian sa aking sistema at namalayan ko na lang na naihiga na ako ni Dylan sa kama. Nakapangibabaw siya sa akin habang patuloy pa rin kami sa halikan at walang nais kumalas.

Nagsisimula na ring maglakbay ang kanyang kanang kamay at muli nitong nilamas ang dibdib ko. Hindi ko na napigilan ang aking sarili at napaungol na sa kanyang ginagawa. Iba pa rin ang pakiramdam ng mga halik ni Dylan. Puno pa rin ito ng pagmamahal.

Agad siyang kumalas sa aming halik at nagsimulang maglakbay ang kanyang mga labi sa aking leeg, pababa sa dibdib. Walang pagdadalawang-isip niyang pinunit ang manipis kong damit at tinanggal ang panloob na saplot na nagtatakip sa aking dibdib.

Tuluyang tumambad ito sa kaniya na kaagad niyang hinaplos bago ilapat ang mga labi. Sinimulan niyang laruin ang aking utong habang abala ang kaliwang kamay sa isa ko pang dibdib. Bahagya niya ring pinapatama ang naninigas na niyang sandata sa namamasa kong kaselanan.

Hindi ko na kayang pigilan ang aking sarili at napaungol na sa kanyang ginawa. Bahagya kong sinasabunutan ang kulot niyang buhok at dito ibinabaling ang sarap na aking nararamdaman. Muling bumalik at katawan niya at hinagkan ako bago hubarin ang pang-itaas niyang damit.

Bumungad sa akin ang maskulado niyang katawan na sinamahan pa ng walong pandesal. Hinubad na rin niya ang suot na pajama at panloob na saplot na lang ang itinira. Kaagad akong bumangon sa kama at nakangiting hinawakan ang naninigas niya sandata na nais kumawala sa tela.

"Sa akin itong sandata mo. Walang sinuman man ang makakapantay sa galing kong magromansa, " nakangiti kong sambit bago tuluyang hubarin ang nag-iisa niyang saplot.