"Conland Manor"
Zoe's POV
Hindi ako pumasok buong araw....
Nag kulong lang ako sa kwarto hanggang mag hapon. Hindi pa alam ng parent's ko ang nangyare dahil hindi pa naman sila nag tatanong, Mas mabuti na yung gan'on.
Naka ilang tawag na si Debbie at halos ma puno na ang inbox ko sa mga text niya, pero ni isa wala akong nireplyan. Tinatamad akong gumalaw, nakakainis mag isip, hindi ko alam kung meron pang ibang term sa mga nararamdaman ko ngayon! Kakabwisit!
Gusto kong magalit! Gusto ko talagang magalit kay Tristan for leaving this way! Gan'on lang ka dali sa kaniya mag desisyon nang gan'on?! I mean he didn't even have the courage to face me! Dinaan niya pa sa...sa...mind thing nila! Bwisit ewan ko kung ano 'yon pero nakakainis talaga!
Mahal niya daw ako pero bakit iniwan niya ako?! Mahal niya daw ako pero bakit hindi niya manlang masabi sa harap ko 'yon?! Ahhhrrr!!!! NAKAKAINIS!!!
Isang araw palang siyang nawala pero parang masisiraan na'ko nang ba-it dito! Yung feeling na hindi koman lang na explain sa kaniya ang nararamdaman ko, kung nasaktan koman siya, or sumama man ang loob niya sa'kin! Handa naman akong mag hingi nang sorry 'e! Pero bakit ganito?!! I don't deserve this!!!! Sh*t!!!
*TOK! TOK! TOK!!!*
"WHAT?!!" bulyaw ko nang may kumatok sa may pinto-an ko.
"Uh..ma'am pinapatawag po kayo nang Mama niyo." sagot ni manang.
"Paki sabi mamaya na!" Sigaw ko ulit.
Pati asal ko na apektohan na! Bwisit ka Tristan Conland! Bwisit ka!!
"Zoe!! Buksan mo nga 'tong pinto!"
Na pa lingon ako nang marinig ang boses ni Mama. Ngayon siya na talaga ang tumatawag sa'kin.
"I'm not in the mood, Ma! Please, mamaya—"
"Your father wants to talk to you down stairs!" biglang singit niya kaya na pa buntong hininga ako.
Wala akong nagawa kundi tumayo at nag tungo sa pinto. Pag bukas ko ay hindi koman lang pinansin si Mama at dumiretso na agad ako pa baba.
"What's wrong with you, Hija?! Hey! Zoe! I'm talking to you!" saad ni Mama habang sumusunod siya sa likod ko.
I know nag aalala lang siya pero wala talaga akong gana makipag-usap kahit kanino ngayon.
Pag baba ko sa sala ay na pansin ko agad si Papa na naka upo sa may dining table. He looks troubled dahil naka hawak siya sa noo niya at umiiling. Agad ko siyang nilapitan at humalik sa pisngi niya.
"Pa..." tanging sambit ko. Pumaling naman siya sa'kin sabay ngiti nang bahagya.
"Baby..." (Papa)
"Pa, ano na?" nagtataka kong tanong.
"Can you.... Can you sit down for a while?" na uutal niyang sagot.
Dahil hindi ko kayang tanggihan si papa ay umupo ako sa harap niya. Ilang sandali pa ay tumabi rin si Mama sa kilid ko at nag tatalak nanaman.
BINABASA MO ANG
S P L I T (Completed)
Science FictionDahil sa kaniyang kakaibang kondisyon, si Tristan Conland ay hindi na pwedeng magkaroon ng normal na buhay. Inalagaan at pinalaki ng kaniyang over protective na tiyuhin, si Tristan ay inalyo sa ibang tao at iningatan sa hindi malaman na dahilan.
