Chapter 15

243 24 6
                                    

"What is worth?"





Iris POV




"I'm sorry.... Pero Wala na akong iba pang ma isip na paraan kundi ito nalang."




Nandito kaming tatlo ngayon sa dining area, sorry dalawa lang pala. Hindi pa rin nag palit si Caleb at Tristan dahil kapag nagising si Nora, mas mabuti pag si Caleb ang haharap sa kaniya.




"T? Ano sa'yo? Bakit ang tahimik mo? Kanina ka pa hindi nag sasalita diyan!" (Caleb)





Actually ang tahimik naming tatlo dahil nag uusap kami gamit ang aming isipan. Hindi naman pwede na hindi ko pasukin ang isipan nila dahil that's the only way para maka usap ko sila pareho.




"Tristan may concerns ka ba? You need to speak up!" singit ko din.





Kanina lang sa kotse ang ingay niya, siyempre galit na galit dahil bakit daw parang may balak pa kaming itago sa kaniya ang mga nangyayare. Ipinaliwanag ko nalang ng maayos sa kaniya na hindi na pwede sina Nora doon at sabi ko mas makakabuti kapag nandito sila dahil nandito kaming lahat.




"Okay..." biglang salita ni Tristan.



"Okay? 'yon lang? Okay?!" (Caleb)




"Yeah...." (Tristan)




Kilala ko'to 'e.. Kabaliktaran ang mga okay niya na 'yan!





"Baka may ibang options ka na pwedeng ibigay? Makikinig naman kam—"





"Whatever..." biglang singit niya. "Just give me more time lang. I need more time." dagdag niya.




"Pero, T.... Baka naman—"




"Kayo na bahala dito, papahinga na'ko." singit niya naman kay Caleb. "Caleb, i need my body first thing in the morning so be ready!" seryoso niyang dagdag. Nakakapanibago siya!



"O—Okay...yeah no prob." (Caleb)




Ilang sandali pa ay na pa pikit si Caleb at huminga ng malalim.




"Sh*t he's gone!" sambit nito.




Hindi ako kumibo dahil napapa-isip ako kung bakit gan'on si Tristan. Hindi ko alam kung tama 'tong gagawin namin pero ito nalang kasi ang pwede naming gawin.



>>>>>>>>>>>>>




*Next morning*




Bumaba ako ng maaga dahil titingnan ko si Nora kung kamusta na sila ng anak niya. Hindi na namin hinintay silang magising kagabi at pinasok nalang sila namin sa isa pang kwarto sa baba. Mabuti nalang maraking kwarto dito.




Pagka baba ko ay agad akong nag tungo sa dining para paandarin ang coffee maker pero lakingg gulat ko nalang dahil nand'on na si Sean. Seryoso siyang naka upo habang humihigop ng kape.




"Good mor—"



"Good your here, may tanong ako." biglang singit niya. "Tell me..why is there a kid playing on my sofa?"



Nambilog ang mga mata ko sa sinabi niya at agad na pa lingon sa sala. Si Jonah pala ang ibig niyang sabihin, nag lalaro ng mga dolls niya habang naka upo sa sofa.



S P L I T (Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon