S P L I T (Completed)

Chapter 29

"I'm ready"

Zoe's POV

It's been two days since the incident.

Sa dalawang araw na lumipas ay parang pa ulit-ulit pa rin sa utak ko tumatatak ang lahat na mga nangyare. Parang bangungot na hindi ako pinapatulog, parang panaginip na sana hindi ko nalang napanaginipan. Nagigising akong umiiyak, nakikita ko ang mukha ni Tristan na humahagulgol at kayakap si tito Sean. It's really breaking my heart! Hindi ko ma imagine ang dinadanas niya ngayon, kung ano na ang kalagayan niya ngayon, kung kamusta na siya. I want to be there for him sa laban niya na ito, pero hindi ko alam kung saan ako sisingit, kung paano ko siya matutulongan.

The last time i saw him was Yesterday...

Pagkatapos kasi nang insidente na 'yon ay pinauwi muna siya dahil kailangan nang dalhin si tito Sean sa morgue. Nahirapan pa kaming paghiwalayin sila noon gabing 'yon dahil nagagalit si Tristan, ayaw niya pang bumitaw, hindi niya pa tanggap ang lahat!

*Flashback*

So kinabukasan n'on ay pinuntahan ko siya. Sobrang higpit na nang security nang bahay nila. Ang dami nang mga tao na nag babantay sa labas nang bahay, ang dami rin mga reporters na nag aabang para maka kuha nang balita. But! Venice did everything to protect the secrecy of the Conland family. Para hindi malamam ang totoong ikinamatay ni tito Sean, pinalabas na aksidente ang lahat na nangyare. Gas leakage, sumingaw at sumabog. Parang gan'on ka simple pero hindi madali sa lahat na itago ang totoong dahilan. For now, Venice controls everything. From security ni Tristan at sa buong malapit sa kaniya kaya sobrang higpit na makalapit kahit sa bahay lang nila. Pero dahil kay papa ay nakapasok ako. Sinamahan ako ni mama at papa para pumunta dahil gusto rin nila makamusta si Tristan.

Noong maka pasok kami sa bahay ay sobrang bigat na agad nang aura. Lahat sila d'on naka itim na damit. Nakikita kong naglulupasay si Yaya jes habang niyayakap ang picture frame ni tito Sean habang katabi niya naman si Julia. Si Juno naman ay pinapakalma si Iris na walang tigil din sa kakaiyak. This is so heart breaking! Ang sakit sa dibdib ang scene na'to. I can't imagine Tristan na--wait! Hindi ko siya napapansin.

Noong lumapit ako kay Iris at na pansin niya rin ako ay bigla nalang siyang napatakbo at niyakap ako. I can really feel the sadness in her.

"Z-Zoe..." na uutal niyang bulong habang napapahikbi.

Actually hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kaniya. I mean we're both there! Nand'on kaming dalawa at nasaksihan namin ang lahat na nangyare. Niyakap ko nalang siya nang mahigpit at pagkatapos ay pasimple akong pumunas nang luha.

"Si Tristan?" kalmado kong tanong sa kaniya.

kumiwalas sa akin at pumunas nang luha at pagkatapos ay Pumaling siya sa entertainment room. "Hindi pa siya lumalabas diyan since kagabi noong umiwi kami." sagot niya sa akin kaya mas lalo akong nag alala. "Try mo siyang kausapin, Zo. He really needs someone right now." dagdag niya.

Tumango lang ako sa kaniya at muli siyang niyakap. Iniwan ko muna ang parent's ko doon kasama si Venice at nag tungo sa entertainment room.

I logged in my finger print at dahan-dahang binuksan ang pinto. Noong makapasok ako ay rinig na rinig mula dito ang napakalakas na music. It's a metal rock music na sobrang ingay! Wala kang ibang maririnig kundi sigaw. Ka pansin-pansin din ang mga nakakalat na mga sirang gamit, mga basag na bote nang beer, mga basag na aparador, nag kalat na mga song books, notes, mga upu-an, like everything here was a complete mess! Mas lalo pa akong nagulantang at na pa tabon talaga ako nang bibig nang makita ang paboritong piano ni Tristan. Basag-basag na ito at halos hindi na makatayo dahil tanggal na ibang mga paa, nag kalat na ang mga puting notes niya, tanggal din ang wood cover na parang pinaghahampas ito nang matigas na bagay. Ang malaking flat screen TV ay basag din, ang mga computers niya, mga cd's doon kalat-kalat na, ang ang sofa gutay-gutay na rin. As in, parang pinasok sila nang magnanakaw.