Beauty and the Beast

Hoofdstuk 21

Die volgende morgen was de meest drukke dag die ik ooit in mijn leven meegemaakt had. Ik had mijn ouders en de bedienden vroeger vaak zat geholpen met het organiseren van feestjes, maar deze... Deze moest perfect zijn. We schrobden de vloeren van de balzaal totdat ze glommen, klopten de enorme, donkerpaarse gordijnen uit, staken de 3649 kaarsen in de glinsterende kroonluchters aan en schoven lange tafels naar het midden van de ruimte. Witte lakens met gouden borduursels werden over het tafelblad verspreid, om vervolgens door Xavier bedekt te worden met de meest lekker dingen.

Ik pikte stiekem een toastje en stopte die in mijn mond, terwijl ik grijnzend naar Olivia en Aiden keek. Olivia had twee sponsen aan haar voeten vastgemaakt, en Aiden was haar nu door de ruimte aan het duwen om zo de vloer te boenen. Het ging echter niet zo makkelijk als verwacht en Olivia struikelde constant.

Bonita kwam naast me staan en glimlachte. 'Als Xavier ziet dat je al aan het eten bent, vermoordt hij je.'

Ik pakte een gegrilde garnaal, stopte die in mijn mond en likte toen overdreven mijn vingers af, waardoor ze moest lachen. 'Daar trek ik me niks van aan.'

'Dat zie ik,' grijnsde ze. Ze staarde eveneens naar het tweetal dat lachend en gierend door de balzaal heen rende en knikte toen. 'Ze hebben plezier.'

Nu was het mijn beurt om te knikken. 'Klopt. En die heb jij ze geschonken.' Ik keek naar haar. 'Zonder jou hadden we onszelf nu waarschijnlijk opgesloten in een kamer en hadden we tot morgen middernacht zitten huilen.'

'Nonsens,' sprak ze me streng toe, maar ik zag haar toch blozen. 'En wat zei je nou? Tot morgen middernacht?'

Ik knikte. 'Ik denk dat dan het laatste blaadje zal vallen.'

'Waarom dán?'

'Middernacht is toch zo'n bijzonder tijdstip?' Ik stopte mijn handen in de zakken van mijn broek en leunde met mijn onderrug tegen een van de tafels aan. 'Op de een of andere manier spreekt middernacht die heksen aan. En ergens geef ik ze nog gelijk ook. Hoe stom zou het zijn als morgen dat blaadje om vier over half elf valt? Of om zeventien over tien? Dat is toch raar?'

Hierop lachte Bonita. 'Nee, ja. Je hebt gelijk. Middernacht is inderdaad een mooier tijdstip.' Maar haar blik verstrakte vrijwel meteen, en met gefronste wenkbrauwen nam ze me in zich op. 'Wat gaat er morgen dan gebeuren?'

Mijn blik gleed naar haar toe. 'Ik heb eerlijk gezegd echt geen idee,' fluisterde ik. 'Maar ik denk dat we dan allemaal verwisselen. Maar dan voor altijd.'

In de afgelopen paar dagen waren er gelukkig niet zoveel Verwisselings-ongelukken gebeurd. Mevrouw Potts was twee dagen geleden toen een van de rozenblaadjes viel verwisseld, en dat was haar zwaar gevallen.

Ik zat gelukkig - wauw, dat ik mijn situatie ooit eens met "gelukkig" zou bestempelen - altijd in mijn Verwisseling, maar mijn soldaten en hofhouding moesten ook daadwerkelijk verwísselen. Daarbij braken ze hun botten, om ze vervolgens te herschikken. Ik kon me haast niet voorstellen hoeveel pijn dat wel niet zou moeten doen. En zeker bij zo'n oude, breekbare vrouw als mevrouw Potts. De Verwisseling had veel energie en kracht van haar gevraagd, waardoor ze de afgelopen twee dagen in bed had geleden om uit te rusten.

En toch was ze nu hier. Ze had erop gestaan om er vanavond bij te zijn, en ze stond met Kylian te kletsen bij een enorme haard.

'Oké, jongens,' Xavier kwam naar ons toegelopen. Hij had zijn schort om, die vies was door het meel, rode vlekken had van chilisaus en waar zelfs een paar doperwtjes aan kleefden. Ook nu smeerde hij zijn handen af, en creëerde daarmee een gele veeg van gesmolten kaas dat aan zijn vingers had geplakt. 'Ik ben bijna klaar. Er zit kalkoen en hert in de oven, de tortelduiven worden gegrild en de mosselen zijn aan het weken. Dan moet ik nog een aantal garnalen pellen, de knoflooksaus klaarmaken, het stokbrood in de over doen en de fruitsalade klaar maken, maar dan is alles gereed.' Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen en wees toen met zijn duim over zijn schouder. 'Quill zal me daarbij helpen, en ik gok dat Olivia het geen probleem vindt om straks de cake en koekjes uit de oven te halen, dus ik heb officieel jullie hulp niet meer nodig.'