Beyond His Caution (Lost and Retained #1)

Kabanata 29

Kabanata 29

New Girl

Pumasa ako sa law school na gusto kong pasukan.

It made me happy, yes, in a way. But the problems at home has its way of bothering me.

My father won't tell it directly but I'm sure that we have a problem financially. When I told him that I passed, his reaction seems to be delighted. But when he realized that me passing the exam equates to him providing financially, nagbago ang ekspresyon niya.

Sinubukan niyang hindi ko makita iyon ngunit bakas pa rin sa mukha niya kaya't kaagad kong nakuha ang nangyayari sa bahay.

Nonetheless, I'm here at school, and I'm on my fourth week.

The first week of law school wasn't a problem to me, the second week is. I initially got shocked with the workload it requires. Noong college pa lang ako, akala ko, mahaba at marami na ang mga libro at papel na nabasa 'ko. Ayun pala, wala pa 'to sa kalahati nang aaralin sa law school.

The second week made me feel culture shock and stressed. Sa recitation, sa dami ng readings, at sa mga tao sa paligid. Sa ilang linggo ko pa lang sa law school, para na agad akong tumanda ng limang taon.

Noong unang linggo kasi, sakto lang ang bigat sa akin. There were multiple recitations but I was able to read the cases required. Kaya't hindi rin ako nahirapan masyado sa recits.

But when the second week came, I just want to give up.

Sobrang dami ng readings. Hindi lang sa mga libro, pati na rin sa mga kailangan iphotocopy. Labas pa yung mga cases na kailangan basahin at idigest.

Gusto ko na lang sumuko kasi nahihirapan ako. Pang ilan linggo ko pa lang pero pagod na ako. Akala ko, tolerable yung pagod, pero habang tumatagal, nakakalason.

But then, Toran is always there to wait for me. Palagi akong sinusundo. Palagi akong hinahatiran ng pagkain. Minsan, kahit may paper siyang kailangan gawin, siya pa ang nagd-download ng cases na kailangan kong basahin.

''Toran,'' I called him when we were eating in Ramen Nagi.

''Hmm?''

''Pwedeng.. next week na lang natin i-meet yung parents mo? Kailangan ko lang talaga 'tong week,'' pagod kong wika.

''Hectic na ba ang sched mo?''

''Hindi pa naman.. Kaso may quizzes pa kami, e. Tapos yung cases na kailangan basahin at idigest, dumadami. Tignan mo yung eyebags ko, lumalalim na,'' I pouted. ''Swear, next week talaga!''

He chuckled. Nilapag niya ang chopstick.

''Don't worry about it. Pero I'll take note to that. Next week, then.''

''Saan ka pala pumunta nung isang araw? Nabanggit mo sa akin na lumabas ka nung hapon,'' I said as I chew on my ramen.

Biglang nagbago ang timpla ng mukha niya. Naging balisa ang mga mata niya at parang hindi mapakali. He licked his lips slowly.

''W-well, I went out with a friend..''

''Hmm. Si Lionel?''

''No. Matagal na siyang nasa Bicol,'' he said. 

Kumunot ang noo niya at hindi makatingin sa akin.

Tumango ako. 

''Oh.. Edi sino? Classmate mo sa masteral?''

Tumikhim siya. ''No,'' he stopped. Mukha siyang nag-isip sandali. ''I went out with a friend..''

Ngumuso ako. Mukhang ayaw niyang sabihin. Okay lang. I trust him, anyway.