Escaping Strings

Chapter 49: Bewildered

“C–Cara?” I asked myself while peeping behind our gate.

“Oh, my God, it is Cara!”

Napaatras ako at dahan-dahang isinara ang gate. Lalabas sana ako para maglakad-lakad ngunit hindi natuloy nang matanaw ko ang babaeng iyon na siyang nagmamadaling pumasok sa bahay nila na katapat lang ng sa amin.

“What is she doing here?”

Umupo ako saglit sa bench ng front yard para mag-isip. Gosh, I am overthinking and I cannot stop it. Paano kung kasama niya si Iris? Paano kung kasama niya ang mga kaibigan namin? Paano kung kasama siya? Alam ba nilang nandito ako? I am not yet ready to face any of them.

“Anong gagawin ko?” I asked, looking down to my abdomen.

I caress it tenderly, saying, “Baby, hold on to mommy, okay? I know, we'll be fine without your dad, just don't leave me like your twin.”

I heaved a sigh, expressing out the thoughts that's in my head, looking back to the closed gate. But seriously, what is Cara doing here? Hindi niya naman siguro kasama ang kahit na sino sa mga kaibigan namin, hindi ba? Hindi naman siguro siya nandito nang dahil sa akin, hindi siya nandito para hanapin ako. Hindi, hindi ba? I came nervous upon seeing her but I know, I have a feeling that she is not here because of me. S–Should I see her? No, not yet. Kailangan ko munang makasigurado.

“Hey, little sis!” my brother called, putting his hands on my shoulders and I was startled.

“Kuya naman!” reklamo ko rito na ikinatawa niya.

“Sorry, you just seemed too serious,” chuckling, he said.

Magsasalita pa sana siya at uupo sa tabi ko nang makarinig kami ng ingay mula sa labas. Nagkatinginan kami ni kuya. Having the same bewildered expression, we then again faced the gate at the same time. He was about to go and see what's that about when I ran and grabbed his arm, not letting him.

“I will just check it,” he said.

“Let's just go back inside, brother—”

“Sabina?”

Kuya Marcus and I both looked at Jaz who just got out of the house with furrowed eyebrows. Then, she run towards the gate and open it wide, letting us all see... them.

“Señorita está aquí! ¡Es la Señorita Cara!!! (Señorita is here! It's Señorita Cara)!!!” patuloy at tuwang-tuwa na sigaw nito kasabay ng pagharap niya sa amin — kasabay ng pagharap nila sa amin.

Sabay kaming napaatras at nanlaki ang mga mata nang dahil sa pagkagulat nang magtama ang mga mata namin. Pareho at sabay rin kaming napabitaw sa taong kanina lang ay pinipigilan namin. Si kuya na pinipigilan kong buksan ang gate at si Sabina na pinipigilan niyang magsisigaw at ipamalita ang pagdating niya.

Third Person's POV

Instead of being happy to see each other after a month, they both felt scared. Still being in synch, they turned their back from each other, trying to head back inside their houses.

“Cara!”

“Señorita!”

Masayang pagtawag ni Marcus sa nakatalikod nang si Cara kasabay ng pagtawag ni Sabina sa nag-uumpisa na ring bumalik sa loob ng bahay na si Martina. Walang nagawa ang magkaibigan kung hindi ang muling magharap. Jaz and Marcus entertained Cara as Sabina did to Martina. May kani-kanila silang kausap ngunit ang atensyon ng magkaibigan ay hindi mawala-wala sa isa't isa. Kinukulit ni Sabina si Martina tungkol sa pagbubuntis niya kaya sa kahit na isang saglit lang ay kinalimutan niya muna ang pangambang naramdaman nang makita si Cara. Hindi niya alam kung ano ang paliwanag na sasabihin niya sa oras na magtanong ito. This is too soon, I am not yet ready. I don't know how I will apologize to her after what I did. I made them worry, I made her worry tapos ngayon ay makikita niya na lang ako nang bigla? Alright, I'll entertain Sab longer so that we will not have the time to talk. Ngunit ang plano niya ay agad ding nasira nang magpaalam ang dalaga na ihahanda muna ang kuwarto ng kaibigan niya sa bahay nito.