Bisaya One Shot Stories

SHE IS ELIZ

Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, places, events and incidents are either the product of author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

"Mao na kay tagdugay na ka matulog. Tan-awa ng imong eyebags, pwede na ipatimbang sa kadako! Myghaad Eliz! How many times do I have to remind you to fix yourself?!"

Bag-o pa lang kong mata pero yawyaw na ni mommy ang nitabo nako.

"You came late already, Eliz! Now, pasabta ko diin ka gikan? Kabaje nimong arun pero alas dyes na mouli?! Gusto ka manundog anang anak satong silingan nga wa pa ka graduate ug college buros na?!"

Naa pa lang ko sa among gate nabati na dayon nako ang singgit ni mommy.

"Why can't you be a good daughter to us, Eliz? Look, imong ate ni graduate nga Cum Laude though she had a boyfriend. And then ikaw wala lagi uyab pero halos magbaylo na mo'g nawong anang imong cellphone. Puro ka k-drama, puro wattpad! Unsa bay natabang ana sa imong pag-skwela tawon?" 

Mao nay always ginayawyaw ni mommy nako.

That I'm not good in anything and that I will never be enough. Sakit kaayo nga imong inahan pa mismo ang moluba-luba nimo sa kamatuoran nga wala jud kay nahimo nga sakto.

Niabot akong bright nga ate in her business suit. She was so clean and so perfect sa mga mata nila. But little did they know, inside her formal coverings is her secret. Iyang sikreto nga iyang gipa-abort ang ilang baby sa iyang ex-boyfriend kay dili niya madawat nga gi uyab ra siya sa laki para anakan. Yet, I remain silent and even become the black sheep.

"Unsay natabang mommy? Ang wattpad.. ang k-drama nga para ninyong tanan walay pulos.. Mao na lang ang nakasabot nako. In those unimportant things I find myself valued! No pressure.. Away from comparison but close to being me.. the real me that you will never see." 

Naghilak nako nga tubag. But still, I receive a slap. Pero wa nay mas sakit pa kesa kaugalingon nimong ginikanan dili nimo ma feel ang love nga pinakakinahanglan nimo.

I lock myself in my room all night. Si daddy dili na sab nako makita halos sa balay kay busy kaayo sa ilang kompanya. Siya na lang gani akong makastorya, siya pa jud ang kanunay wala whenever I need him the most.

The whole time nga nag lock ko sa kwarto, I thought they will realize my worth and approach me but no one tries.

They never know nga matulog ko almost 2 a.m. na para lang humnon akong mga projects and assignments then momata ug 6 para mosud sa klase. Yes mobasa ko'g wattpad ug motan-aw sab ko'g k-drama pero naa sa lugar. Maybe abuton pa gani ug one month nako'g tan-aw ang 16 episodes nga k-drama tungod kay kadali ra jud ko magka-time.

I come late sa balay kay kanunay mi mag overtime sa among mga himuonon like maghimo ug powerpoint presentation para sa reports, practice sa mga role plays and the like ug halos tanan na nga extracurricular activities akong giapilan para lang ma-exempted ko sa ubang subjects. I am really working so hard. Dili para sa ilaha but para nako.. gusto nako makita sakong kaugalingon nga naa sab koy kayang buhaton.

Niabot na ang time that I will harvest all my handworks despite sa tanan. I tell them to attend my graduation pero wala sila nitando ug wala pud nibalibad. Wala nako sila ingna that I am graduating as a Suma Cum Laude. I want to surprise them nga ibabaw sa tanang sakaon nga bukid naay patag nga muhatag nimo'g kahayahay.

My graduation day comes pero wala ni anino nila ang niabot. I wait for them and still get hurt seeing all my batchmates celebrating their success with their family. Ako ang nakakuha sa pinakataas nga award pero ako pud ang saddest graduate of the year.

Someone calls me on the phone that they're in the hospital kay na involve sa car accident si daddy. Dili unta siya tugtan ni mommy nga molakaw pero namugos siya nga mo attend sakong graduation bisan pahabol na lang. Everyone prays for his safety and healing but his body gives up...

He gives up. And there, they all blame me. I deserve to be congratulated yet, I receive puro 'unta'. Nga ako na lang unta ang namatay. Nga ako na lang unta ang nawala sa kalibutan. Well, how I wish I am.

Mao gani nga wala ko nagduha-duha saona nga ihatag ang usa nako ka kidney sakong kambal just to save him without their knowledge. But he also didn't survived.

I am all messed up. My life is teared down already. I am waking up everyday with all the blame that's drowning me. Pero wa pa ba diay ko maanad for almost 24 years sakong kinabuhi nga puro kasakit, di ba? I just pray that one day, I'll wake up and see that there's still a brighter side of everything.. and it's waking up not as a failure anymore.

******************************************************

Estorya mahitungod sa gugmang ginabuwag tungod sa family background?

Naa na sa akong compilation nga BINISAYA: LUYO SA KASAKIT

Setting: Lahug, Cebu City