Zepsuci poeci,
zdala od nagród i owacji.
Nie chcemy być w blasku,
chcemy przestać się martwić.
Wszystko się zmienia,
nadzieja rodzi się i umiera.
Rodzi się wraz z nami,
umiera bez nas.
Kartka, tylko to nam zostaję.
Uczucia na nią przelane.
Łzy kapią na beton,
mieszając się z deszczem.
Odchodzi w zapomnienie,
wszystko, co piękne.
