Haplos ng Hangin (Yutang Bulahan Series #3)

HNH - 4

"We can't judge other people that easy, boy."

THE COLLEGE.

I waved good bye to my siblings as I watch my parents with their busy lives. Inihatid nga nila ako sa airport, it feels like their physical self aren't present. Naka-embark pa rin yata sa mga pasyente nila. They're busy with phone calls.

"Are you ready for college, Sand?" Tanong ni Mikan sa akin habang papasok kami sa eroplano.

"Kind of nervous pero kakayanin," sagot ko naman.

Magkasama kami ni Mikan na mag-aaral sa UP. Si Kiara naman ay maiiwan sa province dahil sa La Salle siya mag-aaral.

Magkasama nga kami ni Mikan pero iba-ibang campus naman ang papasukan namin. Ako kasi sa Manila, siya sa Diliman. Music kasi ang kukunin niyang kurso. Nakaka-inggit nga, e. Pinapayagan siya sa mga gusto niya sa buhay.

Mikan will be living with his Ate na si Ate Teagan. Hindi n'yo kasi alam, may kapatid na artista itong si Mikan and that's Ate Teagan. Big time 'tong kaibigan kong 'to, 'wag kang ano.

Last week sana 'yong flight niya papuntang Manila dahil last week pa siyang pinapapunta ng Ate niya pero nang malaman niyang ngayon ang alis ko, nagpa-resched siya ng flight para raw masamahan ako.

Mikan is the best-est friend na talaga. Kaya love na love ko 'to, e.

Two hours lang ang biyahe from Silay Airport to NAIA. Mabilis lang at kararating nga lang namin.

Ang sabi ni Mikan, Ate Teagan niya raw mismo ang susundo sa kaniya. Ate Teagan quite made an impression to the showbiz industry. Kahit papaano ay unti-unti na siyang nakikilala ng lahat dahil sa pagiging magaling niyang artista. Kaya kung si Ate Teagan mismo ang susundo sa kaniya, tapos marami pang tao rito sa airport, paniguradong mahihirapan siyang magtago kasi panigurado ring may makakakilala talaga sa kaniya.

"Paano ka susunduin ng Ate mo? Sa loob ba siya ng kotse maghihintay? Paniguradong makikilala 'yon kapag sa labas siya. Sikat na kaya si Ate Teagan. 'Di ba, ikaw na nga nagsabi na hindi na siya masiyadong makauwi sa city natin dahil dudumugin siya ng fans once na makauwi siya?" Tanong ko sa kaniya nang makalapag ang eroplanong sinasakyan namin sa NAIA.

Ganito ako kakulit pagdating kay Mikan. Ang suwerte ko nga sa kaniya na hindi pa siya namumuro sa sobrang pagkakulit ko, e.

"Relax, Sand. Matalino si Ate Teagan, maraming baong ideya 'yon, sa'n man 'yon magpunta."

Napangiwi na lang ako sa sinagot ni Mikan at kinuha sa kaniya ang sling bag ko na nakalagay sa compartment ng eroplano.

"Thank you, Mik-mik." Pagpapa-cute ko sa kaniya.

Pinisil lang niya 'yong pisnge ko, na usually niyang ginagawa, bago kami nagpatuloy sa paglalakad palabas na ng eroplano.

Matapos ang lahat nang napagdaanan sa airport, lumabas kami ni Mikan sa arrival area. Iginala ko ang tingin ko sa paligid. Both looking with other people and looking for Ate Teagan's sign of existence. Si Mikan naman ay diretso lang na naglalakad habang tinutulak ang cart na naglalaman ng mga maleta namin. Dalawang maleta 'yong dala ko, isa naman 'yong kaniya.

Patuloy kami sa paglalakad hanggang sa nasa labas na kami mismo ng building. Nadaanan na namin kanina ang mga naghihintay din sa mga pasahero. Pero hanggang dito, wala akong nakitang presensiya ni Ate Teagan. Siguro nga sa kotse na siya naghintay.

Maya-maya lang ay tumigil si Mikan sa paglalakad. Napatingin ako sa kaniya kasi biglaan 'yong paghinto niya, e.

"Bakit?" Tanong ko pa sa kaniya.