Haplos ng Hangin (Yutang Bulahan Series #3)

HNH - 8

“Sayang, hija. Sobrang sayang. If only you’re from here, I’d immediately choose you to be Ligaya’s portayer.”

THE CHOICES.

“Wow! You exceeded my expectations!”

Isang masigabong na palakpakan ang namutawi sa lahat when I took a bow.

Unang hinanap ng mga mata ko ang matalik kong kaibigan na ngayo’y pumapalakpak na pero halata sa mukha niyang parang nag-aalinlanlangan siya sa mga nangyayari. Maski ako, hindi sigurado kung tama ba itong ginawa ko?

Sunod kong tinanaw ang lalaking mismong naging dahilan para ma-udyok ako na gawin ito. He’s confidently smiling and clapping his hands. 

I smiled at him. A sincere smile.

“Ang galing!”

“Mas magaling pa siya kay Myx!”

“Kilala mo ba siya?”

“Nah uh, not even familiar. First time kong makita ‘yan.”

“Saw her a couple of times na kasama ni Mikan, ‘yong guitarist ng band?”

Sari-saring pag-uusap ang narinig ko nang bumaba ako ng stage pero I chose to ignore those at nilapitan ang tatlong prof na siyang nangangasiwa ng musical practice na ito. Included na do’n si Sir Fidel na siyang dahilan kung bakit tuluyan akong nakasampa sa stage.

I was biting my lower lip, relaxing my self a bit, and naghahanap na rin ng buwelo para sabihin sa kanilang I’m not from Diliman.

I wasn’t given a chance to explain my side. I wasn’t given a chance to talk about my self. Diretsong binigyan lang ako ng script and pinag-prepare na sina Mikan for my back-up. I have no fucking choice but to execute it. It’s still an opportunity and I can’t imagine letting it slip away without even trying. So basically, I am torn, literally torn right now.

“Ang galing mo, hija. What’s your name again?”

I bit my lower lip to relax my self a bit.

“S-Sandi-”

“Please excuse us, Sir Fidel, Sir Mark. Mag-uusap lang po kami ng kaibigan ko po.”

Holy mother of monkey!

“What are you doing, Mikan? Sa’n mo ako dadalhin?”

Bigla akong hinablot ni Mikan palayo sa harapan nilang lahat. Lumabas kami ng auditorium at isang napaka-seryosong tingin ang unang bumungad sa akin nang matigil kami sa paglalakad at harapin niya ako.

“You can’t do this, okay? Your parents would be so disappointed with you kapag ginawa mo ito.”

I looked away and weighed things down. Mikan has a point. Mikan has a fucking point.

“Pero-”

“Sandi, pasalamat na nga lang tayo ngayon na hindi pa nalalaman ng parents mo ang ginawa mo last semester. What more kung pati ito, malaman pa nila? Can you imagine kung anong gagawin nila sa ‘yo?”

I swallowed hard, hindi na rin makatingin sa mga mata ni Mikan. Tama kasi ang lahat ng lumalabas sa bibig niya.

“But, you knew naman this is what I want, ‘di ba? Sinubukan ko lang naman, Mikan, wala naman sigurong mawawala? At the end of this day, pagiging doctor pa rin naman ang ipipilit ng mga magulang ko sa akin kahit anong gawin ko,” pagrarason ko naman.