Fall for you (on-going)

Kabanata 22

Kabanata 22

Ilang beses pa sinubukang tumawag ni Jaru sa akin pero ilang beses ko lang din s'yang binabaan at binalewala nalang ang pangungulit n'ya. Bakit pa ba s'ya tumatawag? Psh

"Pagkatapos n'yang magpahalik sa iba? Tss mukha n'ya hindi porket gwapo s'ya ay makukuha n'ya na ako sa paghingi n'ya ng tawad. Hindi porket gusto ko din s'ya ay gaganituhin n'ya na ang nararamdaman ko!" sambit ko sa sarili ko habang nanggagalaiting binubunot ang mga damo sa garden na kinauupuan ko.

"Do you need help? Madami yan." ganon nalang ang gulat ko ng sumulpot sa aking gilid si Jaru. Fuck? Did he hear that? OMYGOD! NO.

Dali dali akong tumayo para umalis na doon pero nahigit n'ya ang kabilang braso ko. Shit AC!

"What? I don't give a fuck!" pagalit kong sabi sa kanya pero ako pa ang natakot sa pamamaraan ng kanyang pagtingin. Tangina naman!

"Are you really like that hmm? You can talk about the  problem AC, hindi yung takbo ka ng takbo." malamig n'yang sabi na nakapagpataas ng balahibo ko pero hindi ako nagpatinag sa kanya s'ya ang mali. Bakit ba kami nag-aaway eh wala naman kami tss diba? Walang kami. Wala.

"Huh? What's your problem?" natatawa kong tanong sa kanya kahit na gusto ko na s'yang sampalin dahil.. wala! Naiinis ako! Kasi apektado ako!

"Ulitin mo yung sinabi mo kanina." malamig n'ya pa ding sabi.

"I'm asking you what's your problem!?" asik ko sa kanya kaya naman piniga n'ya ang tungki ng kanyang ilong na parang anytime ay pwede na s'yang sumabog sa sobrang inis.

"Say everything you said earlier. Everything." mahina ngunit mariin n'yang sabi kaya napalunok ako at nagiwas ng tingin sa kanya.

"I'm not saying anything." sabi ko at nilagpasan na s'ya pero napahinto muli ako sa sinabi n'ya.

"Kaninang wala ako ay madami kang sinasabi. Now I am here you have nothing to say? Seriously? Isa lang ang gusto kong marinig mula sa'yo, AC. isa lang." aniya sa likuran ko ako naman ay napatungo lang at hindi malaman ang gagawin. Pag sinabi ko sa kanyang may gusto din ako sa kanya ay mas lalala lang ang sitwasyon naming dalawa. Baka itakwil ako ni Mommy at gano'n din ang kanyang lola sa kanya.

"I can't." nanginginig ang boses kong sagot sa kanya. Hindi ko alam kung bakit pero naiinis ako sa mga luhang nagbabadyang tumulo sa aking mga mata.

"No, you can. Say it now." seryosong aniya batid kong magkasalubong na naman ang mga kilay nito. Hindi pa din ako humaharap sa kanya dahil wala akong lakas ng loob. Wala akong maipapangako sa kanya katulad ng bitiwan n'yang pangako sa akin.

"Bakit ba ang kulit mo? Stay away from me, now please." nakaharap ko ng sabi sa kanya pero ginawaran lang nya ako ng malamig na tingin ang kinagat ang sariling labi.

"After I heard that you like me too, seriously? Mas gugustuhin ko kung maririnig ko ulit yo'n ngayon, AC. Huwag kang umamin sa hangin, umamin ka sa akin." natatawang aniya ngunit batid kong seryoso s'ya sa kanyang sinasabi kaya napaiwas nalang ako ng tingin muli.

"I have no time for this." seryosong sabi ko ngunit hindi pa rin maibalik ang tingin sa kanya.

"Then, I will make time for it. I will make time for you, AC." aniya pero napailing lang ako at tumingin sa kanya na hindi mabasa kung ano ang nararamdaman nya.

"Alam mo namang ayaw sa akin ng Lola mo 'di ba? Why else would we insist on the impossible?" malumanay ngunit may diin kong sabi sa kanya s'ya naman ay napatalikod sa akin at napamura.