THE ORIGINALS: BLOODLINE

⚜ XXXIV. Sorceress ⚜

Nathaniel Vetrova Lorenzittee

Cecilion is gone again. He left me again. But at least this time, he said his goodbye and we'll meet again soon. In his favor time, we'll cross paths again.

I leave Sighisoara peacefully. The Balkan didn't know about us. Ngunit bago ako umalis ay sinuri ko pa ng mabuti ang naroon. For years living in Romania, I've known different kind of places. The Sighisoara, the center of it all. The Balkan Clan, the Callahan Palace, Lupine Ridge. That's the important spot places in Romania. The others are just small places with commoners.

Ngunit pag alis ko sa Romania ay hindi ako bumalik sa Bulgaria, instead, I went to the south, I don't know where this road will take me.

Ngunit sa aking paglalakbay ay may nakita akong isang babae. Ang kanyang mahaba at medyo kulot na buhok ay hinihipan ng hangin sa kanyang likoran. Paatras siya ng paatras papalapit sa akin habang ang kanyang mga mata ay nakatitig sa kung ano man ang nasa kanyang harapan.

Mabilis niyang nilagay sa kanyang harapan ang kanyang kamay at may lumabas na apoy dito. She's a witch? Or maybe something related to that.

Her spells isn't that good. She's struggling to cast a spell against someone in front of her. Kaagad na dumapo ang tingin ko sa kung anong mayroon sa harapan.

Three werewolf is approaching towards her. Mabilis ang bawat galaw ng mga ito. One wolf jump in front of her kaya a mabilis na galaw ay kaagad akong pumagitna. Sinalo ko ang kung anong atake ng lobo.

I catch it's neck and with just one hand, I broke the bones of his neck and rip its heart out. Binalibag ko sa kanan ko ang lobo at kaagad na itinuon ang aking atensyon sa dalawa pang naroon.

My eyes turn to red. Damn, I don't ever feel this kind of satisfaction before. All my life, I'm into killings. Humans, vampires and hunters and never with a werewolf.

"Come on, let's play a game!", mayabang na hamon ko sa kanila.

Mabilis na umatake ang dalawang lobo sa akin. Ang nauna ay nailagan ko ngunit ang pangalawa ay hindi. The wolf's canines buried on my shoulder. Kaagad akong pumikit.

Damn it, Nathaniel. Ikaw pa ang nanghahamon, ikaw pa ang mapapahamak. Well, I don't mind, I won't die with wolf's toxic anyway.

Kaagad kong hinawakan ang leeg ng lobo na kumagat sa akin. I flip it to my front. Kaagad kong binutasan ang kanyang lalamunan. The wolf whimpers when I take a hold of it's bones in his throat.

Ngumisi ako. "I'm Original", sabi ko at mabilis na binali ang buto sa kanyang leeg. Diniritso ko na rin ang aking kamay sa kanyang puso. Dinukot ko sa ilalim ng kanyang lalamunan pababa ang puso niya at mabilis na kinuha.

The wolf whimpers for the last time before it falls into the ground.

Umatras ang natirang lobo ngunit hindi ko iyon papakawalan. It run away from me ngunit mas mabilis ako. Kaagad kong nahawakan ang kanyang buntot at hinila papalapit sa akin.

In supernatural strength, I grip on his tail at hinampas ang katawan nito sa batuhan. The wolf cry as it lie on the stone with a it's own blood and its ally.

Nilingon ko ang babae na nakita ko kanina. Her eyes widened with what she just saw. I step on the wolf's head and it flattened into the stoneground. And it die.

In a blink of an eye, I immediately appear in front of her. "You okay?", tanong ko at dinungaw siya.

Her lips fall slightly open habang natulala sa akin.

"Y-You're a v-vampire!", nauutal na sabi niya sa akin.

"Yes, darling. I am. And I see, you're a witch?", ngumisi ako sa kanya.

She took a step away from me as I take a step closer to her. She casted a spell on me but it didn't work.

"I see you needs more practice", sabi ko sa kanya.

Mariin ang mga mata na ipinukol niya sa akin. "Who are you?", she said angrily.

I tilted my had to my right as I look at her with amusement. So, this is the feeling, huh? The strong feeling of joy and happiness flowed all over my vessels.

"I'm Nathaniel Lorenzittee, you?", I smile because I don't want to scare her when all I want is to smirks at her reaction.

"And a vampire? I don't trust you!", mabilis siyang tumalikod sa akin.

But to my advantage, kaagad din akong nakarating sa harapan niya.

She lighten up her fingers with fire. Nanlaki ang mga mata ko.

"Whoa!", I act like I'm surprise. I summon fire with my hands too kaya kita ko ang gulat sa kanyang mga mata.

"W-Who are you?", ulit niya sa naging tanong kanina.

"I'm a vampire", sagot ko. "But I'm an Original vampire. And you? You didn't answer my question", sabi ko.

"I don't need to answer you", sabi niya sa akin at mabilis na tumakbo palayo sa akin.

Hindi ko na siya hinarangan, kundi ay sinundan ko nalang kung saan siya patungo.

Ilang metro lang galing sa kinatatayuan ko ay mayroon akong nakitang bonfire. The voices, shoutings and laugher of the people envelope my ears.

Nilingon ako ng babae kaya mabilis akong lumapit sa kanya.

"You live here?", I ask.

Hindi siya sumagot sa akin at may sumalubong sa kanyang babae.

"Marguerette, where have you been? Jefe is looking for you", sabi ng babae at kaagad na bumaling sa akin. "Who is he?".

Kaagad na tumingala si Marguerette sa akin. Even her name is beautiful.

"He saves me from the rogues, Melissa", sagot ni Marguerette sa babaeng kaharap. "Tell Jefe I'll be there", sabi nito sa kausap bago bumaling sa akin.

"Thank you for saving me earlier. I'm probably dead if you didn't came", sabi niya sa akin. "I'll go now and you can go on with your way", sabi niya at umambang tatalikod sa akin ngunit mabilis kong hinawakan ang braso niya at hinila pabalik sa pwesto niya kanina.

"Wait, I actually wanted to stay", I look to her eyes, almost pleaded. "Please?", I asked.

Huminga siya ng malalim. "O-Okay", sabi niya sa akin. "M-My cabin is under that tree", sabi niya sabay turo sa puno na hindi naman kalayuan. "So, I'll leave you for now".

Mabilis siyang naglaho sa aking harapan at pumasok naman ako sa cabin na sinasabi niya. It's a clean cabin. I remove my blood stained clothes and wash my arms with a clean water.

Matagal pa bago ako natapos ng bumukas ang pinto. Marguerette walk inside at nanlaki ang mga mata niya ng makita ako. Kaagad siya nagtakip ng kanyang mga mata.

"Get dress!", pasigaw niya.

"I don't have spare clothes", sagot ko.

Padabog siyang naglakad palapit sa isang reservoir. May kinuha siyang damit pang-itaas doon at hinagis sa akin.

"Thank you!", sabi ko at kaagad na sinuot iyon.

Mabilis naman siyang lumapit sa akin. "How's your wounds?", she asked.

"Healed", sagot ko at pinakita ang aking balikat na kinagat ng lobo kanina, there's no wound there, it is healed already.

"H-How? Wolf's bite is fatal to vampires", sabi niya.

"As I said, I'm Original vampire. It's a long story to tell, if you have spare time, I can tell it to you!", ngumisi ako sa kanya.

"So you won't die?", she raised an eyebrows to me.

"I won't? Why? You're worried I might?", nilapit ko ang aking mukha sa kanya.

I'm playing with women before but I've never been this excited with a girl. She's different. Of course she is, she's what we call our destiny. She's my beloved.

"What are you? If you're not a witch, then what?", I asked.

"I'm a sorceress".