THE ORIGINALS: BLOODLINE

⚜ LVI. Stake ⚜

Nathaniel Vetrova Lorenzittee

Hindi ko na kinaya ang nangyayari. Kahit na nanghihina ay pilit kong nilabanan ang Lorenzittee witches. They casted a spell on me to seal me here.

Ngunit habang tumatagal ay naramdaman kong lumuluwag ang kanilang pagtali sa akin. Sa malayong banda ay naaninag ko si Marguerette na nilalabanan ang Lorenzittee witches.

Why is she here? She came back?

Ngunit imbis na ituon ang aking pansin sa kay Marguerette. I heard a very loud growl and howling sound as well as a soft whimpered from an animal. Doon ko nakita si Thalia. It's her wolf. They are here?

Kita ko ang pagbabago ng kulay sa kanyang mga mata. It turns to green. Sa mabilis na galaw ay nakita kong halos lamunin na niya ang mga Lorenzittee na sumalubong sa kanila ni Marguerette.

She gnaw everyone as Marguerette paralyze them with magic so it will be easier for Thalia to kill them. Marguerette untied me after. Mabilis niya akong niyakap at hinalikan sa labi.

"I can cast a healing magic on you", sabi niya sa akin ngunit umiling ako.

"There's no time. I need to save Ambrogio", sabi ko at mabilis na mga galaw ay nakarating ako sa kinarurununan nila Ambrogio.

As he push the dagger on Ambrogio's chest. Mabilis kong hinugot ang stake na gawa white oak tree sa kanyang steampunk armor na naka sabit sa kanyang bewang. With all force, I push it on his back and I can hear it penetrates to his heart.

"AAAARRRRGGGGHHHH!!!!", sigaw ng aming ama.

This time. It is not Ambrogio who kill father. It's me this time.

Right after I stake father on his back. The stake lighten up with fire. Hindi ko alam kung saan iyon galing. The fire spreads on his body and he fall into the ground burning. Mabilis kong inalis si Ambrogio. He is still breathing kaya mabilis kong tinanggal sa kanyang dibdib ang dagger.

"Let's go!", sabi ko ngunit kaagad dumapo ang mga mata ko sa kay Thalia na nakaluhod sa tabi ng katawan ni Cecilion.

Nilapag ko ang katawan ni Ambrogio sa lupa at mabilis na lumapit sa kay Thalia.

"He's dead. We need to go", sabi ko ay hinila ang kanyang braso ngunit nagmamatigas ito sa akin. "Thalia!", tawag ko ngunit ng bumaling siya sa akin ay ibang mga mata ang nakita ko.

Her eyes is red when I saw it green earlier. She's a hybrid.

"Let's go. We'll bring Cecilion's body with us", sabi ko ngunit kaagad akong tumilapon ilang metro palayo sa kanya.

She shifted into her wolf form and pick up Cecilion. She put it on her back and run away. Mabilis kaming sumunod sa kanya ngunit hindi pa kami nakakaalis ay nagkaroon ng malay si Ambrogio.

"You're okay!", sabi ko.

Mabilis siyang tumango sa akin at kinapa ang kanyang dibdib. "Did you pull out the dagger?", he asked.

Tumango ako sa kanya.

"Did you pull out the dagger from Cecilion?", he ask again.

"No. Thalia had him", sabi ko.

"We need to pull it out immediately. Dagger dip in white ash can't kill us Originals. Only if the dagger will remains on it's place. We need to pull it out and we can still save Cecilion", si Ambrogio.

Mabilis kaming umuwi sa mansion. Pagkadating namin doon ay naabutan namin si Veronika at Olena. Nagyayakapan ang dalawa habang matindi ang iyak ni Veronika.

"Cecilion is dead. You can bring him back right? Nathaniel? Ambrogio? Right?", desperadang tanong ni Veronika.

"Where is he?", I asked.

Tinuro ni Olena ang hagdanan. Mabilis kaming umakyat ni Ambrogio doon. Sa loob ng kwarto ni Cecilion ay nakita namin si Thalia na hinugot ang dagger. Tumigil kami ni Ambrogio dahil tama lang din naman ang kanyang ginawa.

Ngunit ng makuha na niya ito ay umamba siyang isasaksak sa kanyang sarili.

"Thalia! No!", pigil namin pareho ni Ambrogio.

"There's no point, Uncle. He's dead. I'll kill myself so we'll be together on the other side", sabi niya sa kay Ambrogio.

Mabilis akong umiling. "He's not dead yet, Thalia. Please, believe us. We can still save him. So put the dagger down", sabi ko.

Matagal pa bago siya sumunod sa akin. Ng nilapag niya ang dagger sa ibabaw ng kama ay mabilis ko itong kinuha at sinunog sa aking kamay.

Ambrogio walk towards her. "Company them downstairs. We'll tell you when Cecilion wakes up", sabi ni Ambrogio.

Mabilis din namang sumunod si Thalia sa kanya. Ng makalabas na ito ay mabilis kong sinara ang pinto. We both watch Cecilion lifelessly lying on his bed.

"Why is he isn't waking up?", tanong ko kay Ambrogio.

He nodded. "He's been daggered for an hour. Let's be patient to wait", sabi niya sa akin.

Naupo siya sa upuan na katabi ng kama ni Cecilion. He pour out a bourbon on a glass and drink. Nahiga ako sa kama katabi ni Cecilion. We'll wait here until he wakes up.

"How did you know that dagger dip with white ash can't kill us? Isn't it the same as the stake made out of white oak tree?", tanong ko.

"White ash is an ash from white oak tree. Father burned some parts of it and it became white ash. But it can't kill is because dagger isn't our weakness", sagot niya sa akin. "It is the white oak tree itself that can kill us Originals".

"Where did you find out about those things?", tanong ko.

"From our great grandmother who created us", sagot niyang muli sa akin.

Ilang oras din kaming nanatilid dito hanggang sa nakatulog na ako. Kaming dalawa ni Ambrogio. Ngunit nagising lamang ng umuga ang kama. Napadilit kaagad ako ng makitang bumangon si Cecilion.

"Why are you here?", he asked angrily.

"Relax, brother. We're just here to watch you", sabi ko. "Are you alright?", I ask.

Napahawak siya sa kanyang dibdib. "My chest is aching. What did happened? Why are we here now?", tanong niya sa amin.

Mabilis na tumayo si Ambrogio. "Nathaniel staked father with white oak tree. He burned himself to death", si Ambrogio na ang sumagot.

"But don't be mad at me. I just save Ambrogio", depensa ko.

Mabilis siyang yumakap sa akin. "It's alright", sabi niya.

I hug him back. "I thought I'm gonna lose you, brother", sabi ko.

"Can I join?", tumawa si Ambrogio at sumali sa amin na nagyayakapan. Cecilion wrap his arms around the two of us.

"This is the best feeling. Ever", komento ni Ambrogio. "I'm very thankful to have you both".