hangimiz; yoonmin

5- "Büyükannem.."

Oy♡

-🌙-

"İyi misin Yoongi?"

Arkasını döndüğünde kendisine endişeli gözlerle bakan bir adet Jimin görmeyi o da beklemiyordu tabii.

Taehyung ile dans ederken Yoongi'yi kontrol etmek için kafasını çevirdiğinde orada görmediği beden korkmasına yetmiş, hızla girdiği kollardan ayrılırken balkona yönelmişti.

Başını ellerinin arasına almış, normalde sadece morali bozukken içtiği sigarası da parmakları arasındaydı eski kocasının. Yani, kendisi yüzünden bu hâlde olduğunu bilseydi muhtemelen sevinmekten çok üzülürdü, şu an olduğu gibi.

Yarısı bitmiş sigarasını yere attığında bedenini tamamiyle Jimin'e çevirdi Yoongi.

"Tabii ki iyiyim, neden olmayayım?"

Jimin elini ensesine atmış, utangaç bir şekilde gözlerini Yoongi'den çekip etrafı süzmeye başlamıştı.

"Şey, normalde sigara içmezsin, sadece moralin bozukken içersin. Ondan sordum."

Yoongi tebessüm edip birkaç adım Jimin'e yaklaştı.

"Unutmamışsın.. Beni rahatlatıyor, bu yüzden bir süredir düzenli olarak içiyorum."

Jimin, gözlerini ellerinden çekip tekrardan Yoongi'ye baktığında, kaşlarını çatmıştı.

"Yoongi sigara çok zararlı, neden içip kendine zarar veriyorsun?"

Bu kez başını başka yöne çeviren Yoongi olmuştu. Söylemeli miydi bilmiyordu ama, ilk kez aklına sormamayı seçmişti. Kafasını tekrar Jimin'e çevirip gözlerinin içine baktı.

"Her sigara içtiğimde, parmaklarıma papatya kokulu kremler sürüp yapmamam gerektiğini söyleyen biri olmadığından, ben de kendime zarar vermeyi seçtim."

Yoongi son kez gözlerini güzel gözlerde gezdirip kapıdan içeri girmeden önce, Jimin'in kulağına yaklaştı.

"Evlilik yıldönümümüzde aldığım elbiseyi giyip, başkalarının o elbiseye dokunmasına izin vermen beni ne kadar kırsa da, çok yakışmış sevgilim."

Büyük olan, içeri girip gözden kaybolduğunda Jimin, alnına bir fiske vurup kendine ne kadar aptal olduğunu hatırlatmıştı.

-🌙-

Yoongi'nin Bakış Açısından;

"Hayır babacığım onu yiyemezsin."

"Güzelim, kaşığı masaya vurmayı bırakabilir misin?"

"Ah! Tanrı'm, delireceğim!"

Bazen sabrımızın tam sınırına kadar geldiğini hissederdik. Bağırmak istemezdik, fakat bu dertten de kurtulmak için başka çare göremezdik. İşte tam olarak o durumdaydım.

Çocukların uyku saati gelmesine rağmen ne yaptıysam uyutamamış, ve bu da onların daha çok huysuzlanmasına sebep olmuştu.