İstenmeyenler

Canımsın

Bitkisel Hayatın İkinci Günü

Onur'dan

"Buralarda harap oldunuz. Evinize gidin. Dinlenin." dedim çocuklara.

"Onur Abi, Buket uyanana kadar buradan bir yere ayrılmayacağız." diyen Ege ile "En azından bir hastane odasında dinlenin. Koridorlarda böyle durmayın. " dedim.

"Sen bizi boşver. Bugün Buket'in yanına en iyisi sen gir." dedi Yağız.

"Bence de sen gir." dedi Buray ve çikolatalı sütünden içti.

" O zaman ben giriyorum." dedim ve işlemleri hallettim.

Buket'in yanına oturduğumda gülümsedim. Aklıma geçirdiğimiz eğlenceli anlar gelmişti.

"Kimsin sen? Tırnaklarını köprünün korkuluklarına sıkı sıkıya geçirmiş geçmişinin seni intihara sürüklenmesin diye çalışan kız değil misin sen?
  Gözlerindeki acıyı görmemiş olsam belki seni yanıma almazdım.
  Seni yanıma aldığım saniye anladım iyi bir seçim olduğunu. Sen çok güçlü bir kızsın.
  Seni çok yordum antrenmanlarda. Her şey senin içindi. Her şeyin dört dörtlük olsun istedim. Çünkü sende başarma gayreti ve hırs vardı.
   Senden ne kadar gurur duyduğumu bilemezsin.
  Kapıya kanlar içinde geldiğinde ağzından çıkan o laflar ile senin başarabileceklerinin bir sınırı olmadığını anladım.
   Ama sana bir yasak koyacağım. Hiç mızmızlanmak yok. Bir daha başkası için kendini feda etmeyeceksin. Sen benim kardeşimsin. Canımsın.
  Sana söz. Sen benim ailemi bana getirdin. Bende sana aileni getireceğim. Bak ama öyle olunca beni unutmak yok. Yoksa fena bozuşuruz.
   Birde bu Furkan denilen çocuk hayırdır? Sen uyan bunun hesabını da vereceksin.
   Seni çok seviyorum abicim. Sen bana bu dünyadaki istediklerim her şeyi verdin.
   Sevgiyi, mutluluğu, aileyi, yaşama isteğini..."