İstenmeyenler

Yine

Furkan'dan

Kapının çalması ile belki bir haber gelmiştir diye hepimiz kapıya koştuk.

Kapıda kanlar içinde ayakta zor duran Buket'i görmem ile canım yandı.

Kucağında tahminimce iki yaşında olan çocuğu Onur Abi'nin kucağına verdi.

"Eylül. Kızın. Ve Aslı, o da gelecek." diyen Buket ile Onur Abi neye uğradığını şaşırdı.

Buket yere yığılınca Yağız "Ben arabayı hazırlıyorum." deyip arabasına koştu.

Bende Buket'i kucağıma alırken Onur Abi olduğu yerde öylece duruyordu. Şoka girmişti.

"Onur Abi gitmeliyiz." diyen Ege ile Onur Abi kendine geldi.

Yağız'ın arabasının arka koltuğuna oturunca Buket'in bacağını ceketim ile sıkıca sardım, sırtına ise baskı uygulamaya başladım.

Gülümseyerek "Sözümü tuttum." diyen Buket ile "Şışt konuşma. Yorulmaman lazım." dedim.

Buket'in bilinci tamamen kapanırken hastaneye varmıştık.

Hızla Buket'i kucağıma alıp hastaneye girdim.
Geçtiğimiz yerlere Buket'in kanı akmıştı.

Buket'i sedyeye alıp ameliyathaneye götüren doktorlar ile canım yandı.
Onun bu halini görmek...

Onur'dan Devam

Hastane koridorunda otururken kucağımdaki kıza baktım. Şimdi benim kızım mıydı? Biraz benziyor da. Aslı'yı da andırıyor.

Ben ne düşünüyorum böyle? Buket içeride can çekişiyor ben kime benzediğini düşünüyorum.

Ama kendimi düşünmekten alıkoyamıyorum. Onlar ölmüşlerdi ama. Aslı ne zaman gelir?

O sırada koridorun başında gözüken Aslı ile bir anda ayağa kalktım.

İki yıl geçmişti fiziksel olarak ayrılalı. Ama o hem kalbimde, yanımdaydı.

"Onur." diyen Aslı ile Eylül'ü Yağız'ın kucağına verip Aslı'nın yanına gittim.

"Aslı'm" diyerek ona sarılmam ile hıçkırarak ağlamaya başladı.

Yine o güzel kokusu burnuma doluyordu. Yine onu hissedebiliyordum. Yine benim yanımdaydı.

Gözümden yaş akarken"Seni çok özledim." dedim.