İstenmeyenler

Kaybettim

Bitkisel Hayatın Beşinci Günü

Ege'den

"Nereden geliyorsunuz böyle?" diye soran Buray ile "Buket'i vuran ve onun işbirliği yaptığı adamları yakalamıştı bizimkiler. Bizde gidip hadlerini bildirdik." dedim.

Furkan, Yağız ve ben gidip gebertene kadar işkence etmiştik.

Bir sike yaramadı ama Buket'in intikamını almış olduk.

"Buket'in yanına girmeyen tek sen kaldın." diyen Yağız ile "Evet. Doğru. " dedim.

"Hadi o zaman gir." diyen Furkan ile Buket'in odasına girdim.

"Selam. Ben geldim. Piercingli çocuğun." dedim ve onun da gülmesini bekleyerek hafif güldüm.

Sanki şuan bir anda kalkacak ve "Hadi adam deşelim!" diye bağıracak. Bana sadece uyanması da yeter.

"Benim sanırım şuraya oturmam gerekiyor." dedim ve sandalyeye oturdum.

"Hastanelerden nefret ediyorum diye demiş miydim?" diye sordum. Tabii ki cevap gelmedi.

"Annemi bu duvarlar arasında kaybettim. Bana iyileşecek demişlerdi. Ama iyileşmedi.
Sende iyileşmezsin diye çok korkuyorum Buket. Bu korkudan dolayı da yanına gelemedim. En son gelen oldum.
Ben annemi kaybettiğimden beri bu kadar üzülmemiştim.
Ben annemden sonra babam beni terk edince ne sevgiye ne de aileye inandım.
Ama sen, siz bana sevgi gösterdiniz. Sevgiyi tekrar öğretiniz.
  Siz bana kardeş oldunuz. Siz benim ailem oldunuz.
  Şimdi seni de kaybedersem benim tüm inançlarım son bulur.
Acaba uyanıp bana kardeşlik yapmaya devam eder misin? Buna çok ihtiyacım var.
  Seni çok seviyorum kardeşim. Umarım en kısa sürede utandırsın." dedim ve ayağa kalktım.

Daha fazla durursan ağlayacaktım. Buket'e son kez baktıktan sonra odasından çıktım.

Bizimkiler bana bakarken hiçbir değişiklik olmadığını belli etmek için kafamı "hayır" anlamında sağa sola salladım.

Hepsinin ümitleri yerle bir olurken hastaneden çıkıp banklara oturdum.