الحلقه ال ٩ وال ١٠ من رواية مرات الظابط
بقلم \ نورا عبدالرؤوف
عدا يوم واتنين واسبوع واسبوعين وشهر وجه ميعاد امتحان اخر السنه
البنات فى المدرسه ...
نورهان : طب احنا لجنتنا فين
نور وهى بتنهج : انا بجد تعبت احنا دورنا فى المبانى كلها
هايدى : بس لسه المبنى ده
نور : طب حد فينا يطلع ويشوف وينادى علينا
نورهان وهايدى بصوا لبعض وضحكوا لنور
نور : اوعوا تقولولى اطلعى انا بجد مش قادره
هايدى : مش دى فكرتك تبقي انتى اللى تنفذيها
نور بنرفزه : انا مش هطلع على جثتى
وبعد عده دقائق
نور وهى فوق فى المبنى بتنادى : يلا اطلعوا لقيت اللجنه
البنات وهما طالعين بيضحكوا
نور : ايه بتضحكوا على ايه
نورهان وهى بتضحك : اصل انتى كنتى بتقولى مش هطلع على جثتى ودلوقتى انتى اللى طلعتى .. وكملت ضحك
نور وهى بتتريق : وايه اللى يضحك عادى قولت امشى شويه اصل ده رياضه
البنات وهما بيضحكوا : رياضه
وضحكوا اكتر
نور وهى بتضحك : خلاص بقى الله ماانتو على طول بتمشوا كلامكم عليا
هايدى : خلاص بقي يابنات يلا ندخل اللجنه ..
ودخلوا البنات اللجنه ..هايدى كانت قاعده فى اول ديسك .. و نورهان اخر ديسك ونور قدام نورهان بس مش صف واحد .. هايدى كانت فى اول صف ..ونور و نورهان تانى صف .. بدأ الامتحان وكل واحد اخد ورقته ويحل فى حاله ....
بعد ساعه وربع اللى هو نص الوقت اللجنه فيها دوشه واكيد اللى واقف معاهم النحو نور وهى بتنادى على نورهان بصوت واطى : نورا
نورهان : نعم ايه واقف معاكى ايه ؟
نور : النحو
نورهان : وانا كمان طب نادى كدا على هايدى...
نور : هايدى ياهاااايدى ..
هايدى بصت : نعم ايه اللى واقف معاكوا؟
نور : النحو
هايدى بضحكه : وانا كمان
فالبنات ضحكوا ...
المراقب : هووووس مش عايز اسمع نفس نورهان بصوت واطى لنور : طب والعمل
نور : انا بشوف من البنت اللى قدامى
نورهان : طب انجزى طب هتقوليلى ازاى
نور : استنى هتصرف
بعد ما نور خلصت كتبتهم على الاستيكه لنورهان وهايدى ...
نور : نورهان انتى معاكى استيكه
نورهان : ايوه خديها اهى
نور : عنيها ياغبيه واطلبي منى استيكه
المراقب : البنت اللى حاطه ايديها على بوقها تشيلها
نور : حاضر
نورهان لنور بصوت عالى : ممكن استيكه
نور : اتفضلى
نورهان اخدت الاستيكه ونقلت اللى عليها وخلصت....
نورهان : طب نور هايدى هتديها الاستيكه ازاى
نور : استنى وانا هتصرف
نور قاعده تعمل حاجات بإيديها عشان تفهم هايدى
هايدى بصوت واطى : يانور مش فاهمه حاجه ..
نورهان وهى بتحرك شفايفها وبصوت واطى : اطلبي الاستيكه
هايدى : كل ده عشان الاستيكه
نور بضحك : اغمل ايه بوقى صغير
البنات خلصوا الامتحان وسلموا الورق وهما طالعين من المدرسه سمعوا حد بينادى التفتت هايدى لقتها مريم ...
مريم : انا قاعده انادى عليكوا من زمان
هايدى : والله ماسمعنا يامريم انتى عملتى ايه ؟
مريم : سيبت سؤالين بس
هايدى : ليه يامريم مش بتروحى درس
مريم : بروح ياستى بس مش فاكراهم
نور ونورهان : هايدى احنا هنروح احنا
هايدى : تمام خدوا بالكم من نفسكم
نورهان : نور وانتى كنتى ف الامتحانات ندهتى قولتى نورا ممكن تقوليها على طول اصل انا بحبو اوى
نور بغمزه : هو زياد بيقولك اسم ايه
نورهان بكسوف : نورا
نور : قولى كده عشان يعنى هو اللى بيقولك هو صحيح مدرس ايه
نورهان : انجليزى
نور : وبتحبي بقي الانجليزى على كدا
نورهان : كنت بكرهه بس دلوقتى حبيته اوووووى
نور بخبث : حبيتى مين
نورهان : الانجليزى ياخفه
نور : نورا هو انتى بجد بتحبي ولا كراش بس ؟
نورهان بحب: بحبه وبموت فيه كمان
نور : ادعى انه لو خير ليكى يقربه ولو شر يبعده عنك
نورهان : يااااارب يكون خير
نور : طب يلا اركبي
نورهان : طب ماتيجى تركبي معايا
نور : ياستى انا همشي يلا باى
نورهان : طب خدى بالك من نفسك
نور بإبتسامه : حاضر
نور وهى ماشيه لقت حد بيبسبس لها
نور بصت لقت بنت ...
نور : نعم
البنت : ممكن امشي معاكى
نور : تمام مفيش مشكله بس اسمك ايه ؟
البنت بإبتسامه : اية
"نقف هنا شويه ...
اية : فى سن نور وفى المدرسه معاهم وهى بنت شخصيتها طيبه جداا ومحترمه وملتزمه جدا وطويله شويه وبشرتها بيضاء وجسمها حلو بس مش بيبان عشان اية لابسه خمار ولبسها محترم جدا "
نور : انتى بيتك فين
اية : عند مطعم (....)
نور : انا بيتى هناك برده
واتصاحبوا البنات وكل واحده راحت بيتها ...
نكمل الحلقه الجايه
أنت تقرأ
رواية مرات الظابط بقلم/ نورا عبد الرؤوف
Akcjaنعم انا المحاميه السمينه اللي الكل يتريق عليها اللي الناس كلها بتقولها انها ولا حاجة بس لما زيني جه كل حاجة اتغيرت نظراتي لنفسي اتغيرت غير كل حاجة فيا بدل ما كنت بمشي مكسوفه بيقيت بمشي فخورة بنفسي هو عشقي الاول ولاخير دا للينك الجروب https://www.fa...
