3.kişi'den.
Sabah erkenden kalkan 8 genç ayrılmanın vermiş olduğu hüzünle kahvaltılarını yapıyorlardı. Hepsinin demek istediği onlarca şey olsa dahi ortamı bozmamak için susmayı tercih ediyorlardı.
Kahvaltıları bittiğinde Chan artık konuşmanın zamanı geldiğini düşündü ve derin bir nefes alıp konuşmaya başladı,
"Evet çocuklar, biliyorsunuz ki bundan sonra görevlerimiz bireysel olacakmış. Geri kalan günlerin hepsinde mi böyle olacak yoksa sadece bir kaç günlüğüne mi olacak bilemiyorum. Bildiğim tek şey ayrı olsak dahi kalplerimizin birlikte olacağı. Bedensel olarak olamasa dahi her zaman size destek olacağıma emin olabilirsiniz. Eğer son güne kadar böyle giderse ve ayrılırsak da birbirimizi unutmayalım, sizi seviyorum çocuklar."
Ardından kulaklarını dolduran hıçkırık sesleri hepsinin yüreğini sızlatmıştı, buraya geldiklerinden beri Chan ilk kez ağlıyordu.
Grup olarak son bir sarılma gerçekleştirdiler. Bu sarılmada birçok duygu vardı; sevgi, hüzün, öfke ve bunun gibi birçok duygu daha...
Ayrıldıklarında artık duymaktan bıktıkları o lanet sesi duydular,
"Merak ediyorsanız söyleyeyim. Bireysel görevler 8 gün sürecek, hepiniz için bir gün. Onun ardından grup görevlerine devam edeceksiniz. Yarından itibaren büyükten küçüğe doğru ilerleyecek. "
Ağzımızı açacakken yerden yüksek duvarlar yükseldi. Baktığımda yükselen duvarlara tam 8 bölüm oluşmuştu.
Öylece kendi bölümlerimizde dururken Minho gördüğüm kadarıyla duvara tırmanmaya çalıştı. Onu gören Hyunjin'de peşinden tırmandı ama hareket etmelerine izin verilmeden yere yığıldar.
"Bölme kenarları elektrikli, arkadaşlarınıza elektrik çarptı ve vücutlarının verdiği ani tepkiyle bayıldılar. Birazdan uyanacaklardır."
Derin bir nefes alıp yere çöktüm, zordu. Burada böylece durmak çok zordu.
---------
Düzenlerken yanlışlıkla tüm bölümü sildim ve baştan yazmak zorunda kaldım🤧💗
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hellevator -skz- (√)
Fanfiction"Cehennem asansörüne hoşgeldiniz." ------------ [♫︎Stray Kids - Hellevator♫︎] [Yazdığım ilk fic olduğunu dikkate alarak okuyunuz.♡]
