sevgili günlük,
yaşadığım atak ve geçirdiğim panik atak krizinden sonra toparlanma sürecindeyim. o akşamdan sonra kendimi hiç kusturmadım, 12'sinden bugüne. üstelik eski rutine dönmüş ve kendimi yediğim her şeyi kusarken bulmamdan sonra benim için güzel bi' gelişme oldu.
güzel ve acı.
bu güzel ve acı şeyi şu anda yaşıyor olmamın sebebi, o gün hakkında gerçekten ölümden dönmüş gibi hissetmem. 'ölüyor' gibi hissettiğim için peşinden panik atak krizi geçirdim, nefes almama rağmen nefessiz kalmış gibi hissettim. şimdi dönüp baktığımda eğer tekrar kendimi kusturursam, o hissi tekrardan yaşamaktan korkuyorum.
kendimi kustururken öldürmekten korkuyorum.
o gecenin ertesi günü kendime dahiliye bölümünden randevu aldım ve gittim. genel olarak midemde rahatsız olduğum şeyleri söyledim: sindirim problemi, reflü, tuvalete çıkamama gibi. böylece 'her şeyin' düzene girmesi için ilaç tedavisine başladım. ikinci somut adımımı atmış sayıyorum kendimi.
bugünü de sayarsak üç gündür midem için ilaçlarımı alıyorum. biraz garip hissediyorum aslında. ateşlendim, vücudum tamamiyle ağrıyor ve midem sanki on tabak yemek yemiş gibi acıyor, ağrıyor. ateşim düşmediği ve boğaz ağrım, kas ağrılarım olduğu için dün acilden doktora gittik, corona şüphesi ile. neyseki bir şey çıkmadı. soğuk algınlığı ilacı ve boğaz spreyi verip yolladılar.
neden böylesine hastalandığım konusunu tam kestiremiyorum. ya gerçekten üşüttüm ya da o geceden sonra vücudum zayıf düştü.
bilemiyorum.
bu günlüğe başladığımdan beri kendimi kusturma konusunda ilk defa bu kadar çekimser davranıyorum. evet, ilk başladığımda fazlasıyla motiveydim ve süreci gayet iyi yönettim; ta ki kırılma noktasına kadar. şimdiyse motive olmaktan ziyade korku var içimde. bir şeyleri gerçekten fark edebilmem için belki de o geceye ihtiyacım vardı, keşke böyle olmasaydı ama yaşanan hiçbir şeyi geri alamayacağımı gayet iyi biliyorum. bu yüzden iyileşmeye ilk defa bu kadar yakın hissediyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevgili günlük,
Non-Fictiondertlerimden yanıyorum, bulimia ile mücadeleyi yenmeye; borderline ile yaşamayı öğrenmeye çalışıyorum. bilen bilir, sanal günlük > evde saklanılan günlük olduğu için burada bunları yazıyor ve paylaşıyorum. belki hayatımızın bir kısmında ortak sorun...
