sevgili günlük,
daha iyiyim, gerçekten. ne kadar oldu bilmiyorum ama geçenlerde, kendimi kusturmak için banyoya gittiğimde o kadar yapmak istemedim ki. sonrasında oluşan bedenimin yorgunluğunu taşımak istemedim, uyuyana kadar baş ağrısını çekmek istemedim. kusturmak istemedim kendimi. sanırım bir nevi dönüm noktası oldu benim için. kusmaktan kusasım geldi artık, anladın?
o günden sonra kendimi hiç kusturmadım diyemem, daha dün çıkardım çünkü ama yine de iyi gidiyorum.
şu sıra vizelerle boğuşuyorum. normalde tek vize tek finaldi ama akademik takvimi resmen görmezden gelerek ikinci bir vize koydular. vizelerin teslimiyle uğraşırken bir de yazılı olarak vizeler çıktı başıma. on gün oldu daha bugün dışarı çıkıp pilatese gidebildim. aşşşşırı yoğun geçiyor günlerim, hayattan keyif almadığım bir noktadayım bu yüzden yemeklerden de uzaklaştım, dizi ya da film izleyebilmekten bahsetmiyorum bile.
binge'leri durdurmak için depresyona girmem gerekiyormuş belli ki.ah bir de, sonunda regl oldum. iki aydır olamamıştım, üçüncüde sonunda başardı bünyem. regl olduğum için sevindiğim günler yaşıyorum resmen, bakalım daha neler göreceğiz.
anneme durumdan bahsetmedim, psikoloğumla konuştuğumu ve online terapi yaptığını söyledim ama o da neden görüşmek istiyorsun falan diye sormadı, böyle olunca da siktir et dedim.
bu iştahsızlıktan dolayı zayıfladığımı hissediyorum ama tartılmayı bıraktım. biraz korkuyorum zaten göreceğim sayılardan. ya kilo vermediysem, ya hâlâ aynıysam ya da daha da kötüsü kilo aldıysam diye. moralimi bozmaya değmeyeceğini düşündüm, çünkü çok düşük bi' ihtimal moralimin bozulmama ihtimali. tekrar yeme isteğiyle dolup taşmamak adına tartılmama kararı aldım.
biraz daha iyi hissediyorum vücudumla ilgili. gerçekten kibar olmaya çalışıyorum ona karşı.hallediyorum gibi sanki, ne dersin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevgili günlük,
No Ficcióndertlerimden yanıyorum, bulimia ile mücadeleyi yenmeye; borderline ile yaşamayı öğrenmeye çalışıyorum. bilen bilir, sanal günlük > evde saklanılan günlük olduğu için burada bunları yazıyor ve paylaşıyorum. belki hayatımızın bir kısmında ortak sorun...