sevgili günlük,
hiçbir şey değişmedi.
kendimi kusturmaya devam ediyorum, sadece sıklığı azaldı. birkaç gündür sürekli binge yaşıyorum. bir günde altı tane halley yedim. wow. dün akşam saat on gibi bir paket finger büskivi yedim. kendimi engellesemde aklım sürekli onlarda kalıyor ve sonucunda da yiyorum.
gerçekten çoook sıkıldım bu rutinden.
iki gün yakın bir akrabamızda kaldım. üç kardeşler, en büyükleri 18 yaşında -yani benden bir yaş küçük. hemen hemen yemek düzenlerimiz aynı fakat kendimi bildim bileli hep zayıf. belki aynı kilodayızdır, bilmiyorum, ama göbeği bile yok. o kadar spor yapmama rağmen gitmeyen göbeğim sinirimi bozuyor. her neyse. en küçük kardeşi 10 yaşında. orada kaldığımız akşam bana sarıldığında durdu ve şöyle dedi: "sana sarıldığımda sırtın yumuşak geliyor, ablamınki hep kemik. seninki etli."
bunu dediğinde ablası ve diğer kardeşi de oradaydı. güldüler.
kendimi baya bi' kötü hissettim.
bu yetmezmiş gibi sabah olduğunda tekrar aynısını yaptı; sarıldı ve konuştu. bu sefer ailesi yanındaydı ve babası "şişman demek ki, ablan zayıf" dedi.
odaya gittiğimde ağladım.
şimdi her yediğim şeyde bu cümle tekrarlıyor beynimde. daha önce kişisel olarak böyle bir yorum almamıştım ama buna rağmen 10 yaşındaki bir çocuğun söylediği bu söz tüm gardımı düşürdü.
muhtemelen kendimle mücadele içinde olmasaydım güler geçerdim.
yemek yemeği hak etmiyormuş gibi hissediyorum. sanki suç işliyormuş gibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevgili günlük,
No Ficcióndertlerimden yanıyorum, bulimia ile mücadeleyi yenmeye; borderline ile yaşamayı öğrenmeye çalışıyorum. bilen bilir, sanal günlük > evde saklanılan günlük olduğu için burada bunları yazıyor ve paylaşıyorum. belki hayatımızın bir kısmında ortak sorun...
