sevgili günlük,
bugün kendimi bok gibi hissediyorum, yine.
yaklaşık iki saat balkonda oturup neden "binge eating" yaşadığımı sorguladım. vardığım sonuçlar:
- bulimia'nın sebep olduğu midem ve beynimin iletişim kuramaması. yani, elbetteki tıpta böyle geçmiyordur ama çokta detaya gerek yok. midemin dolu olduğu sinyali artık beynime ulaşmıyor. teşekkürler.
- bağımlılık
- yemek yemeyi her zaman sevdiğimden dolayı duyduğum haz.
- can sıkıntısı
şimdi şöyle ki, bugün iki kere klozetin önünde durdum. durdum ve durdum. o sırada içimde büyük bi kavga vardı, ama sonuç olarak kendimi kusturmadım, yani kazandım. şimdilik.
şimdilik diyorum çünkü kendimden emin olamıyorum. yediğim her şey -gerçekten her şey- beni suçlu hissettiriyor, hepsini içimden çıkartmak istiyorum ama aynı zamanda tüm bu olan bitene son vermek de istiyorum. anlayacağın ortada ince bir çizgi var ve ben önümü göremiyorum.
bu balkon oturmasından sonra verdiğim bir karar var. bir video izlemiştim dün, kadın kendi bulimia sürecini anlatıyordu; binge eating ve ardından gelen çıkarma olayını yaşamamak için kendini bu duruma iten şeyleri yemeği bıraktığını söyledi. aslına bakarsan baya kafama yattı bu. tek sorunum yediğim her şeyin bende kusma isteği yaratması.
ikinci defa teşekkürler.
zihnimde "yeme" olayının bu kadar yer kaplıyor oluşunun yarattığı stresi anlatamam. yemek istiyorum, yiyorum, çıkarmak istiyorum, ama yapamam çünkü vücudumu mahvediyor, ama içimde tuttuğum için büyük bir suçluluk hissediyorum.
boka batmış gibiyim kısacası.
her gün en az yarım saatlik spor yapıyorum, sıkılaşmak için. spor yaparken tek düşündüğüm kendimi yediklerim için cezalandırmak. ne kadar acı o kadar yakılan kalori.
şu anda da kendimi uyanık tutup midemin sindirimine tam gaz devam etmesi için öylece oturuyorum. akşam yemeği yemedim, buna rağmen oldukça huzursuzum.
aklımdan geçen tek şey nasıl bu hale dönüştüğüm. (what i have become durumu.)
nerede kontrolü kaybettiğim konusunda zerre fikrim yok. gerçekten tek yapmak istediğim beynimi susturmak. yemek yeme ve çıkarma olayının yarattığı anksiyete, defalarca kendime verdiğim sözler ve her defasında tutamıyor oluşum.
kendimden nefret ediyorum.
bu günlüğe başlamamı sağlayan ve birazcık beni tokatlayıp ağlamama sebep olan o video:
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevgili günlük,
Nonfiksidertlerimden yanıyorum, bulimia ile mücadeleyi yenmeye; borderline ile yaşamayı öğrenmeye çalışıyorum. bilen bilir, sanal günlük > evde saklanılan günlük olduğu için burada bunları yazıyor ve paylaşıyorum. belki hayatımızın bir kısmında ortak sorun...
