sevgili günlük,
bu hayattaki en büyük kırgınlığım kendime. en büyük kızgınlığım kendime.
içinde bulunmaktan hoşlanmadığın bir şeyi değiştirmek için çabalamazsan, o şeyi kabullendiğin anlamına gelir bu. ben bulimia olduğumu kabullenemiyorum.
k a b u l l e n e m i y o r u m .
her ne kadar bunu bitirmek ve kendime verdiğim sözü tutabilmek için bu günlüğü yazmaya başlasam da, bir şeyler yerine oturmuyor. 24'ünde yaşadığım binge eating'in ardından kendimi kusturmamdan beri toparlanamıyorum. o günden sonraki her gün, bugün de dahil, kendimi kusturdum. bunu yapmak gerçekten istemiyorum ama bir şeyler yediğimde içimi o kadar kötü bir his kaplıyor ki, sanki kocaman bir suç işlemişim gibi. huzursuz, gergin ve stresli oluyorum. kustuktan sonra tüm o yediklerimin dışarıda olduğu gerçeği beni rahatlatıyor.
kendimi kusturmaya başladığımdan beri en uzun temiz kalma süremi geçirmiştim. midem daha iyiydi, yediğim her şey (en azından her şey) rahatsız etmiyordu, boğazıma geri gelmiyordu. kurtulamadığım balgamım geçmişti (ki geçtikten sonra sebebinin kendimi kusturmam olduğunu anladım), daha iyiydim, baş ağrım artık dayanılmaz değildi. bu kadar gelişme göstermişken her şeyi sıfırlamış olmak başarısızlık hissiyle dolup taşmama neden oluyor.
iyileşme göstermek istiyorsam, öncelikle bunu tamamen kabullenmem gerek. çevremden kimse buna sahip olduğumu bilmiyor, bu yüzden bende en yakın arkadaşımla paylaşma kararı aldım. beni yargılamayacağını biliyorum, sadece kendimi "bulimik" olarak tanımlamak nedense kötü hissettiriyor. oysa bu ne utanılacak, ne de kötü hissettirecek bir suç. 18-24 yaş arası her 100 kadının 2'sinde süregelen bir durum. ve bu bir süreç, uzun veya kısa, yorucu ve yıpratıcı olmasına karşılık gelip geçici bir durum. kimse ama kimse, buna sahip olduğu için kötü/suçlu hissettirilmemeli. sadece bulimia için değil elbette, mental hastalıkların ortaya çıkışında onlarca faktör var ve kimse kendini isteyerek depresyona sokamaz.
bu bir süreç.
bu süreci atlatmak için ilk sahici adımı bugün, bu gece atacağım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sevgili günlük,
Nonfiksidertlerimden yanıyorum, bulimia ile mücadeleyi yenmeye; borderline ile yaşamayı öğrenmeye çalışıyorum. bilen bilir, sanal günlük > evde saklanılan günlük olduğu için burada bunları yazıyor ve paylaşıyorum. belki hayatımızın bir kısmında ortak sorun...
